କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ତୁମେ ହିଁ ମୋର ଆଶା । ତୁମେ ହିଁ ମୋ କବିତାର ଭାଷା ॥ ତୁମେ ହିଁ ତ ମୋର ଜିଜ୍ଞାସା । ତୁମେ ହିଁ ମୋର ଅନୁସନ୍ଧିତ୍ସା ॥ ଦିନ ଥିଲା ତୁମେ ଥିଲ ମୋର ନିଃଶ୍ୱାସ । କେମିତି ଭାଙ୍ଗିଲ ମୋ ବିଶ୍ୱାସ ॥ ତୁମ ବିଚ୍ଛେଦରେ ଆଜି ମୁଁ ନିଶ୍ଵ । ଜୀବନ ଥାଇବି ଅଟକିଛି ଶ୍ୱାସ ॥ ତୁମ ହୀନମନ୍ୟତାର ଇଟା । କୁଚକ୍ରାନ୍ତର ବାଲି ॥ ଆଭିଯାତ୍ୟର ଗ୍ଲାନି ।…
ସାତ ଜନମକୁ କଥା ଦେଇ ତୁମେ ସାତ ଦିନେ ଭୁଲିଗଲ ଭଲପାଇବାର ଛଳନା ନିଆଁରେ ମୋତେ ତୁମେ ଜାଳିଦେଲ । ସାତ ଦରିଆକୁ ପାରିବି ମୁଁ ଡେଇଁ କହିଥିଲି ତୁମ ପାଇଁ ଜୀବନର ବାଟ ଯଦିବା ଚାଲିବ ସାଥୀଟେ ମୋହର ହୋଇ । ସାଥି ହେବା ପାଇଁ କଥା ଦେଇ ପୁଣି କରିଦେଲ ସାତ ପର ଜାଣିନି କେମିତି ତୁମେ ଯେ ହୋଇଲ ମୋ ପାଇଁକି ସ୍ୱାର୍ଥପର । ତୁମେ ସିନା ମୋତେ କରିଦେଇ ପର ମୋ’ଠାରୁ…
ମୋ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ପାଇଁ ତୁମକୁ କେବେ ଦାୟୀ କରିବିନି, ମୋ ଦୁଃଖ ଲାଘବ ପାଇଁ ତୁମ ଆଗେ କେବେ ଅଳି କରିବିନି । ତୁମେ ଜାଣିଛ, କ’ଣ କ’ଣ ଲେଖିଛ, କାହିଁକି ଲେଖିଛ କେତେ ଦୁଃଖ, କେତେ ସୁଖ କପାଳରେ ମୋର, ତୁମର ଯେବେ ଯାହା ମନହେବ, ତୁମେ ଯେ କରିବ, କେବେ କାହା କଥା ଶୁଣିଛ ଯେ ଆଜି ମୋ କଥା ମାନିଯିବ? ତୁମେ ଯେ ସବୁକାଳେ ନିଜର ମନମାନି କରିଛ, କରିବ ହୁଏତ…
ବେଳେବେଳେ ଆଉକା’ ଇଚ୍ଛାରେ ଇଚ୍ଛା କରି ଜୀଇଁବାକୁ ହୁଏ, ବେଳେବେଳେ କାହା ମନ ବୁଝି ମନ ନେଇ ଚଳିବାକୁ ହୁଏ । (୦) ଜୀବନ ତ ଏକ ମରୁର ବୁକୁରେ କଣ୍ଟା ଗଛଟିଏ ପରି, କେତେ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ଆସି ଚାଲିଯିବ ଜୀବନ ଯିବନି ହାରି, ବେଳେବେଳେ ଆଉକା’ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ନିଜ ସ୍ୱପ୍ନ ଭାବିବାକୁ ହୁଏ । (୧) ଜୀବନ ତ ଏକ ପ୍ରେମ, ବିରହର ସୁଖ-ଦୁଃଖ ଚଲାପଥ, ବନ୍ଧୁର ରାସ୍ତାକୁ ପ୍ରେମ ଶ୍ରମ ଦେଇ କରିହେବ…
ସାପଶିଢ଼ିର ଏ ଜୀବନ ଖେଳରେ ବିଧାତା ଲେଖିଛି ଶୂନ ଶହେକୁ ନିଜର ଭାବିବାଟା ମୋର ଅଟେ ସିନା ମୂର୍ଖପଣ ॥ ସମୟ ସୁଅରେ ସମ୍ଭାବନା ସବୁ ନିମିଷକେ ଯାଏ ଭାସି ବେସାହାରା ହୁଏ ବ୍ୟଥିତ ହୃଦୟ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ପାଏ ଫାଶୀ ॥ ଉଆଁସର ରାତି ପଡ଼ିଥିଲା ବୋଧେ ଭାଗ୍ୟହେଲା ଯେବେ ଲେଖା ସେଥିଲାଗି ସିନା ସମୟ ଆଙ୍କୁଛି ସୁଖରେ ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖା ॥ ପ୍ରତିଟି ପାହାଚେ ଅଗ୍ନିର ପରୀକ୍ଷା କରୁଅଛି ଅସହାୟ ସତେକି ଯେମିତି ହରିଣର ପାଇଁ ଅହରହ…
