ଥୁଣ୍ଟା ବରଗଛ ଶେଷ ଶ୍ରାବଣର
ବରଷା ଆସରା ନାହିଁ
କୋଉ କାଳୁ ସତେ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଅଛି
କାହାକୁ ତ ଜଣା ନାହିଁ ।
ଯାନି ଜାତରାର ମୂକ ସାକ୍ଷୀ ସିଏ
ଦୃମ ମହା ସଂସ୍କୃତିର
ପିଲାଠାରୁ ବୁଢ଼ା ସଭିଙ୍କ ଆସରା
ଜନ୍ମଠାରୁ ମୃତ୍ୟୁର ପର ।
ସହସ୍ର ଦ୍ରୁମ ତା’ ଭୂତଳ ବ୍ୟାପୀ
ପହଞ୍ଚ ପାତାଳ ଛୁଆଁ
ଓହୋଳି ରହିଛି ଆଦିମ ପୁରୁଷୁ
ଦେଖି ଯେ ପୁରୁଣା ନୂଆଁ ।
କେତେ ଯେ ଗଲେଣି ତା’ ଆଖି ଆଗରୁ
ସାକ୍ଷୀ ସେ ଭୂତ ପୂର୍ବର
ସେ ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜୀବନ ପଥ ବଦଳକୁ
ସାଉଁଟେ ନିଜ ଆଖିର ।
ଛଅଋତୁ ଆଉ ବାର ମାସଯାକ
ତା’ ପାଖେ ଲୋକଙ୍କ ଭିଡ଼
ସୁଖ ଦୁଃଖ ଆଉ ଭଲ ଅସାରକୁ
ତା’ ପାଖୁ ସବୁ ଯୋଗାଡ଼ ।
– ସଂଜୟ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀ