ଫଗୁଣର ଫଗୁ ସରି ଗଲା ପରେ,
ଆସିଯାଏ ଚଇତିର ପନ୍ଥେଇ ଜଳ ।
ଦୂର ଆକାଶ ରୁ ଶୁଭାଯାଏ,
ହୁଳହୁଳିର ଏକ ଅବିସ୍ମୟ ଝଙ୍କାର ।
ଚଇତିର ମଙ୍ଗଳବାର,
ମଙ୍ଗଳାଙ୍କ ଅସୀମ ଅପାର
ହୁଳହୁଳିରେ କମ୍ପୁଥାଏ ଅମ୍ବର ।
ସିଞ୍ଚିଲା ଜଳ,
ପିଇଲା ତାଙ୍କ କୃପାର ଜଳ
ଜୀବନ ପରିଧିରେ ପାଇଗଲା
ସେ ତାଙ୍କ କରୁଣା ଅପାର ।
– ଦେବାଶିଷ ମହାପାତ୍ର