କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆସ ମା’ ଦୁର୍ଗେ ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ଅବତରି, ହର ବଲ୍ଲଭେ ମୃଗେନ୍ଦ୍ର ବାହିନୀ ମର୍ତ୍ତ୍ୟାବସ୍ଥା ଅନୁସରି ॥ ପ୍ରତିବର୍ଷ ପରି ଚଲିତ ବର୍ଷର ନୁହଁଇ ତ ଉପଯୁକ୍ତ, ଚାଇନା ଭୂମିରୁ ଦର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ ଅସରୁ କରୋନା ଭୂତ ଆଗତ ॥ ଦ୍ୱିସହସ୍ର ବିଂଶ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିମର୍ଷ କରୋନା ରାକ୍ଷସ ଲାଗି, ସମଗ୍ର ସଂସାର ଅତୀବ କାଗତ ନିଜ ପ୍ରାଣରକ୍ଷା ଲାଗି ॥ ଯେତେ ଦେବାଦେବୀ ଦରଶନ ବିଧି ପୂଜାପାର୍ବଣମାନ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣେ ବ୍ୟାହାତ କିମ୍ବା ସଂକୁଚିତ କୋଭିଡ୍-୧୯…
ତା’ ସୃଷ୍ଟିକୁ ନେଇ ସେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିନାହିଁ କେବେହେଲେ ଆପତ୍ତି ଅଭିଯୋଗ କହିନାହିଁ କେବେହେଲେ ବେସନ, ହଳଦୀ, ଚନ୍ଦନ ମାଖି ଯା’ ଯାବତୀୟ ପ୍ରସାଧନ ! ସାଇକେଲ ଦେବା କାଳରୁ କୋଳକୁ ଭିଡ଼ିଆଣି ବହେ ଗେହ୍ଲା କରି କହିଥିଲା, “ଗଢ଼େଇଦେବି ରାଣୀହାର” ତଳେ ପଡ଼ିଗଲେ ଗୋଟେଇନେଇ ଧୂଳି ମାଟି ଝାଡ଼ିଦେଇ କରୁଥିଲା ପାଦ ଖସିଲା ଆକଟ, ଝିଅ ଘିଅ ! ନିନ୍ଦା ଅପବାଦର ଭୟ ଯଦିଓ ତାକୁ ବି ଥିଲା ତଥାପି ଶିଖାଇଲା ଚାଲି ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ…
ପ୍ରଥମ ପରଶେ ଯା’ର ପୁଲ୍ଲକିତ ହିଆ, ବକ୍ଷକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଦେଖିଲି ଦୁନିଆ । ବକ୍ଷାମୃତ ପିଇ ଡାକ ଦେଲି କୁଆଁ କୁଆଁ, କାହାକୁ ଜାଣିନଥିଲି ଥିଲି ନୂଆଁ ନୂଆଁ । ଚିହ୍ନାଇଲ ହେ ମା’ ଦୁର୍ଗା ଇଏ ତୋ’ର ମାଆ… ଇଏ ତୋ’ର ମାଆ, ଯା’ର ଛାଇ ତଳେ ରହି ଦେଖିବୁ ଦୁନିଆ । ପ୍ରତିବର୍ଷ ମାଆ ମୋର ଦୂର୍ଗାପୂଜା କରେ, ଘରେ ପୂଜା କରେ ପୁଣି, କରେ ମଣ୍ଡପରେ । ବୁଲାଇ ବୁଲାଇ ଆଣେ…
ଏ ଜୀବନ ହେଉଛି ପରୀକ୍ଷାର ଏକ ସୋତ୍ର ସଂଘର୍ଷମୟ ଜୀବନ ହେଲେ… ମନ କହେ… ଜୀବନ ଏକ ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରତି ସମୟରେ ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରତି ସ୍ତରରେ ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରତି ସ୍ୱାଦରେ ପରୀକ୍ଷା ପ୍ରତି ରକ୍ତବିନ୍ଦୁରେ ପରୀକ୍ଷା ହୃଦୟର ପ୍ରତି ସ୍ପନ୍ଦନରେ ପରୀକ୍ଷା ନିଜକୁ ପ୍ରମାଣିତ କରିବା ହେଉଛି ଏକ ପରୀକ୍ଷା । ହସରେ… ଲୁହରେ… କର୍ମରେ… କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ… ସମ୍ପର୍କରେ… ସମାଜରେ… ସମ୍ମାନରେ… ଜୀବନରେ… ଏ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ଯାଏ… ଶେଷରୁ ପୁଣି ଆରମ୍ଭ ଯାଏ… କେବଳ…
ନୈନା ତମେ ଅଜଣା ଗପର ନୂଆ ନାୟିକା ଅକୁହା କଥାର ତମେ ନୂଆ କବିତା । ନୈନା ତମେ ଫୁଲର ଦେଶ ରାଜକୁମାରୀ ବନ ପାହଡ଼ର ତମେ ବନ ହରିଣୀ । ନୈନା ତମେ ସାଗରର ଶାମୁକାରାଣୀ ସ୍ୱାତି ନକ୍ଷେତ୍ର ଜଳରେ ସାଜ ମୁକୁତା ମାଳୀ । ନୈନା ତମେ ବସନ୍ତରେ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା କେଶ ଚୂଡ଼ାମଣୀ ନୈନା ତମେ ଶ୍ରାବଣେ ଆକାଶେ କଳାଗଭାର ବେଣୀ । ନୈନା ତମେ ମୋ ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନର ପ୍ରତିଧ୍ୱନୀ, ମୋ ଜୀବନର…
