କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଚିର ନମସ୍ୟ ତୁମେ, ହେ ପୁରୁଷ ଜାତି ଅସୀମ ପୈାରୁଷ ଯୁକ୍ତା ତୁମ ଅନ୍ତର ଯୁବ ଶକତି ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନବିଜ୍ଞାନ କୈାଶଳେ ଭରା ତୁମ ମନ ଆଗେ ବଢ଼ିଚାଲ ତୁଟାଇ ସବୁ ସଂସାର ମାୟା ବନ୍ଧନ କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ପ୍ରତାରଣା, ମୋହର ଶିକାର ନ ହୋଇ ବୀର ଯୋଦ୍ଧା ତୁମେ ଉଠ, ଶତପୈାରୁଷ ଜାଗ୍ରତ କରି ବେଶ୍ୟାବୃତ୍ତିର ମାଦକତାରେ ନ ହୋଇ ପ୍ରପୀଡ଼ିତ ତୁମ ପାଖେ ଥିବା ଜ୍ଞାନମଞ୍ଜରୀକୁ କର ବାରେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ନିଶାଦ୍ରବ୍ୟ…
ତୁମେ ଯେ ହେଲ ପୁନେଇ ରାତିର ଇନ୍ଦୁଲେଖା, ତୁମ ଇନ୍ଦୁବଦନ ପ୍ରସାର କରୁଛି ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରରେଖା, ସେହି ଶୀତଳ କିରଣ ଦେଖି ଭୁଲିଗଲି ଦୀପଶିଖା, ମୋହିତ ମାନସ କହିଲା ଲେଖିବାକୁ ପ୍ରେମଲେଖା ॥୧॥ ମକରନ୍ଦ ଅନ୍ୱେଷଣରେ ନିମଗ୍ନ ଥାଏ ଯେ ମିଳିନ୍ଦ, ପ୍ରସ୍ଫୁଟିବା ହେତୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଚ୍ଛନ୍ନ ଥାଏ ଅରବିନ୍ଦ, କବିରାଜ ମଗ୍ନ ଥାଏ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଚାରୁ ଛନ୍ଦ-ବୃନ୍ଦ, ତୁମ ନିରଳସ ସ୍ତୁତି କରି ପାଇଲି ମୁଁ ଅନୁପମ ଆନନ୍ଦ ॥୨॥ ତୁମ ପ୍ରୀତିକର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ…
ଧରା ଧାମେ ଯେବେ ବଢ଼ିବ ଅନ୍ୟାୟ ତୁମେ ଯେ ନିଅ ଅବତାର, ଅବତାରୀ ପୁରୁଷ ଆହେ ଯୋଗେଶ୍ୱର ତୁମଠାରୁ ମୋତେ ନକରିବ ଅନ୍ତର ॥ ତୁମ ଚରଣରେ କରୁଛି ପ୍ରାର୍ଥନା ଦିଅ ଆର୍ଶୀବାଦ ତୁମେ ଅଜାଡ଼ି, ଅନ୍ତଃସ୍ଥ ରିପୁ ବିନାଶ କର ହେ ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ହେଉ ସଜାଡ଼ି ॥ ଜଞ୍ଜାଳ ପୂରିତ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ ତୁମ ବିନୁ କେ ଉଦ୍ଧାରିବ ଭଲା, ତୁମ’ଠାରେ ଲୟ ତୁମଠି ବିଲୟ ତୁମେ ମୋର ଜପାମାଳା ॥ ସମୟ ଡୋରିରେ…
ଆସି ଯାଇଛି ବଣଭୋଜିର ଋତୁ ଆସ ଆମେ ବଣଭୋଜି ପାଇଁ ଯୋଜନା କରିବା ନୂତନ ବର୍ଷର ଆଗମନ ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଗାଆଁଠୁ ସହର ପରିବେଶର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ସବୁଜିମାରେ ରଙ୍ଗେଇ ହୋଇ ଖୁସିକୁ ଦ୍ୱିଗୁଣିତ କରୁଛି । ଶୀତର ଲହରୀ ମନକୁ ଅଥୟ କରୁଛି ନା ଅଛି ସୂର୍ଯ୍ୟର ପରାକ୍ରମ ନା ଅଛି ବାଦଲ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ କୁହୁଡ଼ିର ଚାଦର ବିଛେଇ ହୋଇଯାଇଛି ଘାସ ପତ୍ରରେ କାକର ବିନ୍ଦୁର ସୁନ୍ଦରତା ମନକୁ ଆକୃଷ୍ଟ କରୁଛି ପ୍ରକୃତିରାଣୀ ଅଭିନନ୍ଦନ କରିବା ପାଇଁ ନିଜକୁ…
ଏଇ ଯେ କାଲି ରାତିରେ ତୁମେ ଆସିଥିଲ, କେଉଁ ଏକ ନିର୍ଜନ ପ୍ରହରେ । ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ ନିଦ ମୋର ଚାଲିଗଲ ନିଦ ସବୁ ନେଇ ମୋ ଆଖିରୁ, ତୁମ ପଣତ କାନିରେ ସରାଗେ ସାଇତି କରି । ସେଇଦିନ ଠାରୁ ନିଦ ଆସୁନି ସାଥୀ ହୋଇ ମୋର । ବିନିଦ୍ର ରଜନୀରେ ଛଟପଟ ହେଉଛି, ତୁମର ଟିକେ ଝଲକ ଦେଖିବାକୁ । ଫେରିଆସନା !! ମୋ ନିଦକୁ ଦିଅ ଫେରାଇ, ପୁଣି ଥରେ ମୁଁ ଦେଖିବି…
