ମତେ ପଚାରନି ପବନ ମିଛ କହେ କି ନାଇଁ ଆକାଶରେ ତାରା କେତେ ବାଦଲ ବି କ’ଣ ଗୀତ ଗାଏ ନାଁ ଜହ୍ନ କେବେ ମନ ହଜେଇଛି ନାଁ ଜମା ପଚାରନି ମତେ ! ମୁଁ କୋଉ ଜାଣିଛି କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ରଙ୍ଗ ନାଲି ନାଁ ମୁଠେ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ? ଲାଜକୁଳୀ ଲାଜ କରେ ନାଁ ଅବିଶ୍ୱାସ? ରକ୍ତ କଇଁ ପୋଖରୀରେ ଫୁଟେ ନାଁ ଛାତି ତଳେ? ଠିକଣା? ହେ ନାଁ ସେଇଟା ବି ମନେ ନାହିଁ ଆଉ…
ଭାରି ମନେ ପଡ଼େ ତୁମେ ସଞ୍ଜ ନଇଁଗଲା ପରେ ଭାବେ ବସି ତୁମ କଥା ଫିକା ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ । ମନେ ପଡ଼େ ଆଜି ସେଇ ସାଗରର ବେଳା ଭୂଇଁ କହିଥିଲ ଭଲପାଅ ଉଛୁଳା ଲହରୀ ଛୁଇଁ ଭସାମେଘ ପରି ସାଥୀ ଭାସିଗଲା ତୁମକଥା ରହିଗଲା ସ୍ମୃତି ହୋଇ ଏଇ ମୋ ମନରେ । ଆଜି ବି ଝରକା ଖୋଲେ ଜାଣେନା ମୁଁ କାହା ପାଇଁ ଜାଣେ ତୁମେ ଆସିବନି ତଥାପି ବି ରହେ ଚାହିଁ ଆଶାତକ…
ଶାନ୍ତ ସମୁଦ୍ରରେ ଘୂର୍ଣ୍ଣି ଝଡ଼ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ତା’ ବକ୍ଷକୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କଲା ଭଳି ମୋ ମନକୁ ଦୋହଲେଇ ଦେଇଥିଲା ତୁମର ସେ କେଇ ପଦ କଥା । ପାଦ ତଳୁ ଯେମିତି ହଠାତ ଭୂମିଟା ଖସି ଯାଉଥିଲା ଦୂରକୁ ଦୂରକୁ । ଦୀର୍ଘ ଦିନର ବ୍ୟବଧାନ ପରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଫୋନ କରିଥିଲି ଭଲ ମନ୍ଦ ପଚାରି ବୁଝିବା ପାଇଁ, ହେଲେ ଏମିତି ଏକ ସମ୍ବାଦ ପାଇବି ତାହା ମୋ ଚିନ୍ତାର ବାହାରେ ଥିଲା ।…
ଏକ ଚିହ୍ନ ମାତ୍ରର ଦୈର୍ଘ୍ୟ, ପ୍ରସ୍ଥକୁ ମିଶାଣ କରି କ୍ଷତର ପରିସୀମା ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରିବା କେବଳ ପାଗଳାମି । କ୍ଷତ ଅତୀତର ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ବର୍ତ୍ତମାନରେ ଜାହିର କରେ । କାହାଣୀକୁ ଅମ୍ଳଜାନ ଦେଇ ଜୀବିତ ରଖେ । କ୍ଷତ କଷ୍ଟ ଦିଏ, ଏକ ଅଲିଭା ଦାଗ ଛାଡ଼ି ଯାଏ । କ୍ଷତ ସ୍ମୃତିଚାରଣ କରେ । ହେଲେ ସବୁ କ୍ଷତ ଯେ କଷ୍ଟ ଦିଏ ତାହା ନୁହେଁ । ସୂର୍ଯ୍ୟର ପ୍ରଚଣ୍ଡ କିରଣ ମାଟିରେ କ୍ଷତ ସୃଷ୍ଟି…
ଭଲପାଇଥିଲି ମନ ଦେଇ ତୋତେ ଚାଲିଗଲୁ ଛାଡ଼ି କରି ଏକା ମୋତେ ଏଡ଼େ ବେଇମାନି ଏଡ଼େ ତୁ ନିଷ୍ଠୁର ଭାଙ୍ଗିଦେଲୁ ମୋର ସାତ ସପନର ଘର ॥ ବୁଝିଗଲି ତୋ’ ଭଲପାଇବାର ମୂଲ୍ୟ କ’ଣ ଥିଲା ଏହି ଆମ ଅମର ପ୍ରେମ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିର ଆଶ୍ରା କରିଥିଲୁ ମୋ ଭଲପାଇବାକୁ ଠକିଦେଇ ଗଲୁ ॥ ତୋ’ ପାଇଁ ମୁଁ ସବୁ କିଛି ଭୁଲିଥିଲି ତୋତେ ମୁଁ ନିଜର ସବୁଦିନ ପାଇଁ କରିଥିଲି ସାଙ୍ଗସାଥି ଭୁଲି ତୋ’ ପାଖେ…
