କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ମଣିଷ ଶବକୁ ଛୁଇଁଦେଲେ ନର ହୋଇଯାଏ ଅପବିତ୍ର । ଅନ୍ୟ ଶବ ମାଂସ ରାନ୍ଧି ଖାଇଥାଏ ଏ ବିଧାନ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର ॥ ମଣିଷ ମରିଲେ ଶବ ହେଲା ବୋଲି ଘରୁ କରନ୍ତି ବାହାର । ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଶବ ନିଜ ଘରେ ଆଣି ରାନ୍ଧି କରନ୍ତି ଆହାର ॥ ଶୁଖୁଆ ମାଛଟି କେବେ ମରିଥାଏ କେହି କହି ନପାରନ୍ତି । ବଡ଼ ଶରଧାରେ ତା’କୁ କିଣି ଆଣି ଘରେ ରୋଷେଇ କରନ୍ତି ॥ ଶରୀର ନଥାଏ,…
ଏକା ଏକା ଲାଗେ ମୋ ହ୍ଠଦୟଟା ତୁମେ ଛାଡ଼ି ଗଲା ଦିନୁ ତୁମରି ସେଇ ଆଭିମାନକୁ ଗୋ ଭୁଲି ପାରୁ ନି ଏ ମନୁ, କି ଭୁଲ କିରିଥିଲି ପ୍ରିୟା ଗୋ ମୁହିଁ ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଗଲ ମତେ ତୁମରି ପ୍ରେମ, ରାଗ ଆଭିମାନ ଗୋ ମନେ ପଡ଼େ ଆଜି ସତେ, ଅଭୁଲା ମୁହୁର୍ତ୍ତକୁ ଭୁଲି ପାରୁ ନାହିଁ ମୁଁ କେମିତି ଭୁଲିବି ଗୋ କୁହ ସେ ଦିନର ସମୟ କେତେ ଯେ ଆନନ୍ଦ କେମିତି ଗୋ…
ହେ ମୋ ଉତ୍କଳ ମାତା, ହେ ମୋ ଜନନୀ ତେଜସ୍ଵୀ, ଯଶସ୍ୱୀ ବୀରଙ୍କ ଗର୍ଭଧାରିଣୀ ପୂଜନୀୟା, ବନ୍ଦନୀୟା ହେ ଉତ୍କଳ ଭୂମି ସମଗ୍ର ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ତୁ ମଉଡ଼ମଣି । ବକ୍ଷରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ଚିର ସବୁଜିମା, ତଟିନୀ ରତ୍ନାକର ସଜାଏ ନୀଳ ଲହରୀରେ ଯା’ ପାଦ ବଢ଼ାଇ ଶୋଭା ମମତା ଭରା ପଣତ କାନି ପୂଜନୀୟା, ବନ୍ଦନୀୟା ହେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ । ବକ୍ସି ଜଗବନ୍ଧୁ, ଜୟୀ ରାଜଗୁରୁ ଭଳି ବୀରପୁତ୍ର ଜନ୍ମି ତୋ’ କୋଳେ ତୋ’…
ହେ ପ୍ରିୟା ମଧୁସ୍ମିତା ତୁମେ ମୋ ହୃଦୟର ଅକୁହା କଥା ତୁମେ ମୋ ଜୀବନର ମରମ ବ୍ୟଥା ତୁମେ ମୋ ଶୟନର ନିଦ୍ରା ହୀନତା ତୁମେ ମୋ ବଗିଚାର ଅପରାଜିତା ।। ହେ ପ୍ରିୟା ମଧୁସ୍ମିତା ତୁମ ପାଇଁ ଲେଖା ମୋର ଅଲେଖା କବିତା ତୁମ ପାଇଁ ମନ୍ଦିରେ ମୋ ହଜାରେ ସଲିତା ତୁମ ପାଇଁ ମନେ କେତେ ସପନ ସାଇତା ତୁମ ପାଇଁ ଏହା ମୋର ପ୍ରେମର ବାରତା ।। ହେ ପ୍ରିୟା ମଧୁସ୍ମିତା ତୁମେ…
ରେ ଓଡ଼ିଆ ! ତୋର ମନେ ଅଛି ସେ ବେଳ? ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ଧୂଳି ଉଡ଼େଇ ପକେଇ କାନ୍ଧେ ବସ୍ତାନି ଯେବେ ଅଗଣାରେ ଚିଲଉଥିଲୁ ବୋଉ ! ବାଢ଼େ ପଖାଳ ! ଗେହ୍ଲା ସନ୍ତାନର ଡାକ ଶୁଣି ବୋଉର ପୂରୁଥିଲା ମନ, ବେଗେ ଯାଇ ସଜାଉଥିଲା ପଖାଳ କଂସା ସାଥେ ତିଅଣ, ବଡ଼ିଚୂରା ଖାଇବବୋଲି ତା’ ପ୍ରାଣଧନ । ଅଗଣାରେ ପକେଇଦେଇ ଆସନ ଡାକି ବଡ଼ ସରାଗେ, କୋଳରେ ବସେଇ ମୁଣ୍ଡକୁ ଦେଇ ନୁଆଇଁ ପାଟିରେ ଭରି…
