କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଅନନ୍ତ ଦୂରତା ଦୁହିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ତଥାପି ନିବିଡ଼ ପ୍ରେମ, ଏତେ ଅତ୍ମୀୟତା କିପରି ସମ୍ଭବ ମନେ ଜାଗିଉଠେ ଭ୍ରମ !! କାହିଁ ସେ ଆକାଶ କେଉଁଠି ପୃଥିବୀ ମଝିରେ ଦୂରତା ଯେତେ, ଅମର ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ନିକଟରେ ଦୂରତାର ଶକ୍ତି କେତେ? ସାତ ରଙ୍ଗେ ତାକୁ ସଜାଇ ଦେଇଛି ଯେତେବେଳେ ଯାହା ଲୋଡ଼ା, ସବୁଜ ଶାଢ଼ୀକୁ ମୋତି ବିନ୍ଦୁ ଛିଟା ଗଭାକୁ ତା’ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା । ମାଗିବ ନାହିଁ ସେ ମୁଁହ ଖୋଲି କେବେ ସେ ତ…
ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ମୁଁ ଆଜି ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଅନ୍ଧକାର ପାଏ ନାହିଁ ନିଜକୁ ଖୋଜି । କ୍ଷଣିକରେ ସାୟଂ କାଳ ଅସ୍ତ ଯିବେ ରବି କର୍ମମୟ ଜୀବନରୁ ଆଜି ମୁହିଁ ବାହୁଡ଼ିବି । ଆସିବନି କାଲି ଆଉ ସେପରି ସକାଳ ଶୁଣିବାକୁ ନ ମିଳିବ ପତ୍ନୀଙ୍କ ଗହଳ । ବାଜିବନି ୯:୦୦ରେ ଟେବୁଲର ଘଡ଼ି କର୍ମକ୍ଷେତ୍ର ଯିବି ନାହିଁ ଚଢ଼ି ମୁଁ ଯେ ଗାଡ଼ି । ସକାଳର ସୁରୁଜ ଯେ ଲାଗଇ ସୁନ୍ଦର ସ୍ମରଣେ ମୁଁ ଶୈଶବର…
ଶୀତରେ ମୁଁ ଗୀତଲେଖେ ଫୁଲ ପାଖୁଡ଼ାରେ ଚିକିମିକି ଚିକିମିକି କାକର ଟୋପାରେ । ତୁମେ ମୋର ପାଖେ ଥିଲେ କିଛି ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ସବୁକିଛି ପାଇଯିବି ତୁମକୁ ମୁଁ ଚାହିଁ । ତୁମେ ମୋର ହୃଦୟର ଅଭୂଲା କାହାଣୀ ମୁଁ ତୁମ ମନର ରାଜା ତୁମେ ମୋର ରାଣୀ । ସବୁବେଳେ ପାଖେ ମୋର ରଖିବି ସାଇତି ଏହି ଜୀବନର ତୁମେ ଅଭୂଲା ସ୍ମୃତି । ଏକ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ନୁହେଁ ଆମ୍ଭରି ଉତ୍ପତ୍ତି ଚିର ଜନ୍ମ…
ପରୋକ୍ଷ ପରୋକ୍ଷ କରି ସତେକିରେ ହୋଇଗଲୁ ଏତେ ପର, ଜାଣିପାରୁ ନାହୁଁ ଏହି ଶାସନରେ କିଏ ଅଟଇ ନିଜର । ସ୍ଵାଧୀନତା ପରେ ଦେଶ ସୁମରିଲା ନୂଆ ଶାସନର ମନ୍ତ୍ର, ଅଛପା ନୁହଇ ସାରା ଜଗତରୁ ଅଟଇ ସେ ‘ଗଣତନ୍ତ୍ର’ । ସେହି ଶାସନର ପରୋକ୍ଷ ପନ୍ଥାକୁ ଗ୍ରହଣ କଲାଯେ ଦେଶ, ପ୍ରତିନିଧି ରୂପେ ଆମେ ଦେଖୁଅଛୁ କେତେଯେ ବିଚିତ୍ର ବେଶ । କିଏ କହେ ଦାଦା, କିଏ କହେ ଭାଇ କିଏ କହେ ଆପା ନାନୀ,…
ପଶାପାଲି ଚକ୍ଷୁଅଗ୍ରେ ପ୍ରବେଶଇ ମନେ, ନାମ ଶୁଣି ଥରିଯାଏ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ଗାନେ । ନୁହେଁ ସେ ଆତତାୟୀ ହୃଦୟ ବିଦାରୀ, ଅତିସ୍ନେହୀ ଭ୍ରାତା ଜାଣେ ସେ ଗାନ୍ଧାରୀ । ଗାନ୍ଧାର ସୁକନ୍ୟା ଅଲିଅଳୀ ରାଜକନ୍ୟା, ଦୁଃଖର ପ୍ରବେଶ ଆସେ ଅଶ୍ରୁରୂପେ ବନ୍ୟା । ପ୍ରସ୍ତାବ ଭୀଷ୍ମର ଶୁଣି ସେହି ଭ୍ରାତା, ହୃଦୟ ସମ୍ଭାଳି ଦିଏ ଅରାଜିର ବାର୍ତ୍ତା । ସୁନ୍ଦରୀ ଭଗିନୀ ଅଲିଅଳି ରାଜଜେମା, ଅନ୍ଧର ବିବାହଦୁଃଖ ଟାଣେ ଆଜି ସୀମା । ଚଞ୍ଚଳ ଶକୁନି ନେଇ…
