ବରବାଦ୍

Odia Story Barbad (ବରବାଦ୍) by Dr. Rashmi Ranjan Sahoo

ରାତି ଆଠଟା ବାଜିଲାଣି, ଅଥଚ ଏଯାଏଁ ରମେଶ ଅଫିସ୍‌ରୁ ଆସିଲେ ନାହିଁ, ଏଇ କଥା ଭାବୁ ଭାବୁ କଲିଙ୍ଗ୍ ବେଲଟି ବାଜିଲା ଉଠିଲା । କବାଟ ଖୋଲିଲା ଗୀତା, ରମେଶର କ୍ଳାନ୍ତ ଚେହେରାଟି ପୁରା କଳାକାଠ ପଡ଼ି ଶୁଖିଲା ଶୁଖିଲା ଦିଶୁଥିଲା । ରମେଶ ଘରେ ପଶୁ ପଶୁ ଘର ଭିତରର ନୀରବତା ଶୁଣି ଓ ଗୀତାର ଚେହେରା ଦେଖି ଜାଣିନେଲେ ଘରେ ଛୁଆମାନେ କିଛି ଗୋଟେ ମହାକାଣ୍ଡ କରିଛନ୍ତି । ଜାଣିଶୁଣି ଗୀତାକୁ କିଛି ନ ପଚାରି ବାଥ୍‌ରୁମ୍ ଚାଲିଗଲେ ରମେଶ ।

ବାଥ୍‌ରୁମ୍‌ରୁ ଫ୍ରେଶ୍ ହେଇ ବାହାରି, କପେ ଚା’ ଓ ବିସ୍କୁଟ୍ ପୁଞ୍ଜେ ଧରି ପେଟ ଥଣ୍ଡା କରି, ଆସ୍ତେ କିନା ଗୀତାକୁ ପଚାରିଲେ, “କ’ଣ ହେଇଛି??” ଗୀତା କିଛି ନ କହି ବଡ଼ ବଡ଼ ଆଖି କରି ରମେଶକୁ ଅନେଇଲା । “ଆରେ କ’ଣ ହେଇଛି କହୁନ?”, ରମେଶ ପୁଣି ପଚାରିଲେ । “କ’ଣ ହେବ, ତମେ ତ ଛୁଆ ଦି’ଟାକୁ ନଷ୍ଟ କରି ସାରିଲଣି । ଛଣାଛଣି, ମସଲା ମସଲି ସିଟିମିଟିକା ଖାଇବା ନ ହେଲେ ତମ ଛୁଆଙ୍କ ଭାତ ଗଳୁନି”, ଏକା ନିଶ୍ୱାସରେ ଗୀତା କହିଗଲା । “ସକାଳେ ପୁରି ଛାଣିଥିଲି, ଖରାବେଳେ କସାକସି ତରକାରୀ କରିଥିଲି । ଏବେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଭୋକ ଭୋକ ହେଲେ ଯେ, ମୁଁ କହିଲି, ମୁଢ଼ି ମିକ୍ସର ଖାଇଦିଅ । ହେଲେ ନା !! ଏକା ଜିଦ୍, ପକୁଡ଼ି କର ଆମେ ଖାଇବୁ । କେତେ ଜିଦିଆ ଛୁଆ, ସେମିତି କିଛି ନ ଖାଇ ନ ପିଇ ବସିଛନ୍ତି । ବସିଥାନ୍ତୁ !!! ତମେ ବି ତ ସେହି ଦି’ଚାରିଟା ପରିବା ଧରିକି ସବୁବେଳେ ପଳେଇ ଆସୁଛ । ମୁଁ ଆଉ କୁଆଡ଼ୁ କ’ଣ କରିବି ଯେ ।” ରମେଶ ଯାଇ ଛୁଆ ଦିଟାଙ୍କୁ ଅନେଇଲେ । ଦି’ ଜଣଯାକ ପାଠ ବହିଟାକୁ ନାଁକୁ ଖାଲି ଧରି କଣେଇ କଣେଇ ଦେଖୁଥାନ୍ତି ।

“ଏତେ ରାତିରେ ପୁଣି ପ୍ୟାଣ୍ଟ ସାର୍ଟ ପିନ୍ଧି କୁଆଡ଼େ ବାହାରଲଣି?” ଗୀତା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ପଚାରିଲା । ରମେଶ କହିଲେ, “ଯାଇ ଦେଖେ । ଯଦି ଏଇ ଛକ ଦୋକାନଟି ଖୋଲାଥିବ ତା’ ହେଲେ ପନୀର ଟିକେ ନେଇ ଆସିବି ।” “ହଁ, ଦୋକାନୀ ତ ରାତି ଅଧଯାଏଁ ତମକୁ ଅନେଇ ଦୋକାନ ଖୋଲା ରଖିଥିବ ନା”, ଗୀତା ରାଗିଯାଇ କହିଲା । “ହଁ, ହେଲା ଯେ, ଦେଖି ଦେଇ ଥରେ ଆସିଲେ କ’ଣ ଅସୁବିଧାଟା ହେଇ ଯିବ ଯେ”, କହିଲା ରମେଶ । ଏତିକି ବେଳକୁ ଛୁଆ ଦି’ଟା ଦଉଡି ଆସି ରମେଶକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି କହିଲେ, “ହଁ ପାପା, ଯାଅ ନା, ପନୀର ନେଇକି ଆସିବ !!!”

“ବାପା ଯେମିତି, ଏ ଛୁଆଗୁଡ଼ାକ ବି ସେମିତି । ଥାଉ, କୁଆଡ଼େ ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ !! ମୁଁ ଛୋଲେ ବତୁରେଇଛି । ମଇଦା ବି ଚକଟିକି ରଖିଛି । ଭଟୁରେ କରିବା ପାଇଁ, ରାତିରେ ଖାଇଦେବ ।” ଏକଥା ଶୁଣି ଛୁଆଙ୍କ ସେ ନିରବତା କ୍ଷଣିକରେ ଗାଏବ ହେଇଗଲା । ଦୁହେଁ ମିଶି ଚିଲେଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । ରମେଶ ବି ଚାଲିଲେ ଭିତରକୁ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ସାର୍ଟ ବଦଳିବା ପାଇଁ । ଆଉ ମନେ ମନେ ଭାବିକି ହସୁଥାନ୍ତି କି ସିଏ କୁଆଡ଼େ ଛୁଆଙ୍କୁ ବରବାଦ୍ କରିଦେଇଛନ୍ତି !!!

– ରଶ୍ମି ରଞ୍ଜନ ସାହୁ

Comments

comments

ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ସେୟାର କରନ୍ତୁ...