କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ନା ଅନ୍ଧାରରେ ମରିବାକୁ ଚାହେଁନା ମୁଁ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖିବି, ଡଷ୍ଟବିନ୍ରେ ପଡ଼ିବାକୁ ଚାହେଁନା ଘରେ ଟିକିଏ ରହିବି, କେବେ ଅନାଥ ହେବାକୁ ମୁଁ ଚାହେଁନା ତମ ସ୍ନେହ ଟିକେ ନେବି, ହେ ମାଆ ଟିକିଏ ସୁଯୋଗ ଦେ ମୋତେ, ମୁଁ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖିବି । କୁନିପାଦ ରେ ଧରଣୀ ରେ ନାଚିବି ମୁଁ ମିଠା ଗୀତ ଗାଇବି, କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରି ପଢ଼ିବି ବଡ଼ ମଣିଷଟେ ହେବି, ହେ ମାଆ ଟିକିଏ ସୁଯୋଗ ଦେ ମୋତେ ମୁଁ…
ମହିଷା ମର୍ଦ୍ଦିନୀ ଦୁଷ୍ଟ ନିବାରିଣୀ ଅବତରି ଆସ ମା, ସିଂହ ବାହିନୀ ଦୁର୍ଗତି ନଶିନୀ ସକଳ ଜନଙ୍କ ମା’ । ସଙ୍କଟ ହାରିଣୀ ତୁହି ମା’ ଜନନୀ ଦୁଷ୍ଟକୁ କଲ ନିପାତ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ଧରା ଡାକିଲା ଯେବେ ଉଦ୍ଧାର କଲ ଜଗତ । ହସେ ଏ ପୃଥିବୀ ତୁମ୍ଭ ଆଗମନେ କାଶତଣ୍ଡୀ ଗାଏ ଗୀତ ଆଶ୍ୱିନ ମାସରେ ଘରେ ଓ ମଣ୍ଡପେ ପୂଜା କରେ ଏ ଜଗତ । ଆବାହନ କରେ ଭକତ ମା’ଙ୍କୁ ଦଶଭୂଜା…
ବାଣ ପରେ ବାଣ ମାରି ଚାଲିଛି ସେ ଫନ୍ଦି ଫିକର ସେ ଜାଣେ ବିଚିତ୍ର ବିନ୍ଧାଣୀ ଅବ୍ୟର୍ଥ ତା’ ଲକ୍ଷ, ତା’ର ସମ କେହି ନୁହେଁ । ସବୁ ଜାଣି ଶୁଣି କିଛି ନ ଜାଣିବା ଅଭିନୟ କରୁଥାଏ କେତେ ପରୀକ୍ଷାର ଜାଲ ରେ ପକାଏ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା ସେ କରେ । ପରୀକ୍ଷା ଜାଲରେ ବାନ୍ଧିଲା ବଳିକୁ ଚାପିଲା ତାକୁ ପାତାଳେ ଗୋଟିଏ ପାଦରେ ମରତ ମାପିଲା ଆର ପାଦ ସ୍ଵର୍ଗ ପୁରେ । ସେଇ…
ତୁମର ସେ ଦୁର୍ବଳତା ଆଉ ନାହିଁ ଆଗ ଭଳି ମୋ ଶବ୍ଦ ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି, ତୁମର ସେ ବିହ୍ୱଳତା ଆଉ ନାହିଁ ବିତୃଷ୍ଣାରେ କଟେ ମୋର ରାତି । ତୁମର ଆଉ ସେ ଉଦ୍ଧାମତା ନାହିଁ ମୋ ନିରବତାର ମରୁଭୂମି ଉପରେ ଅସରାଏ ଧ୍ଵନି ହୋଇ ବର୍ଷିବାକୁ, ଆଉ ନାହିଁ ତୁମର ସେ ସଂଯମତା ଛିନ୍ନ କରି ମୋ ସଂଭ୍ରମତାର ଶିକୁଳୀ ଭେଟିବାକୁ ମୋ ନିନ୍ଦା ପରର ସତ୍ୟତା । ଆଉ କାହିଁ ଦେଖୁନି ତୁମଠି ସେ…
ବାର ମାସରେ ତେର ପରବ ତହିଁରୁ ଅନନ୍ୟ ରଜ ପରବ ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର ଗର୍ବ ଗୌରବ… ତିନି ଦିନର ଏହି ପାଳି ଉତ୍ସବ !! ରୋୖଦ ତାପରେ ଅତିଷ୍ଟ ଧରା… ପହିଲି ବର୍ଷାର ଆଶାୟୀ ପରା… ଋତୁସ୍ନାତା ମା’ ମୋ ବସୁନ୍ଧରା… କଷଣ ନ ଦେବା ବର୍ଜିତ ପରା !! ପ୍ରଥମ ଦିବସ ଅଟଇ ସଜବାଜ… ତହିଁଆର ଦିନ ପହିଲି ରଜ… ବିତଇ ସମୟ ଖେଳ, କୁଦ ମଉଜ… ମଝିଆଁ ଦିନଟି ଅଟେ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଆଜ !!…
