କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆସିଛି ଯେ ଆଜି ନୂଆ ବରଷ, ସଙ୍ଗେ ଆଣିଅଛି କେତେ ହରସ; ଭରିଯାଉ ମନେ ହର୍ସ ଉଲ୍ଲାସ, ହୋଇଯାଉ ଆଜି ହିଂସା ବିନାଶ; ଆଲୋକମାଳାରେ ହୋଇ ସଜ୍ଜିତ, ନୂଆବର୍ଷ ଗାଉ ଉଲ୍ଲାସ ଗୀତ; ହୋଇ ନୂଆବର୍ଷ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ପରୀ, ଆଣିଦେଉ କେତେ ସୁନାମ ଶିରୀ; ପ୍ରତି ମନେ ଆସୁ ଭକ୍ତି ଓ ନିଷ୍ଠା, ଦେଖାଇବାକୁ ଶକ୍ତି ପରକାଷ୍ଠା; ଉଡ଼ୁ ଗଗନରେ ଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା, ଖୋଲିଯାଉ ଆଜି ପ୍ରେମର ରାସ୍ତା; ନୂଆବର୍ଷ ଆଣୁ ଶାନ୍ତି ସୌଭାଗ୍ୟ, ଗଢ଼ିଉଠୁ ଧରାରେ…
ଶୀତ ଆସେ ଦୀପାବଳୀ ଝିଲି ମିଲି ରୋଷଣୀରେ ଗୋଲାପ କଢ଼ିକୁ ଛୁଇଁ ରଜନୀ ଗନ୍ଧାର ବାସ୍ନା ଦେହରେ ପକାଇ, ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ତୁଷାରରେ ସତେ ଅବା ଦୁବ ଘାସ ଯାଆନ୍ତି ଲାଜେଇ । ଶୀତ ଆସେ ଲୁଚି ଲୁଚି ଶେଫାଳୀର ଓଠ ଛୁଇଁ, କୁଆଁରୀ ଜହ୍ନର ସାଥେ ଦୂର ଗାଆଁ ଖଳା ମେଢ଼ି ପାହାଡ଼ି ଝରଣା ଡେଇଁ । ହସି ହସି ଶୀତ ଆସେ ସୋରିଷ ଫୁଲର ସାଥେ ପାଖ ଚାଷ କ୍ଷେତ ଡେଇଁ, ଗର୍ଭଣୀ ଧାନର…
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଚିର ନମସ୍ୟ ତୁମେ, ହେ ପୁରୁଷ ଜାତି ଅସୀମ ପୈାରୁଷ ଯୁକ୍ତା ତୁମ ଅନ୍ତର ଯୁବ ଶକତି ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନବିଜ୍ଞାନ କୈାଶଳେ ଭରା ତୁମ ମନ ଆଗେ ବଢ଼ିଚାଲ ତୁଟାଇ ସବୁ ସଂସାର ମାୟା ବନ୍ଧନ କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ପ୍ରତାରଣା, ମୋହର ଶିକାର ନ ହୋଇ ବୀର ଯୋଦ୍ଧା ତୁମେ ଉଠ, ଶତପୈାରୁଷ ଜାଗ୍ରତ କରି ବେଶ୍ୟାବୃତ୍ତିର ମାଦକତାରେ ନ ହୋଇ ପ୍ରପୀଡ଼ିତ ତୁମ ପାଖେ ଥିବା ଜ୍ଞାନମଞ୍ଜରୀକୁ କର ବାରେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ନିଶାଦ୍ରବ୍ୟ…
ତୁମେ ଯେ ହେଲ ପୁନେଇ ରାତିର ଇନ୍ଦୁଲେଖା, ତୁମ ଇନ୍ଦୁବଦନ ପ୍ରସାର କରୁଛି ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରରେଖା, ସେହି ଶୀତଳ କିରଣ ଦେଖି ଭୁଲିଗଲି ଦୀପଶିଖା, ମୋହିତ ମାନସ କହିଲା ଲେଖିବାକୁ ପ୍ରେମଲେଖା ॥୧॥ ମକରନ୍ଦ ଅନ୍ୱେଷଣରେ ନିମଗ୍ନ ଥାଏ ଯେ ମିଳିନ୍ଦ, ପ୍ରସ୍ଫୁଟିବା ହେତୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଚ୍ଛନ୍ନ ଥାଏ ଅରବିନ୍ଦ, କବିରାଜ ମଗ୍ନ ଥାଏ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଚାରୁ ଛନ୍ଦ-ବୃନ୍ଦ, ତୁମ ନିରଳସ ସ୍ତୁତି କରି ପାଇଲି ମୁଁ ଅନୁପମ ଆନନ୍ଦ ॥୨॥ ତୁମ ପ୍ରୀତିକର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ…
ଧରା ଧାମେ ଯେବେ ବଢ଼ିବ ଅନ୍ୟାୟ ତୁମେ ଯେ ନିଅ ଅବତାର, ଅବତାରୀ ପୁରୁଷ ଆହେ ଯୋଗେଶ୍ୱର ତୁମଠାରୁ ମୋତେ ନକରିବ ଅନ୍ତର ॥ ତୁମ ଚରଣରେ କରୁଛି ପ୍ରାର୍ଥନା ଦିଅ ଆର୍ଶୀବାଦ ତୁମେ ଅଜାଡ଼ି, ଅନ୍ତଃସ୍ଥ ରିପୁ ବିନାଶ କର ହେ ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ହେଉ ସଜାଡ଼ି ॥ ଜଞ୍ଜାଳ ପୂରିତ ଜୀବନ ସଂଗ୍ରାମେ ତୁମ ବିନୁ କେ ଉଦ୍ଧାରିବ ଭଲା, ତୁମ’ଠାରେ ଲୟ ତୁମଠି ବିଲୟ ତୁମେ ମୋର ଜପାମାଳା ॥ ସମୟ ଡୋରିରେ…
