ରାତି ପାହିବାକୁ ଆଉ ବେଶ୍ କେଇ ଘଣ୍ଟା ବାକି ଥାଏ, ମିତାଲିର ଭୟ ଭରା ଡାକ ଶୁଭିଲା ଶୋଭନକୁ । “ଶୋଭନ !! ମୋତେ ବହୁତ ଡର ଲାଗୁଛି, ଗୋଟେ ପାଉଁଜିର ସ୍ଵର ମୋତେ ବାରମ୍ବାର ଉଠେଇଦେଉଛି ।” ମିତାଲି କୋହ ଆଉ ଭୟରେ କଣ୍ଠ ଥରେଇକି ଶୋଭନକୁ କହୁଥାଏ । ମିତାଲି କଥା ସରିଛି କି ନାହିଁ, ରୋଷେଇ ଘରୁ ପଟେ ଥାଳି ତଳକୁ ଖସି ପଡ଼ିଲା ପରି ଜୋରରେ ଶବ୍ଦଟେ ଭାସି ଆସିଲା ।…
ଜାଣିପାରନ୍ତି ଯଦି ମୁଁ ଆଜି ମୋ ଜୀବନର ଶେଷ ଦିନ ତଥାପି କ’ଣ ଆଜି ଯାଇଥାନ୍ତା ଠିକ୍ ସେମିତି ଗଲା ଦିନ ସବୁ ମୋର ବିତିଛି ଯେମିତି ନା… ମରିବା ଭୟରେ ବଞ୍ଚିଯାଇଥାନ୍ତି ସେ ସମୟକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକଟି କ୍ଷଣ । ବଳକା ପଡ଼ିଯାଉଥିବା ସମୟ ସବୁ ହୁଏତ ସେଦିନ ପାଇଁ ପଡ଼ିଯାଆନ୍ତା ନିଅଣ୍ଟ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଉ ଚନ୍ଦ୍ର ଉଦୟର ସୀମିତ ପରିସୀମା ଭିତରେ ହୁଏତ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ପୂରଣ ହେବାପାଇଁ ଖୋଜୁଥାନ୍ତେ ବାଟ । ଲୁହ…
ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠକୁ ଋତୁଚକ୍ର କ୍ରମେ ଛଅ ଋତୁ ଆସିଥାଏ, ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରେ ବର୍ଷା ଶରତ ହେମନ୍ତ ଶୀତ ବସନ୍ତଟି ଯାଏ । ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପ୍ରକୋପ କରେ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ବରଷାକୁ ଖୋଜୁ ଥାଏ, ଆକାଶ ବରଷା ଝରି ପ୍ରଶମିତ ଦେହ ମନୁ ଚାଲିଯାଏ । ଶରତ ହେମନ୍ତ ଘାସରେ କାକର ମୁକ୍ତା ପରି ଦେଖା ଦିଏ, ପ୍ରକୃତି ରାଣୀର ସବୁଜିମା ରୂପ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଭରିଯାଏ । ଶୀତର ବେଦନା ଜଣାଇ ଆସେନା ଦେହକୁ ଥରାଇ ଦିଏ ହେଲେ…
ତୁମେ ନୁହଁ ଛୋଟ ଗପଟିଏ ମୋ ଜୀବନ ପୁସ୍ତକର ଯାହାର ଥିବ ଅନ୍ତ ଆଉ ଆରମ୍ଭ, ତୁମେତ ସେଇ ଅସରନ୍ତି ପୃଷ୍ଠା ଯା’ ଦେହେ ଲେଖେ ମୁଁ କାହାଣୀ ମୋ ଅକୁହା ମନର । ଫୁଲଟିଏ ଅଟ ତୁମେ ଆଉ କାହା ବଗିଚାର ତୋଳିବାକୁ ସେ ଫୁଲକୁ ନାହିଁ ମୋର ଅଧିକାର, ହେଲେ ସେ ଫୁଲର ବାସ୍ନାକୁ କରିଛି ଆପଣା କେମିତି ବା କିଏ ତାକୁ କରିବ ମୋ ଠାରୁ ଦୂର । ସାଥି ହୋଇ ଥାଆନ୍ତି…
ନିର୍ଭୀକତାର ମୁଖା ପିନ୍ଧି ନିର୍ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ବିଚରଣ କରୁଥିବା ପାହାନ୍ତି ରାତ୍ରୀର ଅପରିପକ୍ଵ ସ୍ୱପ୍ନମାନେ, କିମ୍ପା ଭୟ ଦିନର ପ୍ରସ୍ତୁରିତ ଅବଧିକୁ? ଯଦି ବି ବିତିଯିବାକୁ ଚାହଁ ମୋ ଦରଭଙ୍ଗା ନିଦରେ ସର୍ତ୍ତୀଳ ଇଚ୍ଛାମାନଙ୍କର ଅଗଣାକୁ । ମନ ମୋର ଉତ୍ତରଳ ଅତି ପ୍ରଖର ତା’ ନିସ୍ତବ୍ଧର ଗତି । ତନ୍ମଧ୍ୟେ ବି ସତ୍ତାୟିତ ଅକପଟ ହୀନ କ୍ଷୀଣ ସ୍ୱପ୍ନର ପ୍ରସ୍ତୁତି । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ନୁହେଁ ନିଶ୍ଚେଷ୍ଟ, ନୀରବ ସ୍ନାୟୁମାନେ ସବୁ ସାଜି ଅସ୍ଥାଣୁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ନ୍ତି…
