ଆକାଶକୁ ଦିନେ ଚାହିଁ ମୁଁ ଭାବିଲି କେଡ଼େ ସୁଖୀ ସତେ ସେଇ
କୋଟି କୋଟି ତାରା ମେଳରେ ଜହ୍ନଟା ଖେଳୁଥିଲା ଖୁସି ହେଇ ।
ପକ୍ଷୀ ଉଡ଼ୁଥିଲେ ଆନନ୍ଦେ ଆକାଶେ ଖୋଜୁଥିଲେ ବାଟ ବସାକୁ
ଦଳ ଦଳ ହେଇ ବାଦଲ ଗୁଡ଼ାକ ଭାସି ଯାଉଥିଲେ ଦୂରକୁ ।
କେତେ କେତେ ଗ୍ରହ, ତାରା ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର, ତା’ ସାଙ୍ଗେ ମେଘର ଭାବ
ଏତେ ଏତେ ବନ୍ଧୁ ପାଶେ ଥାଇ ନିଶ୍ଚେ ଆକାଶଟା ଖୁସି ଥିବ ।
ମୋ ଚାହାଣି ଦେଖି ଆକାଶଟା ବୋଧେ ବୁଝିଗଲା ମନ କଥା
ମୁରୁକି ହସିକି ଚାହିଁ ମୋ ମୁହଁକୁ ବଖାଣିଲା ତା’ର ବ୍ୟଥା ।
ନିରେଖି ଚାହିଁଲି ଦିଗବଳୟ ଆଡ଼େ ଦିଶିଲା ଦେଶର କପାଳ
ଭିଜିଲା ମାଟିର ଶୁଖିଲା ମୁହଁରେ ମଳିନ ହସର ଖୋଳ ।
ଚାଷୀ ଜଗିଥିଲା ଉଜୁଡ଼ା କ୍ଷେତକୁ, ସେନା ଜଗିଥିଲେ ସୀମା
ଦୁହିଁଙ୍କ ଭୋକିଲା ପେଟର ଦରଦ ଖୋଲିଦେଲା ମୋ ଚଷମା ।
ନିରୀହ ମୁଖାଟେ ପିନ୍ଧି କିଛି ନେତା ରଚାଉଥିଲେ ଯେ ଧ୍ଵଂସ
ଶାଗୁଣା ସଦୃଶ ଖୁମ୍ପି ଖାଉଥିଲେ ଗରିବ ପ୍ରଜାଙ୍କ ମାଂସ ।
କାଖେ ଶିଶୁ ଧରି ମାଆ ଖଟୁଥିଲା, ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଅତି ଦାରୁଣ
ଫୁଲଠୁ କୋମଳ ହାତରେ ଧରିକି ତତଲା ନିଆଁର ନିହାଣ ।
ଦେଶର ପତାକା ଫର ଫର ହେଇ ଉଡ଼଼ୁଥିଲା ଗରବରେ
ପତାକା ବିକିକି ପିଲାଟିଏ କିନ୍ତୁ ଶୋଇଥିଲା ଉପାସରେ ।
ଫର୍ଚ୍ଚା ଆକାଶରେ ଖିଲି ଖିଲି ହେଇ ଜହ୍ନ ଉଙ୍କି ମାରୁଥିଲା
ରାକ୍ଷସ ହାତରେ ଆଜିବି ନାରୀଟେ ଇଜ୍ଜତ ହରେଇଥିଲା ।
ରକ୍ତର ଦଲାଲ ଦିଶିଲେ ସବୁଠି ମାରିବାକୁ ଜୀଉଁଥିଲେ
ଦିନରେ ସପନ ସଉଦା, ରାତିରେ ନିଦ ନିଲାମ କରୁଥିଲେ ।
ପୂଜୁଥିଲେ ଲୋକ ପଥର ଦିଅଁଙ୍କୁ ଗୋଇଠା ମାରି ବ୍ରହ୍ମକୁ
ହଜି ଯାଉଥିଲା ମଣିଷ ପଣିଆ ମାରୁଥିଲା ବିବେକକୁ ।
ତଥାପି ସକାଳୁ ନିଇତି ଆକାଶ ନୂଆ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ନେଇ
ଆଶା ବାନ୍ଧୁଥିଲା ଅଙ୍କୁରିତ ହେବ ଏ ଦେଶର ଫଟା ଭୂଇଁ ।
ଉପରେ ଥାଇ ସେ ସୁଖେ ଥିବ ନିଶ୍ଚେ ଭାବିଥିଲି ଆକାଶକୁ
ଜାଣି ମୁଁ ପାରିଲି ସଂସାରର କଷ୍ଟ କରିଥିଲେ ଜଡ଼ ତାକୁ ।
ବିଚରା ଆକାଶ ବଖାଣି କହିଲା ତା’ ହୃଦୟ ଦୁଃଖ ଦଶା
ଅବୋଧ ମୁଣ୍ଡରେ ବୁଦ୍ଧି ମୋ ପଶିଲା ବେଶି ନୁହେଁ ମୋ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ।
– ଚିନ୍ମୟ କୁମାର ସାହୁ
Comments
ଚିନ୍ମୟ କୁମାର ସାହୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଅନେକ ଗୁଡ଼ିଏ ଗପ, କବିତା ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି ।
