କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ପ୍ରାଚୀନ ଯୁଗର ହସ୍ତୀନାପୁରରେ ଘଟିଲା ଏକ କାଣ୍ଡ, ନାରୀର ସମ୍ମାନ ବୁଝି ନପାରି ଭୋଗିଲେ ସବୁ ଦଣ୍ଡ ॥…୧ କେଶକୁ ଟାଣି ରାଜସଭାକୁ ଆଣିଲା ଦୁଃଶାସନ, ପ୍ରଜା କୁହନ୍ତି ଏହା କ’ଣ କୁରୁବଂଶର ଶାସନ?…୨ ପ୍ରତିଜ୍ଞାର ଦ୍ୱାହିଦେଇ ନୀରବ ରହିଲେ ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମ, ଜାଣି ମଧ୍ୟ ଜାଜ୍ଞସେନୀର ନିଆଁରେ ହସ୍ତୀନାପୁର ହେବ ଭସ୍ମ ॥…୩ ଜଙ୍ଘକୁ ବାଡ଼େଇ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ କରେ ପୁରୁଷତ୍ଵର ପ୍ରମାଣ, ଗାନ୍ଧାରୀକୁମାର ଅଜ୍ଞାନେ କରେ ମୃତ୍ୟୁର ଆମନ୍ତ୍ରଣ ॥…୪ କୁରୁ ବଂଶର କୁଳବଧୂକୁ କର୍ଣ୍ଣ…
ଘର’ର ତାଟି କବାଟରେ ଭୟ ଆଉଜିକି ଥିଲା ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଖଣ୍ଡା ଧରିଥିଲେ ଯିଏ ଧରି ନଥିଲା ତା’ର ରକ୍ତ ଝରୁଥିଲା ଭଲ ହେଲା କାଲି ବଜାର ଯାଇଥିଲି କ୍ଷୀର ଆଗରୁ ନେଇ ଆସିଥିଲି ମୁଁ ଚାହା ପିଉଥିଲି, ବାହାରେ ସହର ଜଳୁଥିଲା କଅଁଳ ଛୁଆଟିଏ ଘର ପାଖରେ ଭୋକରେ କାନ୍ଦୁଥିଲା ସେମାନେ ଗୀତା ଆଉ କୋରାନ ନାଁ’ରେ ବାହାରେ ସହରକୁ ଶ୍ମଶାନ କରୁଥିଲେ ଯିଏ ଗୀତା ଆଉ କୋରାନ ବୁଝିଥିଲେ ଘରେ ଲୁଚିଥିଲେ ରୁକ୍ସାର’ର ଭିଡିଓ…
ଭାରି ବଦମାସ ଏ ଇଛାଗୁଡ଼ାକ ! ମସ୍ତିଷ୍କରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଅନ୍ତି, ଆଉ ଖୁବ ଓସ୍ତାଦ ଭଳି ହୃଦୟକୁ ଚିପୁଡ଼ି ଦିଅନ୍ତି ଏଇ ଯେମିତି, ଇଚ୍ଛା ହୁଏ କେବେ ଉଡ଼ିଆସନ୍ତି କି ମିଶରର ସେଇ ଐତିହାସିକ ମରୁଭୂମିର ଉତ୍ତପ୍ତ ବାଲୁକା ରାଶି ଉପରକୁ, ଯେଉଁଠି ପିରାମିଡ୍ରେ ଶୋଇଛନ୍ତି ଆଦିମ ମମ୍ମି ସବୁ ଚିରନ୍ତନ ମୁକ୍ତିର ଅପେକ୍ଷାରେ, ପୁଣି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ, ବିହଙ୍ଗ ହୋଇ ଉଡୁଥାନ୍ତି କି ନୀଳ ଭୂମଧ୍ୟ ସାଗର ଉପରେ ସିଗଲମାନଙ୍କ ସାଥିରେ ଛୁଇଁଯା’ନ୍ତି ଆକାଶର ସୀମାହୀନ…
ତାକୁ ଦେଖ ! ଆଉ ଦେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକର ତା’ର ସେଇ ଭଗ୍ନାବଶେଷକୁ ଯେଉଁଠି ଖାଲି ମୁଠାଏ ମୁଠାଏ ମରୀଚିକା ସଜାଏ ତା’ ମୁହାଣରେ ପାହାନ୍ତି କାକର ବୁନ୍ଦା ଉପରେ ସୁନୀଳରୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାଭ ସକାଳ । ଖୋଜ ! ଆଉ ତତ୍ପର ହୁଅ, ଦେଖିବ ଝଲସି ଉଠିବ ଧରମା ଲୀନ ହୋଇଥିବା ସେଇ ରଥାକୃତି କୋଣାର୍କର ପ୍ରାଙ୍ଗଣର ଅସଜଡ଼ା ମରୁଭୂମିର ଭିଟା ରଣ ହୁଙ୍କାର ॥ ଆହାଃ… କେଡ଼େ ମନୋହର ତା’ର ଚିତ୍ରପଟ୍ଟରେ ଭରି ରହିଥିବା ସେହି ନର,…
ତୁମେ ମୋ କବିତା ମୁଁ ତୁମ କବି ତୁମ ରଙ୍ଗ ତୂଳୀରେ ମୁଁ ପ୍ରେମଛବି, ତୁମ ଭାବନାର ମୁଁ ଯେ ରାଣୀ ଚିର ଶାଶ୍ଵତ ଆମ କାହାଣୀ । ହେଲେ ସେ କିଏ? ତୁମେ ମୋ ଭାବନା ମୁଁ ତୁମ ଲେଖନୀ ତୁମ ପ୍ରେମ କାରାଗାରରେ ମୁଁ ଯେ ବନ୍ଦିନୀ, ତୁମ ଶବ୍ଦର ମୁଁ ଯେ ପାଟରାଣୀ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଏହି ପ୍ରେମ କାହାଣୀ । ହେଲେ ସେ କିଏ? ଯାହପାଇଁ ଉନ୍ମାଦିତ ହୋଇଉଠେ ତନୁରୁ ମନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ,…
