କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଚିତ୍ର ପ୍ରତିମା ପ୍ରାୟ ଦିଶେ ସିନା ତୋ’ର ଶରୀର, ଚିରି ଭିତରେ ଦେଖେ ଥରେ ମହାକାଳ ଫଳ ଆକାର । ସଜବାଜ କରୁ କେତେ ଚର୍ମର ଦେହକୁ, ପିଣ୍ଡରୁ ପ୍ରାଣ ଛାଡ଼ିଗଲେ ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ ତୁ ହେବୁ । ଦେହରେ ତୋ’ର ଭରି ରହିଛି ଅଶେଷ ରୋଗ, ଦିନ ଚାରିଟାକୁ ଏ ସୁଖ ଭୋଗ । ଛାର ଦେହକୁ ନେଇ କରୁଛୁ କେତେ ଗରବ, ଛ’ ଖଣ୍ଡ କାଠ ତୋତେ ଲୋଡ଼ା ହୋଇବ । ଘର ବୋଲି…
ମୁଁ ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ଭ୍ରମଣରେ ମୋ ସାଥେ ଚାଲୁ ଥାଆନ୍ତି ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଖାଲି କୋଳର ପୂର୍ଣ୍ଣତାରେ କେତେ ଯେ ଗୁହାରୀ, ମିନତୀ, ପ୍ରାର୍ଥନା ! ଅଚାନକ ବାଦଲ ଗର୍ଜିଲା, ବିଜୁଳି ଚମକିଲା ବର୍ଷାର ଆଗମନ ହବ ବୋଧେ ଥିରି ଥିରି ଥଣ୍ଡା ପବନରେ ଦେହ ମୋର ଥରିଲା…! ଅଳିଆ ଗଦାରୁ କୁଆଁ କୁଆଁ ଶବ୍ଦ ମୋ ଜଡ଼ କାନରେ ଜୀବନ ଭରିଦେଲା ମାତୃତ୍ଵର ଅଭିଳାଷା ଧାଡ଼ିରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ! ଢଳ ଢଳ…
ଅଜବ ମଣିଷ ଇଏ ବାସ୍ ଜୀଇଁବାର ଇଚ୍ଛାରେ ବିଭୋର କେତେବେଳଯାଏ ଦୌଡ଼ିପାରିବ ପତ୍ତା ନାହିଁ ପୁଣି କିନ୍ତୁ ଦୌଡ଼ିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ । ସବୁଠୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଚରିତ୍ରଟି ଆଜି କିନ୍ତୁ ପରାହତ ପ୍ରକୃତିର ହାତରେ ତମାମ ଦିନର କାମପରେ ଯାହାମିଳେ ସେଥିରେ ଚୁଲୀ ଜଳେ, ଘର ଚଳେ ଓ ପେଟ ପୂରେ ଭୋକ ମାରି ଛୁଆର ବିସ୍କୁଟ ଆସେ ବାପାର ଔଷଧ ସବୁ । କରୋନା ଲକ ଡାଉନ୍ ଚାରିଆଡ଼େ ଏବେ କେଉଁଠୁ ଯୋଗାଡ଼ କରିବ ମାସକର ରାସନ୍…
ତୁମେ ଥିଲ ବୋଲି ଅଜଣା ମୁହଁ ସବୁ ଚିହ୍ନା ହୋଇଗଲେ, ସତ୍ତା ହରାଉଥିବା ଶିଳା ଖଣ୍ଡ ସବୁ ପର୍ବତର ରୂପ ନେଲେ, ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ ମଣିଷ ଗୁଡ଼ାକ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ଚାଲିବାର ସାହସ ପାଇଲେ ! ତୁମେ ଥିଲବୋଲି ଚୁପଚାପ ରହୁଥିବା ଦ୍ରୌପଦୀ, କୁନ୍ତୀ ଆଦି ମୌନ ଭଙ୍ଗ କଲେ, ଚାରି କାନ୍ଥେ ସୀମିତ ଥିବା ଶବ୍ଦ ସବୁ ସମାଜରେ ବିପ୍ଳବ ଆଣିଲେ ! ଏବେ ସବୁ ଓଲଟ ପାଲଟ ଭାଗ ଭାଗ ହେବା ପାଇଁ ଚାଲେ ସର୍ବତ୍ର…
ତୁ ଗଲା ପରେ… ମୁଁ କାନ୍ଦେ ଶୂନଶାନ୍ ରାତ୍ରିରେ ସମସ୍ତେ ଶୋଇଗଲା ପରେ । ତୁ ଗଲା ପରେ… ମୁଁ ଜଳେ ମୋ ଅନ୍ତର ଭିତରେ ତୋ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିରେ । ତୁ ଗଲା ପରେ… ତତେ ପାଏ ମୋ ମନର କୋହରେ ଆଉ ଆଖିର ଲୁହରେ । – ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ସାହୁ ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ସାହୁସନ୍ତୋଷ କୁମାର ସାହୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି ।…
