କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତ ଅତୀତର ପ୍ରେମ ବିଭୂଷିତ ଭବିଷ୍ୟତକୁ, ରଞ୍ଜାଇବାକୁ ରଙ୍ଗିନ ଶ୍ରାବଣରେ, ନଧୋଇ ଆତଙ୍କ ରୁଧିରେ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ଅର୍ଦ୍ଧଶୁଷ୍କ ନଦୀ ଧାରାର ଅମଳିନ ବୈଶାଖ ପରର ଅଷାଢ଼ୁଆ ବାରିଦକୁ, ସାଜି ତରଙ୍ଗାୟିତ ଉର୍ମି, ଲଙ୍ଘି ପଥ ମିଶିବାକୁ ସମୁଦ୍ର ବକ୍ଷରେ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ପଥର ନିର୍ଜନତାକୁ କରି ବେଖାତିର କ୍ଲାନ୍ତ ବଟୋଇର ପ୍ରାନ୍ତ ପଥିକକୁ, ଭେଟ ହେଲେ ପାଶୋରିବ କେତେଯୁଗର ପଥଶ୍ରମ, ସାଥୀ ହେବ ଶେଷଯାଏ ଚାଲିବାକୁ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ନିଶାର୍ଦ୍ଧରେ ଆତଙ୍କିତ ପ୍ରେୟାସୀର…
ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ମୋ ଗାଁଆଁ ସକାଳ ନାଲି କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଫୁଲ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପୋଖୋରୀ ତୁଠର ଗାଁଆଁ ଭୁଆସୁଣୀ ମେଳ । ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପିଲା ଦିନ ସାଥି ମିଛି ମିଛିକାର ଖେଳ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ଅଭୁଲା ଅତୀତ ବୁଢ଼ୀ ଜେଜେମା କୋଳ । ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ମୋ ଗାଁଆଁ ପ୍ରେମିକା ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟା ନଈ କୂଳ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ତା’ ଆଖି ମିଟିକା ଆଉ ସେ ମିଳନ…
ଜୟ କ୍ଷୀରାବ୍ଦି ତନୟା ପଦ୍ମାଳୟା ହରିପ୍ରିୟା କରି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ପାଅ ମା ପୂଜା, ଲୋକମାତା ମା କମଳା ତୁ ରମା ପଦ୍ମା ଇନ୍ଦିରା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାତା ନାମେ ଉଡ଼େ କୀରତି ଧ୍ଵଜା, ତୁ ଉଲ୍ଲୁକ ଗଜ ବାହିନୀ, ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଅଧିକାରିଣୀ ବିଶ୍ଵ ଜନନୀ । ଆଶ୍ୱିନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ତିଥି ଜନ୍ମଦିନ ଭାବେ ଖ୍ୟାତି ଗଜ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜାପାଉ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନେ ତୁ ପଦ୍ମାକ୍ଷୀ ପଦ୍ମହସ୍ତା କରୁ ତୁ ପଡ଼ି ବ୍ୟବସ୍ଥା ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧି ସୌଭାଗ୍ୟ ତୋ’ର…
ଚୁଇଁଗମ୍ର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ସମାପ୍ତି ଚେଷ୍ଟାରେ ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ମାଢ଼ି ଦାନ୍ତ ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବସି ପଡ଼ନ୍ତି ! ବେପରୁଆ ଅସମ୍ଭବ ଆଶାମାନଙ୍କୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ନିଅଣ୍ଟ ପଡ଼େ ଅର୍ଜିତ ସମ୍ପତି ! ବିପରୀତ ମୁହାଁ ପବନ ଆଗରେ ହାର୍ ମାନେ ରଙ୍ଗୀନ୍ ଗୁଡ଼ି ଅନାୟାସେ ଖସିପଡ଼େ ଯାଇ କୋଉ ଏକ ମେନ୍ ଗେଟ୍ର ଦାନ୍ତି କବାଟ ଉପରେ ! ସୀମାଠୁ ଆଗକୁ ଚାଲି ଯାଏ ଆଶା ପଛକୁ ଫେରି ଚାହିଁଲେ ଜାଣେ ସୀମା କାନ୍ଥର…
ଜନମୁଁ ଜୀବନ ଘଡ଼ି ଘଡ଼ି ବଢ଼େ ଯାତ୍ରା ପଥ ଅସରନ୍ତି ଏକା କେବେ ଅବା ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ ନ ଭରି ଭିତି କି ଭ୍ରାନ୍ତି । ଜୀବନ ଯମୁନା ଆଗେ ବଢ଼ିଚାଲେ ନିତିଦିନ ଗୀତ ସିଏ ଘସି ମାଜି ଦେଇ ବଞ୍ଚିବାର କଳା ସିଏ ତ ଶିଖାଇ ଦିଏ । ସବୁ ଦିଗେ ଭରା ପ୍ରଭୂଙ୍କ ମହିମା ଆଶୀଷ ର ସୁଧା ଧାରା କିଏ କେଉଁ ମତେ ସରଳ ଜଟିଳ ଉଚ୍ଚା ନିଚ୍ଚା ପଥ ପରା ।…
