କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ହେ ଗାନ୍ଧୀ ତୁମେ ଆଜି ନାହଁ ସତ, ଆଜିବି ତୁମକୁ ଝୁରୁଛି ଜଗତ ॥ ତୁମ ବଜ୍ରବାଣୀ ଏବେବି ସ୍ପନ୍ଦିତ, ଜାତୀୟ ଆତ୍ମାରେ ଚିର ଉଜ୍ଜୀବିତ ॥ ଏ ମାଟି ତୁମ ସ୍ମୃତିରେ ମହକିତ, ତୁମ କୀରତି ଇତିହାସେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ॥ ତୁମ ଆହ୍ୱାନେ ଜାଗିଥିଲା ଭାରତ, ଇଂରେଜମାନଙ୍କୁ କରିଣ ଚକିତ ॥ ଅହିଂସା ଧର୍ମକୁ କରିଥିଲ ଅସ୍ତ୍ର, ସେହି ଅସ୍ତ୍ରେ ହେଲା ସ୍ଵାଧୀନ ଭାରତ ॥ ବିଖଣ୍ଡିତ ହେଲା ସ୍ଵାଧୀନ ଭାରତ, ଭାଙ୍ଗିଯାଇଥିଲା ତୁମରି ମନ…
ହେ ଗାନ୍ଧୀ ତୁମର ଗଢ଼ା ଏ ଭାରତ ହୁଏ ଆଜି ବିଖଣ୍ଡିତ ତୁମେ ଦେଖିଥିଲ ସୁନାର ଭାରତ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଜି କଳୁଷିତ ॥ ତୁମ ମନ୍ତ୍ର ଆଜି ଶକ୍ତିହୀନ ହୁଏ ପ୍ରତି କୋଣେ ହା ହା କାର ଭାରତ ମାଆର ବୁକୁ ଫଟା କାନ୍ଦ ବହିଯାଏ ନିରନ୍ତର ॥ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ଶୁଭଇ ଚିତ୍କାର ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଆଖିରେ ଲୁହ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆଜି ବିଷରିତ ହୁଏ ଛୁଟେ କୋଳାହଳ ସୁଅ ॥ ନାହିଁ ନିଷ୍ଠା ନମ୍ର ସତ୍ୟ ଧର୍ମ…
ଗୁରୁ ପିତା ମାତା ଗୁରୁ ଯେ ଦେବତା ନର ରୂପେ ନାରାୟଣ ଗୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ଗୁରୁ ମହେଶ୍ୱର ତାଙ୍କ ପାଦେ କୋଟି ପ୍ରଣାମ ॥ ଗୁରୁ ଆଲୋକିତ ଗୁରୁ ଯେ ପ୍ରଦୀପ ଅନ୍ଧାର ଦିଅନ୍ତି ଦୂରେଇ ଗୁରୁଙ୍କ ଆଷିଶ ସବୁଠୁ ବିଶ୍ୱାସ ଗୁରୁ ପରି କେହି ନାହିଁ ॥ ଧନ୍ୟ ହୁଏ ପ୍ରାଣ ପାଇ ଦରଶନ ଗୁରୁ ଶୀତଳର ଜହ୍ନ… ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର ଗୁରୁ ଏକା ଜାଣ ଜୀବନେ ଶିଖାନ୍ତି ସଂସ୍କାର ଗୁରୁହିଁ ତ ଆଶା…
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ସବୁ ଦିଗହୀନ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଅସ୍ତ୍ର ମୂଲ୍ୟହୀନ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ବହି ଅର୍ଥହୀନ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଜ୍ଞାନ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ । ଗୁରୁ ହିଁ ଜୀବନର ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାରେ ଆଲୋକଗୁଚ୍ଛ ତାଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ରୂପକ ଆଲୋକ ବିନା ଅନ୍ଧକାର, ଜୀବନ ରାସ୍ତା ତୁଚ୍ଛ । ଜୀବନ ନୌକାରେ ଗୁରୁ ଯେ ଅଟନ୍ତି ଉତ୍ତର ନଭ ଧ୍ରୁବ ତାରା ହଜେଇ ଦିଏ ଦିଗ ତାଙ୍କ ବିନା ଜୀବନ ଅନ୍ଧାରେ ହେଇ ପଥହରା । ଜ୍ଞାନର ସ୍ଵରୂପ,…
ମତେ ପଚାରନି ପବନ ମିଛ କହେ କି ନାଇଁ ଆକାଶରେ ତାରା କେତେ ବାଦଲ ବି କ’ଣ ଗୀତ ଗାଏ ନାଁ ଜହ୍ନ କେବେ ମନ ହଜେଇଛି ନାଁ ଜମା ପଚାରନି ମତେ ! ମୁଁ କୋଉ ଜାଣିଛି କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ରଙ୍ଗ ନାଲି ନାଁ ମୁଠେ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ? ଲାଜକୁଳୀ ଲାଜ କରେ ନାଁ ଅବିଶ୍ୱାସ? ରକ୍ତ କଇଁ ପୋଖରୀରେ ଫୁଟେ ନାଁ ଛାତି ତଳେ? ଠିକଣା? ହେ ନାଁ ସେଇଟା ବି ମନେ ନାହିଁ ଆଉ…
