ପଡ଼ି ଉଠି ଧାଇଁଛି । ଭାବିବାକୁ ତର ନାହିଁ, ମନରେ ସୁଖ ନାହିଁ, ଦୁଃଖ ବି ନାହିଁ । ସେ କିଏ, ତା’ ବି ଭୁଲି ଯାଇଛି । ତା’ର କିଛି କାହାଣୀ ନାହିଁ,

ପ୍ରେମପ୍ରକାଶର ସେଦିନ ଜଲଦି ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିଲା । କବାଟ ଖୋଲିଲା, ଚାରିଆଡ଼କୁ ଚାହିଁଲା- ଅନ୍ଧକାର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଛାଡ଼ି ନଥିଲା । ଶୀଘ୍ର ଉଠିପଡ଼ିଥିବାରୁ ଭାବିଲା ଆଜି ଗାଡ଼ିଟିକୁ ରଖି ଚାଲି ଚାଲି ମର୍ଣ୍ଣିୱାକ

ଜୀବନ ଚକ୍ରର ଛନ୍ଦି ହୋଇ ରହିଥିବା ପଥରେ ଏମିତିବି କିଛିକ୍ଷଣ ଆସେ ଯେଉଁଠି ନିଜ ମନର କଥା ସବୁଦିନ ପାଇଁ ନିବୁଜ କୋଠରୀ ମଧ୍ୟରେ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଓ ଏହି ଶିକାରୀର ଫାସରେ ପଡ଼ିଯାଇଥାଏ

ପ୍ରଥମ ଭାଗ – ସାମ୍ନା ଘର ଝରକା ଝରକାର ମରାମତି ହେବା, ପ୍ରତିଦିନ ଝରକା ଖୋଲିବା ଲୋକ ରାଜ କୁମାର ସାଜି ଆସି ରହିବା ଆଉ ମନ ପବନ ଘୋଡ଼ାରେ ନିଇତି ତାକୁ ପରୀ

ସୌମ୍ୟ ତୁମେ ସତରେ ଏମିତି ବଦଳି ଯିବ ମୁଁ ଭାବି ନଥିଲି ! ତୁମ ପ୍ରେମ ମୋ ପାଇଁ ପୂଜା ଥିଲା । ହୁଏତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ହେବାକୁ ଭୁଲି ଯାଇପାରେ କିନ୍ତୁ ଏ

୧. ଅଳସୁଆ ଖରାବେଳ ଅଗନା ଅଗନି ବନସ୍ତ ନହେଲେ ବି ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ । ଶୀତ ଦିନିଆ ଦିପହର ! ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଦିନ ବେଳରେ ବି କାଲୁଆ ପବନ । ଦେହ ଶୀତେଇ

ବାଣୀବିହାର ବାଣୀବିହାର…. ବସ୍ ଯାଇ ପହଞ୍ଚିଲା ବାଣୀବିହାର ବସ୍‌ଷ୍ଟାଣ୍ଡରେ । ମୋତେ ବି ଟିକେ ନିଦ ଲାଗିଯାଇଥିଲା । କଣ୍ଡକ୍ଟର ପାଟି ଶବ୍ଦରେ କାନ ଫାଟିପଡ଼ୁଥାଏ । ମୁଁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ଉଠିପଡ଼ିଲି ।

ସୁନୀତା ଝରକାବାଟେ ବାହାରକୁ ଚାହିଁ Bergen ସ‌ହରର ଦୃଶ୍ୟ ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା । ଡେସେମ୍ବର ମାସ ପନ୍ଦର ତାରିଖ । ଆସନ୍ତ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମାସ ପର୍ବ ଓ ଛୁଟି ପାଇଁ ସ‌ହରବାସୀ ବ‌ହୁତ

ଜହ୍ନାଲୋକରେ ଆଲୋକିତ ହୋଇଯାଇଥିବା ସେଦିନର ରାତି ଯେପରି ଏକ ବିଶାଳ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିଥିଲା ସତ୍ୟଦେବଙ୍କ ପାଇଁ । ନୂଆ ଆଶାର ଆଲୋକକୁ ନେଇ ଏକ ସୁନ୍ଦର ପଥର ପଥିକଟିଏ ହୋଇଗଲେ ସେ । ପିତାଙ୍କ

ବାଦଲର (ସ୍ନେହର ନାମ ବୁଲା) ଫୋନ୍ ଆସିଥିଲା । ପଡ଼ିଶା ଘର ମିନତୀ କହିଯାଇଥିଲା କି କାଲି ରାତିକୁ ବୁଲା ଆସି ଘରେ ପହଞ୍ଚିବ । ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଆନନ୍ଦ କହିଲେ ନ ସରେ