କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
କେତେଦିନ ଏମିତି ଆଦର୍ଶର ମୁଖା ପିନ୍ଧି ଭିଆଣ ଅଭିନୟ କରି ମିଠା ମିଠା କଥା କହି ଅନ୍ୟ ଠୁଁ କାରତାଳି ଶୁଣିବାକୁ ଭଲ ପାଉଥିବ? କେତେଦିନ ଏମିତି କାମ, କ୍ରୁଧଃ, ଲୋଭ ମଦ, ମାଧୁର୍ଯ୍ୟରେ ଲିପ୍ତ ରହୁଥିବା ଲୋକ ଆଦର୍ଶର ମଣିଷର ଅଭିନୟ କରି ମିଛ ସମ୍ପର୍କ କରି ଚାଲିବ ପୁଣି ଦୂରେଇ ଯାଉଥିବ? କେତେଦିନ ଏମିତି ନାଟକ କରି ଚାଲିବ ଲୋଭ, ସ୍ୱାର୍ଥପରତାରେ ନିଜ ଆଭିଜାତ୍ୟକୁ ଭୁଲି ଯାଇ ସମସ୍ୟାରେ ସମସ୍ୟାକୁ ସୃଷ୍ଟି କରି ନିଜ…
ମୃତ୍ୟୁର ଦ୍ୱାରଦେଶରେ ଅପେକ୍ଷାରତ ମୁଁ, ମୋ ଶୁଖିଲା ଶରୀରକୁ ନେଇ । ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ମନକୁ ଚକୋଲେଟ୍ ଦେଇ ମନେଇ ଦେଇଛି । ତା’ ଚୁଲବୁଲି ପଣକୁ କବାଟ କଣରେ ଜାକିଦେଇ, ମୁଣ୍ଡରେ ନାଲି ଗାମୁଛାଟେ ବାନ୍ଧିଦେଇ, ଚାଲିଆସିଛି ॥ ଭେଟିବା ପାଇଁ, ମୋ ଭୟ ସହ ଛାତିରେ ଛେପ ପକାଇବାର କାରଣ ସହ ॥ ମୃତ୍ୟୁର ହିଂସ୍ରପଣ ତ କାଇଁ ଦିଶୁନାହିଁ ମୋତେ, ତା’ ତୀକ୍ଷ୍ମ ଚାବୁକ ବି ଏଯାଏଁ ସ୍ପର୍ଶ କରିନାହିଁ ମୋ ପଥୁରିଆ ପିଠିକୁ…
ମୁଁ ଯଦି ପକ୍ଷୀଟେ ହୋଇଥାନ୍ତି ଗଗନେ ଘୂରି ଦେଖି ଆସିଥାନ୍ତି କି ସୁନ୍ଦର ଆହା ସେ ପ୍ରାକୃତିକ ଭେଷଭୂଷା ॥ ମୁଁ ଯଦି ଫୁଲଟେ ହୋଇଥାନ୍ତି ନିତି ପ୍ରଭାତେ ପ୍ରଭୁ ପାଦତଳେ ଲାଗି କରି ସତେ ମୁଁ ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ସୁଖ ଭୋଗନ୍ତି ॥ ମୁଁ ଯଦି ଗଛଟେ ହୋଇଥାନ୍ତି ଖରା ବରଷାରେ ସାହା ହୋଇ ସତେ ମୁଁ ଛାଇ ଟିକେ ଦେଇଥାନ୍ତି ॥ – ଅର୍ଜୁନ ଦାସ ଅର୍ଜୁନ ଦାସଅର୍ଜୁନ ଦାସ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର…
ଆଖିକୁ ଦିଶେ କେବଳ ସଫଳତାର ରଙ୍ଗ ରୋଷଣୀ ସଜ, ଦିଶେନା କେବେ ବିଜୟପଥେ ଲହୁ ଲୁହ ଆଉ ସ୍ୱେଦ । ସଫଳତା କେବେ ସୁଲଭ୍ୟ ନୁହଁ ଇଚ୍ଛାକଲେ ମିଳିଯିବ, ପଥ ଏ ଯେ ଭାରି କଠିନ ବନ୍ଧୁର ହାସିଲ ହିଁ କରିହେବ । ସଫଳତାଠୁ ବି ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ ରାସ୍ତା ସେ ସଫଳତାର, ଖୁସି ସେ ସଦା ରହୁ ବା ନରହୁ ସ୍ମୃତି ରହେ ସେ ଯାତ୍ରାର । ଶୀର୍ଷକୁ ଯିବା ବଡ଼କଥା ନୁହେଁ ବଡ଼କଥା ଶୀର୍ଷରେ…
ଦୁନିଆଟା ତା’ ପାଇଁ ଅସରନ୍ତି ନାଟକ ବାକି ସବୁ ଅଭିନେତା ଏକେଲା ସେ ଦର୍ଶକ ଦୁଃଖ ସୁଖ ମୁଖା ତଳେ ଦିଶେ ତା’ର ମୁହଁ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ଅଟେ ସିଏ ନାହିଁ ତା’ଠି ଭୟ ତପେ ମତି, ଅଳ୍ପେ ତୃପ୍ତି ବିଶେଷତ୍ୱ ତାହାର ମାୟା ତାକୁ ଛୁଁଏ ନାହିଁ ନୁହେଁ ସିଏ କାହାର ପ୍ରାପ୍ତିର ଲାଳସା ନାହିଁ ନାହିଁ ଅବଶୋଷ ପ୍ରାର୍ଥନା ଯାଚନା ନାହିଁ ମାନେନାହିଁ ଈଶ ବ୍ୟୁହ ଭେଦ ଜାଣି ମଧ୍ୟ ବ୍ୟୁହ ମଧ୍ୟେ ପଶେନି ଯୁଦ୍ଧ…
