କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଶାନ୍ତିର ସବ ସତ୍କାର କରି, ଦଶତୁଠେ ସୁଧୀହେଲାପରେ, ଅଶାନ୍ତିର ବହ୍ନି ଜାଳି, ଖୋଜୁଛି ଶାନ୍ତିର ସ୍ୱରୂପ । ଝୁରିମରୁଛି, ମୁଣ୍ଡଗଡ଼ାଇ, ଦେଖିବାକୁ ତା’ର ଶାନ୍ତ, ସ୍ନିଗ୍ଧରୂପ ॥ ରକ୍ତ ପିପାସୁ ମାନବ ଆଜି, ଧ୍ୱଂସ କରିଚାଲିଛି ଏ ଧରା, ରାକ୍ଷସ ଭସ୍ମାସୁର ସାଜି । ବାୟୁ, ମାଟି, ଜଳ, ଆକାଶ ପାତାଳ, ସବୁଠାରେ ବିଷ ମଞ୍ଜି ବୁଣି, ଆଶାରଖେ ଅମୃତର ଫଳ, ନିଶ୍ଚିତ ଫଳିବ ଦିନେ, ଜାଣେ ନାହିଁ ଦିବାସ୍ୱପ୍ନ ତା’ର, ଅନାୟାସେ ଯିବ ଦିନେ ଭାଜି…
ବସାଟିଏ ବାନ୍ଧିବାର ଅନେକ ସ୍ଵପ୍ନ ଭିତରେ ସେ ଦିନେ ହଜିଗଲା । ହଜିଗଲା ଯେ ହଜିଗଲା ଆଉ ମିଳିଲା ନାହିଁ । କେଉଁ ଶୀତ ସକାଳରୁ ଉଠି ସେ ଧାଇଁଲା କୁଟାକାଠି ନୁହେଁ, ଇଟା ଓ ସିମେଣ୍ଟ ପାଇଁ ଧୂ ଧୂ ଖରାବେଳେ ସେ ଉଡ଼ି ଆସିଲା ଝୋଟ ବା କାଗଜ ନୁହେଁ ରଙ୍ଗ ଓ ମାର୍ବଲ ନେଇ । ଗଜଲ ଶୁଣୁଥିବା ଉଦାସ ଅପରାହ୍ନ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଥିବା ରାତି ସବୁ ତା’ର ବିତିଗଲା ମିସ୍ତ୍ରୀ ଓ…
ଜନମ କଲା ଯିଏ ମୋ’ ପାଇଁ ପର ସିଏ ନିଜ ଗାଆଁକୁ ଭୁଲି ଶଶୁରଘର ଧାଏଁ ରହିଛି ହେଇ ଘର ଜ୍ୱାଇଁରେ ମୁଁ କେଡ଼େ ଭାଗ୍ୟବାନ ଜ୍ୱାଇଁରେ ॥ ମୋ ଭାଗ୍ୟ କେତେ ଭଲ ରାତି ପାହିଲେ ଗେହ୍ଲ ଶାଶୁଶଶୁର ଶଳାଶାଳୀଙ୍କ ମାନେ ବୋଲ ସକାଳୁ ଉଠି ମାରେ ଝାଡ଼ୁରେ ମୁଁ କେଡ଼େ ଭାଗ୍ୟବାନ ଜ୍ୱାଇଁରେ ॥ ସତେ ବରୁଣ ରାଜା ଶଶୁର ଅଟେ ମୋର ତାଙ୍କ ଦୟାରୁ ପୁରୁଛି ଏ ହତାଶ ଉଦର ତାଙ୍କ ଗୁଣ…
ଟାଇଁ ଟାଇଁ ଖାରାରେ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁ ଦୂର ଅଦୂରେ ଆଖିକୁ ଜନବସତି ଦୃଷ୍ଟ ନାହିଁ ନିଃସଙ୍ଗ ଖଜୁରୀ ଗଛଟି, ଦୁଇ ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି ନେଇ ପତ୍ର ତା’ ଅବୁଝା କଥା କହେ ଶୂନ୍ୟତା ସହ ସାଇଁ ସାଇଁ କାହିଁ କେଉଁ କାଳରୁ ଏକାକୀ ସେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି ଯହିଁ ଠିକଣା ସେ ‘ବିଲ ଝାମ୍ପୁଡ଼ି’ର ଯେ, ତହିଁ ।୧। କେତେ ପରିତ୍ୟକ୍ତା ଚଢ଼େଇ ବସା, ବୋଧେ, ଦଉଡ଼ି ଦେଇ ଓହୋଳୁଥାଆନ୍ତି ତା’ଦେହରେ, ଏପାଖ ସେପାଖ ହୋଇ…
ପୁତ୍ର କନ୍ୟା ଏକ ଗୁଡ଼ିର ସଦୃଶ ଆକାଶେ ଉଡ଼ିବା ପାଇଁ, ସଂସ୍କାରର ବାର୍ତ୍ତା ହୋଇଥାଏ ସୂତା ଶାସନ ଦଣ୍ଡ ଲଟେଇ । ଆଗ ପଛ କରି ସୂତାକୁ ଟାଣନ୍ତି ଉପରକୁ ଯିବା ପାଇଁ, ସଂସ୍କାରର ସୂତା କଟି ଯାଏ ଯଦି ଗୁଡ଼ି ଭୂମିରେ ଲୋଟଇ । ଶାସନ ଦଣ୍ଡକୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ତୁମେ ଗୁଡ଼ି ହେବ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ, ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ଅସାର ହୋଇବ ତଳକୁ ହେବ ଯେ ମୁଣ୍ଡ । ଶାସନ କରନ୍ତି ପିତାମାତା ଯେବେ ରଖ…
