ଚଲା ପଥେ ମୋର ବାଟ ଭୁଲି ଗଲେ
ପ୍ରେମକୁ କରେ ମୁଁ ବନ୍ଧୁ
ପ୍ରେମର ନାଆରେ ନାଉରି ହେଇ ମୁଁ
ଲଙ୍ଘିଯିବି ଏହି ସିନ୍ଧୁ । (୧)
ଯେତେବେଳେ ପ୍ରେମ ହାତ ଛାଡ଼େ ମୋର
ମଥାରେ ମୋ ହାତ ଦେଇ
କୋଲେଇ ନିଏ ମାଁ ପଣତରେ ତା’ର
ମିଠା ମିଠା କଥା କହି । (୨)
ହୃଦୟଟି ତା’ର କେଡ଼େ ନିରିମଳ
ସେଇଠି ରଖିଛି ମତେ
ଦୁଃଖ ହେଉ ଅବା ବିପଦେ ଆପଦେ
କୋଳେଇ ନିଏ ତା’ ହାତେ । (୩)
ଦୁଃଖ ବେଳେ ମୋର ମଥାରେ ତା’ ହାତ
ଦିଅଇ ମତେ ସାନ୍ତ୍ୱନା
ଯେତେବେଳେ ଯାହା ମାଗେ ମୁହିଁ ତାକୁ
ଦିଏ ସେ ନ କରି ମନା । (୪)
ମାଆ ସିଏ ମୋର ଦେବୀ ରୂପେ ମୁହିଁ
ପୂଜଇ ତାହାକୁ ନିତି
ସାଙ୍ଗେ ମୋର ସେହୁ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ
ଦିନ ହେଉ ଅବା ରାତି । (୫)
ପ୍ରଥମ ଆଉ ଯେ ଶେଷ ପ୍ରେମ ମୋର
ତାହା ପରି କିଏ ହେବ?
ମାନିବି ତାକୁ ମୁଁ ହୃଦୟର ଦେବୀ
ଥିବାଯାଏଁ ଏହି ଜୀବ । (୬)
– ତପନ କୁମାର ନାୟକ
Comments
ତପନ କୁମାର ନାୟକ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
