ଶୀତ ମୋହିନୀ

Odia Poem Shita Mohini (ଶୀତ ମୋହିନୀ) by Ayushman Tripathy

ଛଅ ଭଉଣୀ ଧରି ସପ୍ତ ରଞ୍ଜନ
ଧରା ପୃଷ୍ଠେ କରନ୍ତି ଅବରୋହଣ
ସର୍ବେ ସାଜନ୍ତି ସ୍ୱକାଳେ ନୀରକ୍ଷୟ
ଦମନ ନହୋଇ ସାଜନ୍ତି ଅଜୟ ।

ପ୍ରଚଣ୍ଡର ସହ ଝିପିଝିପି ଘନ
ନିର୍ମଳ ତରୁଣ ଜାଡ଼ତ୍ୱ ପ୍ରବୀଣ
ମଧୁମଳୟର ପୂର୍ବୁ ସେ ପ୍ରକାଶ
ଜାଡ଼ମୟ ଧରା ହୁଏ ଶୀତାଭାସ ।

ବ୍ୟାପ୍ତ କରି ସର୍ବ ବସୁନ୍ଧରା ଭୂମି
ନିର୍ଝର ଝରଇ ଅନଳର ଊର୍ମୀ
ଅନୀଳ ହୁଅଇ ଅନଳ ଯେସନ
ପୁଥିବୀରେ ହୁଏ ଶୀତର ଶାସନ ।

ଶ୍ୱେତ ପାଟ ସହ ବିଭୁଷିତ ଧରା
ଉଷାର ଆବେଶେ କୁହୁଡ଼ିରେ ଭରା
ଭୁପୃଷ୍ଠ ଦିଶଇ ଅତି ମନୋହରା
ସତେ ଏ ଶୀତର କୁହୁକ ନିଆରା ।

କେବେ ଲାଗେ ମହୀ ଶ୍ୱେତ ମନ୍ଦାକିନୀ
ଅବା ଚନ୍ଦ୍ର ନିକି ଶୀତଳ ମୋହିନୀ
ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଖେଳାଏ ତା’ କୃଷ୍ଣ ଗରଭେ
ହସ ଫୁଟିଉଠେ ସାରା ରସା ନଭେ ।

ତୁଷାର ତୃଷାରେ ଅଧିର ବସୁଧା
ଶୀତ ଆଗମନେ ପିଏ ରୂପସୁଧା
କାକର କୁହୁଡ଼ି କାର୍ତ୍ତିକେ ପ୍ରବର
ଆସଇ ରାଜୀବ ମୃତ୍ୟୁର ଖବର ।

ଅଗ୍ନି ଏକମାତ୍ର ଶୀତରେ ଭରସା
ଜାଡ଼ତ୍ୱରେ ସେହି ଶୀତମୟ ନିଶା
ବ୍ୟାଘ୍ର ରୂପେ ଶୀତ ରସା ଆସେ ମାଡ଼ି
ଶୀତ ଶାସନରୁ କିଏ ମୁହଁ ମୋଡ଼ି ।

ଶୀତମୋହିନୀର କୁହୁକ ଆବେଶେ
ସାରା ଧରା କ୍ଷେତ୍ର ଭାସେ ନିଶାକାଶେ
ବୋଇତ ପରବ ମାଣବସା ପୂଜା
ଧାନ କଟା ସହ ମାନ ହୁଏ ପ୍ରଜା ।

ନୀଳକଣ୍ଠ ପୂଜା ପାଇଥାନ୍ତି ଶୀତେ
ମହାଶିବରାତ୍ରୀ ଦିଏ ପୁଣ୍ୟ ସତେ
ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଜାଡ଼ରେ ତନୁ ପାଏ ଘାତ
ଶୀତ ଦିଏ ସର୍ବ ଜଡ଼ ପ୍ରତିଘାତ ।

– ଆୟୁଷ୍ମାନ ତ୍ରିପାଠୀ

Comments

comments

ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ସେୟାର କରନ୍ତୁ...