ବିଦ୍ୟାଳୟ ଆଜି ନିରବେ କାନ୍ଦୁଛି
ନିସଙ୍ଗ ତା’ର ଜୀବନ ।
ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ଝୁରି ଝୁରି ତା’ର
କାନ୍ଦି ଉଠେ ମନପ୍ରାଣ ॥
ବିଦ୍ୟାଳୟେ ଆଉ ବାଜୁ ନାହିଁ ଘଣ୍ଟି
ଶୁଭୁ ନାହିଁ କୋଳାହଳ ।
ଭକ୍ତିର ପ୍ରାର୍ଥନା କମ୍ପି ଉଠୁନାହିଁ
ଶୁଭୁନାହିଁ ସୁରତାଳ ॥
ବିତିଗଲା କେତେ ଦିନ ମାସ ବର୍ଷ
ତାଲା ଝୁଲେ ଫାଟକରେ ।
ସମୟ ଶ୍ରୋତ ଯେ ବଦଳି ଯାଇଛି
ବଦଳିଛି ବାସ୍ତବରେ ॥
କେବେ କିଏ ମନେ ଭାବି ତ ନଥିଲା
ଏମିତି ଏ ଦିନ ଆସିବ ।
ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ହେବ ବିଦ୍ୟାଳୟ କୋଳ
ବାହୁନି ସେ କାନ୍ଦୁଥିବ ॥
କଳାପଟା ଆଜି ନିରବେ ଝରାଏ
ବିରହ ଅଶ୍ରୁର ଧାର ।
ମହ୍ଲାର ଆଜି ମରୁଭୂମି ସାଜେ
ଭବିଷ୍ୟତ ଯେ ଅନ୍ଧାର ॥
ବିଦ୍ୟା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ହେଲେ ଛିନ୍ନ ଭିନ୍ନ
କରୁଣର ଚିତ୍ର ଦିଶେ ।
ଶବ୍ଦହୀନ ଆଜି ଅଗଣା ତାହାର
ଶୁନ୍ ଶାନ ଲାଗେ ସତେ ॥
ଖେଳ ପଡ଼ିଆରେ ନାହିଁ ପାଦଚିହ୍ନ
ନାହିଁ ଯେ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ।
ଫିକା ଫିକା ଲାଗେ ଦିନ ମାନ ସବୁ
ଭାବିଲେ ଲାଗଇ ବ୍ୟଥା ॥
ସବୁଜ ଶ୍ୟାମଳ ପରିବେଶ ତା’ର
ନାନା ଜାତି ଫୁଲେ ଭରା ।
ଉଜୁଡ଼ିଗଲା ସେ ସବୁ ସୁନ୍ଦରତା
ଖାଲି ଖାଲି ଦିଶେ ଧରା ॥
ବିଦ୍ୟାଳୟ ପୁଣି ରହିଛି ଅନାଇ
ଛାତିକୁ ପଥର କରି ।
ଫେରି ପାଇବ ସେ ପୁରୁଣା ଦିନକୁ
ଅଗଣା ତା’ ଯିବ ଭରି ॥
ହସି ଉଠିବ ମନ ପ୍ରାଣ ତା’ର
ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ଆଗମନେ ।
ବିଦ୍ୟା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ହୋଇବ ମିଳନ
ହସିବ ଆନନ୍ଦ ମନେ ॥
– ମମତା ସାହୁ
Comments
ମମତା ସାହୁ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
