କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆସ ମାତ ମାହେଶ୍ୱରୀ ଜଗଦ୍ଧାତ୍ରୀ ପରମ ବୈଷ୍ଣବୀ, ଆଶ୍ଵିନର ପାର୍ବଣ ତିଥିରେ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଧଳାମେଘ ନୈକା ବିହାରରେ । ବିଲପାଟେ କାଶତଣ୍ଡି ଢାଳଇ ଚାମର, ତବ ନିରାଜନା ପାଇଁ ଶୁଦ୍ଧପୂତେ ମନ୍ତ୍ର ଗାଇ ବହଇ ସମୀର । ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ଦୁର୍ଗା ଦନୁଜ ଦଳିନୀ ନାଶିବାକୁ ଜଗତର ଦୁଃଖ, ସନ୍ତାନ ଦୁର୍ଗତି ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ହେଉ ତବ ଶୁଭ ଆଗମନ, ତୁମରି ସେ ପୁଣ୍ୟ ତେଜେ ଉଦ୍ଭାସିତ ହୋଇ ଉଠୁ ନିଖିଳ ଜୀବନ । ତୁମ…
ବର୍ଷାର ଗଜଲ ଶୁଣି ଶୁଣି ଅନ୍ୟ ମନସ୍କ ଭାବେ ଧରଣୀକୁ ପଶିଆସେ ଶରତ, ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଧଳାମେଘ କାଗଜ ଫର୍ଦ୍ଦରେ କାଶତଣ୍ଡି ତୂଳୀକାରେ ଲେଖିଯାଏ ଅବୁଝା ସଙ୍ଗୀତ ଅନେକ ଅନେକ । ଜଳ ସ୍ଥଳ ଆକାଶରେ ଭରିଦିଏ ଶୁଭ୍ରତାର ବିମଳ ଝଲକ ଭଲ ପାଇବାର ଯେତେ ଆକର୍ଷଣ ଉଷ୍ମପ୍ରସ୍ରବଣ ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ଯାଏ ସବୁ ହୃଦୟ ମୂଲକ । ଭୁଲି କେବେ ହୁଏ ନାହିଁ ଶରତର ବିମଳ ରଜନୀ ମାୟା ମୋହ ଆଲେଖ୍ୟର ଋଦ୍ଧିମନ୍ତ ଚାରୁ ଶୋଭାରାଶି,…
ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି ସରନ୍ତାନି କେବେ ଧୂଳିଖେଳ ଷଡ଼େଇରେ ଭାତ ଡାଲି ରାନ୍ଧିବାର ବେଳ ସାରୁପତ୍ର ଥାଳିରେ ଷଡ଼େଇ ଗିନାରେ ପରସୁଥାନ୍ତୁ ତୁ ପାଖରେ ବସି ମିଛି ମିଛିକା କୁନି ବୋହୁଟିଏ ସାଜି । ଫେରି ଆସନ୍ତାନି । ସେଇ ଅଫେରା ଦିନ ରାଗ-ରୁଷା-ଅଭିମାନ ମୁହଁ ଫୁଲାଫୁଲି ଲୁଚକାଳି ଆଉ ବୋହୂଚୋରି ଖେଳ କୁନିକୁନି କଅଁଳିଆ ପାପୁଲିରେ ଆଖିବୁଜି ଧରିବାର ବେଳ । ଏମିନ୍ତି ହୁଅନ୍ତାନି । ସମୟଟା ରହିଯାନ୍ତା ଥମକରି ତୋ’ ମୋ ଖେଳ ସେଇମିତି ଚାଲିଥାନ୍ତା…
ନିଜକୁ ବଳବାନ ଭାବି ବଞ୍ଚୁଥିବା ଏକ ମାରାତ୍ମକ ଭାଇରସ୍ ନାଁ ତା’ର କରୋନା ॥ ହଜାର ହଜାର ସ୍ଵପ୍ନଦେଖି ହସ ମୁହଁରେ ଘୁରି ବୁଲୁଛି ସାଜିଛି ଉଡ଼ନ୍ତା ଏକ୍ଲାପକ୍ଷୀ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ସାଜିଛି ସ୍ୱାର୍ଥପର, ଶତ୍ରୁତା ଏବଂ ଜୀବନର ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ॥ ଗୋଟେ ପରିବାର ଭଳି ବଞ୍ଚୁଥିବା ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଅସହାୟ, ଦୁଃଖିତ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରେଇ ଦେଇ ପାରିଛି ମହାମାରି କରୋନା ॥ ଯୁଗଥିଲା ଲୋକେ ଦାଦନ ଖଟି ବଞ୍ଚିବା ଶିଖୁଥିଲେ ଏବେ ହସ ମୁହଁରେ…
ବାମ ପାଦ କଳସ ଢିଅରେ ଅଣାୟତ ହୁଏ ବିରି ପେଡ଼ା ବାପଘର ଶିଳରେ ଫୋଡ଼ାଣ ଫେଡ଼ୁ ଫେଡ଼ୁ ତୁଠ ହୋଇଯାଏ ଅଭିଆଡ଼ୀରୁ ଏକ ସୂକ୍ଷ୍ମ ମାନସାଙ୍କ । ଖରଡ଼ିଆ ଦୁଇ ହଳ ଝୁଣ୍ଟିଆରେ ବି ଆଲାରାମ୍ ବାର ବାର ଉଠ୍ ବସ୍ କରାଏ କାମତୁଣୀ ଅଣ୍ଟାରେ ବୋଉର କନକ ଆଞ୍ଜୁଳି । ଶେଷ ରାତି ଶେଯରେ ତ ସେ ହଜାଇ ଥାଏ ବାପା ମାଆଙ୍କ ଶୁଦ୍ଧି କ୍ରିୟା କୁଆଁର ପୁନେଇର ମଲା ଜହ୍ନରୁ ସାଉଁଟି ଥିବା ଜଳାଗ୍ନ…
