କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ବ୍ୟତୀତ ତିନିଶ’ ପଞ୍ଚଷଠି ଦିବସ ଅନ୍ତ ଆଉ ଏକ ବର୍ଷର । ବିତି ଯାଇଥିବା ପ୍ରତି ଏକ କ୍ଷଣ ସ୍ମରଣ କରାଇଲା କ୍ଷଣ କ୍ଷଣଠୁ ଆନ । କିଛି ଆଶା କିଛି ନିରାଶାର କ୍ଷଣ କିଛି ବିଶ୍ୱାସ ଆଉ ଅବିଶ୍ୱାସର କ୍ଷଣ । କେବେ ଖୁସିର ଜୁଆର କେବେ ଦୁଃଖର ସାଗର । ସମୟ ଯୋଡ଼ିଦେଲା କାହା ସଂସାର ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଉଜୁଡିଲା କା’ ସଂସାର । କେବେ ଶୂନ୍ୟ କେବେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିତିଗଲା ଦିନ ପରେ…
ସରଳ ରେଖାଟେ ଅଟଇ ଯେ ନାରୀ ଉଭୟ ଦିଗକୁ ସେ ଗତିଶୀଳ, ଦେଖାଇ ପାରେ ସେ ସରଗପୁର ଆଉ କେବେ ପୁଣି ନରକ ଦ୍ୱାର । କରତ ପରି ଉଭୟ କ୍ରିୟାରେ ଦେଖାଇ ପାରେ ସେ କର୍ମକୁଶଳ ନଦୀ ପରି ସେହି ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ରହିଅଛି ତା’ର ଦୁଇଟି କୂଳ । ପ୍ରକୃତିକୁ ତା’ର କିଏ ବା ଜାଣିବ ନାରାୟଣକୁ ଯେ ଅଗୋଚର, ଜଳ ପରି ସେହି ସବୁ ଅବସ୍ଥାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇଛି ଏ ଚରାଚର ।…
ମନେ ଉପୁଜାଇ ଡର ଅକାରଣେ ବାସ୍ତବତାକୁ ଭୁଲି ସ୍ୱାନୁଭୂତିକୁ ବିଶ୍ୱାସ ନ କରି ଯିଏ ଯାଉଥାଏ ଚଳି ଜୀବନ ତା’ ପାଇଁ ତୁଚ୍ଛ ଘଟନା ସ୍ୱେଚ୍ଛାର ନାହିଁ ସ୍ଥାନ ଜିଇଁବା ନାଆଁରେ ସର୍ବଦା ସ୍ୱାଗତ କରେ ଇଚ୍ଛାର ମରଣ ନିଜକୁ ସଂଦେହ କରିବା ଅଭ୍ୟାସ ଯୋଗୁଁ ହୁଏ ପରାଶ୍ରିତ ବଳ, ବେଳ କରିଚାଲେ ଅପବ୍ୟୟ ହୁଏନି କାଳାନୁଗତ ବହୁବିଧ ମତ, ତତ୍ତ୍ୱର ଧାରକ ହୋଇଯାଏ ତା’ର ମଥା ସୁଖ ବଦଳରେ ଅକାରଣେ ପାଏ ଅହେତୁକ ଭାବେ ବ୍ୟଥା…
ମନେପଡ଼ୁରେ ତୁ ଆଜି ଶୀତ କେମିତି ପିଲାଦିନେ ତୁ ଆସିଥିଲୁ ମୋ ଗାଁ’କୁ ଉତ୍ତରା ପବନେ ଥରେଇ, ମୋ କର୍ମଚଞ୍ଚଳ ଗାଆଁଟି ହୋଇଯାଉଥିଲା ଶୁନଶାନ୍ ତୋ’ର କ୍ରୁର ହେମାଳରେ ନିର୍ଜ୍ଜନ ସାଜୁଥିଲା ବାଟ ଖାାଲି ତୋ’ ପାାଇଁ । ଚୁଲି ମୁଣ୍ଡ ସତେ ତୋ’ର ନିବାରଣ ସବୁରି ସାହା ଭରସା ତୋ’ ଦାଉରୁ ପାଇବାକୁ ରକ୍ଷା ଏ ଜାଡ଼ ରାକ୍ଷସଠୁ, ଜେଜେମା କହେ ଗପ ଚୁଲି ମୁଣ୍ଡେ ବସି କୋଳେ ବସାଇ ଗେହ୍ଲା ନାତିକୁ କିଛି ସୁନ୍ଦର…
ଶିଉଳି ଫୁଲର ବାସ, କାର୍ତ୍ତିକର ମାସ ବଣ ମଲ୍ଲୀକୁ କାଟି ଦିଏ ତା’ର ସେଇ ସୁଗନ୍ଧଭରା ବାସ ପଣତ କାନିରେ ଗୋଟାଉ ଥାଏ ସେ ଶିଉଳିର ପରକାଶ କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ସକାଳ, ଚଉରା ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ଦିଶୁଥାଇ ସୁନ୍ଦର ଆକାଶ ମାର୍ଗରେ ଶୁଭୁ ଥାଇ ଆରତୀର ହୁଳୁତାଳ ଧର୍ମର ପରା ଏଇ ମାସ, କରି ଥାଇ ସେ କେତେ ଉପବାସ ଜୀବନ ପ୍ରାସଙ୍ଗେ ସବୁ ଭୁଲିଯାଇ କରେ ସେ କେତେ ଅସୁମାରୀ ଆଶା ଅଶେଷ । – ଦେବାଶିଷ…
