କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
କେଉଁଠୁ ଆସିଛୁ ଆଗେ ମୋ ରୂପସୀ କିମିଆ କଲା ତୋ’ ହସ ଖୋଲା ଆକାଶରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର, ତାରା ଦେଖେଇ ଦେଲା ତୋ’ ସ୍ପର୍ଶ ॥ ସେ ଦିନର ରାତି ସେ ମଧୁ ପ୍ରୀତି ପାସୋରି ନ ଯାଏ ମନୁ ଥୁଣ୍ଟା ବରଗଛେ କୋଇଲିର ଡାକ ଲାଗେ ସତେ ପ୍ରେମ ବେଣୁ ॥ ନା ଅଛି ସେ ରାତି ନା ଅଛି ପ୍ରୀତି ଖୋଜିଲେ ପାଉନି ସ୍ମୃତି ଚାହିଁକି ବସିଛି ସେ ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ ପ୍ରୀତିର ପରଶ…
ଲୋଡ଼ା ଥିବା ଜିନିଷକୁ ଯିଏ ଖୋଜି ଆଣିଦିଏ ସେହି ଶବ୍ଦ ହେଉଛି ବାବା ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିବା ଜିନିଷକୁ ଯିଏ ଗଢ଼ି ଆଣିଦିଏ ସେହି ଶବ୍ଦ ହେଉଛି ବାବା । ନିଛାଟିଆ ରାତିରେ ଯିଏ ଛୋଟ ଦୀପଟିଏ ଜାଳି ସାହାସ ଆଣିଦିଏ ସେହି ଶବ୍ଦଟି ହେଉଛି ବାବା । ଦୁଃଖରେ ଭାଙ୍ଗିପଡ଼ିଲେ ଯିଏ ପିଠା ଥାପୁଡ଼େଇ ଦେଇ କୁହେ ମା’ଲୋ ବ୍ୟସ୍ତ ହଅନା ସେହି ଶବ୍ଦଟି ହେଉଛି ବାବା । ପାଖରେ ପଇସା ନଥିଲେ ବି ଯିଏ କୁହେ…
ଅଛିଣ୍ଡା ସମିକରଣର ସରଳ ସମାଧାନ ମୁଁ, ମୁଁ ଅତୀତ ଇତିହାସର ଏକମାତ୍ର ମୂକସାକ୍ଷୀ । ସାରା ବିଶ୍ୱର ଭୌଗଳିକ ପରିଧିର ମାପକାଠି ମୁଁ, ମୁଁ ଅର୍ଥନୀତିର ମାନଦଣ୍ଡରେ ଠିଆ ହେଇଥିବା ସମୀକ୍ଷା । ବିଭିନ୍ନ ଭାଷାର ସମାହାର ମୁଁ, ମୁଁ ରାଜନୀତିର ରାଜତନ୍ତ୍ର, ବେଦ ମୁଁ, ଶାସ୍ତ୍ର ମୁଁ, ପୁରାଣ ସାହିତ୍ୟ ମୁଁ, ମୁଁ ବ୍ୟାକରଣର ବର୍ଣ୍ଣବିଦ୍ୱେଷ, ହାସ୍ୟରସର ଗନ୍ତାଘର । କାବ୍ୟ ମୁଁ, ଔପନ୍ୟାସିକର ସର୍ଜନା ମୁଁ, ମୁଁ ଅନନ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର ସର୍ବଜନଙ୍କର ପ୍ରିୟ…
ନୂଆ ବରଷ ଗୋ.. ନୂଆ ବରଷ.. ଲେଖି ରଖ ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ଏହି ସନ୍ଦେଶ, ହସ ବା ଲୁହର ଗତ ଦିନ ସବୁ କେମିତି ବିତିଲା ମୋତେ ଲେଖିବ ପତ୍ର । ଆଜି କଥା କାଲିକି ବି ହୋଇଯାଏ ସ୍ମୃତି କେତେ ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟିଛି ମୋ’ ପ୍ରାଣ ପ୍ରେୟସୀ ଦେବି ଉପହାର ନୂଆ ବରଷର ମନାସିଛି ତା’ ଓଠରେ ହସ.. ସିଏ ସିନା ପ୍ରେମ ଦେବୀ ମୋ’ ହୃଦ ମନ୍ଦିରେ ସାଇତା ରହିଛି ସଦା ମନ ଇଲାକାରେ…
ସାମାଜିକ ବହିର ଚିତ୍ରକୁ ଦେଖି ଝିଅ ପଚାରିଲା ବାପାଙ୍କୁ “ଏଇ ଦେଖ ବାପା, କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଏ ଗାଁ । ଚାରିପଟେ ତୋଟା ମାଳ, ଗାଁ ପଛପଟେ ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ପାହାଡ଼ ପାହାଡ଼ ପଛରେ ଲୁଚି ଯାଉଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟ, ସୁନାର ସୋରିଷ କ୍ଷେତ, ଗାଁ ଦାଣ୍ଡର ଦି’ପଟେ ଘର କେଉଁଠି କେମିତି କୂଅ, ତୁଳସୀ ଚଉରା ଦି ପଟେ ପହରାଦାର ପରି ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି ନଡ଼ିଆ ଗଛ । କି ପରିଷ୍କାର ଏ ରାସ୍ତା ସବୁ !…
