କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆଜି ଆକାଶକୁ ପଚାରିଲି ତୁ ତାରାବିନା ରହିପାରିବୁ? ସେ ଉତ୍ତର ନଦେଇ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା ମତେ କହ ତ!!!!! ତୁ କ’ଣ ନିଃଶ୍ୱାସ ବିନା ବଞ୍ଚି ପାରିବୁ? ମୁଁ ଚାଲିଗଲି ସାଗର ପାଖକୁ ଏଇ ତୁ କ’ଣ ଊର୍ମି ବିନା ବଞ୍ଚି ପାରିବୁ? ସେ ଉତ୍ତର ନଦେଇ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା ମତେ କହ ତ!! ତୁ କ’ଣ ବିନା ହୃଦୟରେ ଜିଇଁ ପାରିବୁ? ଉତ୍ତର ଅପେକ୍ଷାରେ ଚାଲିଗଲି ଫୁଲ ପାଖକୁ ଏଇ ତୁ କ’ଣ ଭ୍ରମର ବିନା…
ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ଯେବେ, ତାକୁ ମନ ଦେଇ ଆସିଲି । ଜଣେ ଅଜଣା ଚେହେରାକୁ ହୃଦୟ ଆଇନାରେ ଆଙ୍କିଦେଇ ଆସିଲି ॥ ଆଖିପଲକରେ ଯେବେ ମୋର, ତା’ ସ୍ୱପ୍ନନେଇ ଆସିଲି । ଜଣେ ଅଜଣା ଚେହେରାକୁ ନିଜର ଭାବିଦେଇ ଆସିଲି ॥ ଲୁଚି ଲୁଚି ତାକୁ ଦେଖୁଥାଏ ନିତି, ତାକୁ ନଦେଖିଲେ ଥରେ, ରାତିରେ ନିଦ ଆସେନା । ତା ବିନା ବଞ୍ଚିବା, ଏବେ ଆଉ ସମ୍ଭବ ହୁଏନା ॥ ଏକା ଏକା ଆଉ ଜୀବନଚଲାପଥେ ଚାଲିବାକୁ…
ସାତ ଜନମକୁ କଥା ଦେଇଥିଲ ନିଜର କରିବ ବୋଲି ପ୍ରତାରଣା କରି ଚାଲିଗଲ ତୁମେ ସର୍ବହରା ମୁଁ ହୋଇଲି ॥ କହି ବି ପାରୁନି ସହି ବି ପାରୁନି ବେଦନା ମୋ ହୃଦୟର ବୁଝି ପାରୁନାହିଁ ଏମିତି କାହିଁକି ବିଚ୍ଛେଦ ହେଲା ଆମର ॥ ତୁମ ବିଛେଦରେ ସବୁ ହରାଇଲି ଦିନ କାଟୁଛି ଦୁଃଖରେ ଗଲା ଦିନଠାରୁ ଭାବୁ ଅଛି ବସି ଆଖି ଭିଜୁଛି ଲୁହରେ ॥ ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ମୁହିଁ ଦେହଟା ଗଲାଣି…
ପାଶବିକତା ଚୁମି ଦେଇଯାଏ ଆପଦ ମସ୍ତକ.. ଉଆଁସ ରାତିର ବିସ୍ତାରିତ କାୟାରେ ଅବା, ଫ୍ଲଡ ଲାଇଟ୍ର ସୂକ୍ଷ୍ମାଲୋକରେ ଏକାନ୍ତ ତରୁଣୀ କୁଦ ଜନପଥରେ ଦେଖି ॥ ଦ୍ୱିତୀୟ ଦାରୁ ବି ନିର୍ଦ୍ଦୟୀ ସାଜେ ଅଭାବୀ, ନିରୀହା, ଗର୍ଭସ୍ଥ ଗୃହିଣୀର ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାରକୁ ହସ୍ପିଟାଲ୍ ବାରଣ୍ଡାର ମୁକୁଳା କୋରିଡର୍ରେ ପାଶବିକତାର ଚୁମ୍ବନ ଚାଖି ॥ ପୂଜ୍ୟ, ପିତୃ ପ୍ରତିମ ଗୁରୁ ବି ଅଫୁଟା କୋମଳ କଢ଼ିର ନିରୀହତାର ସୁଯୋଗ ଉଣ୍ଡି ପରସ ଲାଲାସାରେ ଆଜି ପାଲଟିଯାଏ ଭ୍ରମର କନ୍ୟା…
ନରୀ ସାରା ବିଶ୍ୱ ବନ୍ଦିତା ନରୀ ପୁଣି ସିଏ ଜଗତମାତା ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପା ଦିଏ ସ୍ନେହମୟୀ ନରୀ ସେ ପୁଣି ଜଗତ ପୂଜିତା ନାରୀ ସୃଷ୍ଟି, ପୁଣି ସେ ବିଧ୍ୱଂସକାରିଣୀ କେବେ ଦୁହିତା, ଭଗିନୀ, ଜନନୀ ପୁଣି କେବେ ଶକ୍ତିସ୍ୱରୂପିଣୀ ନାରୀ ସେହି ମହାମାୟା ପ୍ରଦୀପ୍ତ କାରିଣୀ ପ୍ରଦୀପର ପ୍ରଦୀପ୍ତ କରେ ଏ ଧରଣୀ ମଙ୍ଗଳ କାମନା ନେଇ ସାଜିଥାଏ ମଙ୍ଗଳ କାରିଣୀ ମମତାମୟୀ ସେ ପୁଣି ଜଗତ ଜନନୀ… – ଚିନ୍ମୟୀ ଚାନ୍ଦ ଚିନ୍ମୟୀ ଚାନ୍ଦଚିନ୍ମୟୀ…
