କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଦେଖ, ବଦଳି ଯାଇଛି ତା’ର ଚି଼ତ୍ର ଅତ୍ୟାଚାରର ନିହାଣ ମୁନରେ, ଦେବୀ ପରି ଜଳୁଥାଏ ସେ ପ୍ରତିହିଂସାର ଜ୍ଵାଳାରେ । ବଦଳି ଯାଇଛି ତା’ର ସରଳ ହୃଦୟ କାମନାର କ୍ରୁର ଅଗ୍ନିରେ, ତଥାପି ଜାଳିଛି ସେ ପରିଚୟକୁ ତା’ର ଅଦୃଶ୍ୟ ଏକ ଶୀତଳ ନିଆଁରେ । ବଦଳି ଯାଇଛି ତା’ ଜୀବନର ରେଖା ଅସହଯୋଗର ହୀନମନ୍ୟତାରେ, ତଥାପି ହଜାଏ ସେ ନିଜକୁ ସେହି ନିୟତିର ଶକ୍ତ ବନ୍ଧନରେ । ବଦଳି ଯାଏ ତା’ର କୋମଳ କଳେବର ତମ…
ମୁଁ, ମୁଁ ଆଦ୍ୟଚିରନ୍ତିନୀ ଜନନୀ, ଜାୟା, ଭଗିନୀ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତ୍ରୀ, ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତ୍ରୀ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସଂହାରକର୍ତ୍ତ୍ରୀ । ମୁଁ, ଜୀବନଯାତ୍ରାରେ ମୁଁ ଏକ ନାୟିକା ମୁଁ ଦୁହିତା, ନିଭାଏ କେବେ ଝିଅ ତ କେବେ ବଧୂର ଭୂମିକା । ମୁଁ, ରୋଷଘର ଝରକା ଫାଙ୍କରୁ ଦିଶୁଥିବା ହାତେ ଲମ୍ବାର ଓଢ଼ଣା ଟାଣିଥିବା ସେହି ଝାପସା ମୁହଁ । ମୁଁ, ଗବେଷଣାଗାରର ସେ ବିଜ୍ଞାନୀ ଓ.ଟି.ରେ ପ୍ରାଣ ରକ୍ଷାକାରୀ ସର୍ଜନ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଉଦ୍ଭାବନାର ଜନନୀ । ମୁଁ,…
ବହୁ ଯୁଗ ଧରି, ହୋଇଥିଲା ନାରୀ କେବଳ ଜନୟିତ୍ରୀ ଏବେ ତ ହେଲାଣି, ଦେଖୁଛୁଁ ସଭିଏଁ ଛାତ୍ରୀ, ଧାତ୍ରୀ, ନେତ୍ରୀ କର୍ତ୍ରୀ, ବିଦ୍ୟାଦାତ୍ରୀ ତେବେ ବି ତା’ ସହ କରୁନାହିଁ କେହି ମୈତ୍ରୀ ଦେଖୁଛି ମୂକ ଧରିତ୍ରୀ ଆଉ କେତେ ଯୁଗ ପ୍ରଲେପ ବୋଳି ହେଉଥିବ ଅଭିନେତ୍ରୀ? ଆଉ କେବେ ହେବ ଅଜଣା ଶୈଳ ଶିଖର ଆଡ଼କୁ ଏକାକିନୀ ଆଉ ସାହସିନୀ ଅଭିଯାତ୍ରୀ? ‘ନାରୀ’ରୁ ଆ-କାର, ଈ-କାର ଛିଂଡାଇ କରିହୁଏ ପରା ‘ନର’ ଏହି ସତ୍ୟକୁ କେବେ…
ଲୋକଂକ ସହିତ ଯିଏ ଜାଣେନାହିଁ ମିଶି ବହି ପଢ଼ି ପାଉଥାଏ ଭ୍ରମଭରା ଖୁସି ପୁରାଣର କଳ୍ପକଥା ତା’ ମଥାରେ ପଶି ହୁଏ ନୂଆ ଚେତନାର ନୃଶଂସ ବିନାଶୀ ଖୁବ୍ ସହଜରେ ଏଠି ବହୁ ଶବ୍ଦଚାଷୀ ଯାଆଂତି ଚଳିତ ଏହି ସମୟରୁ ଖସି ସଂସାରେ ରହି କହଂତି ନିଜକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ କାହାକୁ ସତରେ କରିହୁଏନାହିଁ ‘ଦୋଷୀ’ ସଂଘଭୁକ୍ତ ହୋଇ ନିଜ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିନାଶ କରିଲେ ହିଁ ସେମାନଂକୁ ମିଳଇ ସଂତୋଷ ମିଥ୍ୟା ସହ ରାଜିନାମା କରିଲେ ସ୍ୱାକ୍ଷର ଗ୍ରଂଥାଧୀନ…
ମହ ମହ ଶବ୍ଦ ବାସ୍ନାରେ ଶବ୍ଦମାନେ ବେଳେ ବେଳେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରୁ ଘେରି ଯାଆନ୍ତି ମୋତେ ଚରିଯାଆନ୍ତି ବାଉଁଶଟେ ଭାବି ଭେଦି ଯାଆନ୍ତି ଶିରା ପ୍ରଶିରାକୁ ଖାଇଯା’ନ୍ତି ମୋର ମାଂସରୁ ହାଡ଼ଯାଏଁ । ମୁଁ ଶବ୍ଦଗ୍ରସ୍ତ ହେଲାପରେ ଅନୁଭବ କରେ ଅମୃତ ଅମୃତ ଭିଯିଯାଏ ପୁଣ୍ୟର ବର୍ଷାରେ ଲାଗେ ମୋତେ ଦିନରାତି ମାହାର୍ଗ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଗଙ୍ଗାସ୍ନାନ ସମ ଲାଗେ ହାଲ୍କା । କାମ, କ୍ରୋଧ, ମୋହ, ମୟା ଘୁଞ୍ଚିଯାଆନ୍ତି କୋଶେବାଟ ଦେଖାଯାଏ ପରିଷ୍କାର ହସଠାରୁ ଲୁହର ଦୂରତା ଆଲୋକଠାରୁ…
