କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ତୋ’ ରୂପ ବର୍ଣ୍ଣନା ଭାଳି ବିଶ୍ୱକର୍ମା ହୃଦେ କଲେ ନିବେଦନ ସ୍ରଷ୍ଟା, ସୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱୟ ଅଟୁ ଦୟାମୟ ତୁ କରୁ ତୋତେ ସୃଜନ । ଏ ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତୋ’ଠାରୁ ଉଦ୍ଭବ ତୁହି କର୍ତ୍ତା ଓ କାରଣ, ଦେବତା, ଦାନବ ଜୀବଜନ୍ତୁ ସର୍ବ ତୋହ ପ୍ରସାଦରୁ ଜନ୍ମ । ସତ ଚିତ୍ତ ଆନନ୍ଦ ହେ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ତୁହି ସଗୁଣ, ନିର୍ଗୁଣ, ଆକାର ବିହୀନ ଆହେ ନିରାକାର ତେଜୋମୟ ଅଗ୍ନିସମ । ତୋ ରୂପ ବର୍ଣ୍ଣନା ଭାଳି ବିଶ୍ୱକର୍ମା…
ଶରଧା ବାଲିରେ ତିନି ଠାକୁର, ରାଜା କରୁଛନ୍ତି ନ୍ୟାୟ ବିଚାର । ବାମରେ ସେ ଜଗନ୍ନାଥ ଠାକୁର, ହାତ ଯୋଡ଼ି କର ତାଙ୍କୁ ନମସ୍କାର । ଠାକୁର ନୁହେଁ ସେ ଆମ ଜୀବନ, ଗୁରୁଜନମାନେ ଦେବ ସମାନ । ସଭିଙ୍କ ପାଟିରେ ତାଙ୍କରି ନାମ, ଦେଶ ଜାତି ଲାଗି କରିବା କାମ । ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦେବ ହେଲେ ତ ରାଜା, ସୁଖୀ ରହିଲେ ସବୁ ପରଜା । ତାଙ୍କ ଚକ୍ର ଅଟେ ସୁଦର୍ଶନ, କରିବ ପାପର ବିନାଶନ…
ଧନ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଜନ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଲୋଡ଼ା ତୋ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ ଧୂଳି ଦେଲେ ଟିକେ ଧୂଳି ହୁଅନ୍ତି ମୁଁ ବୋଳି କରି ତୋତେ ଗଳାମାଳି… ଆରେ ଧନମାଳି ତୁ ମୋ ସୁନାଥାଳି ଦେ’ ତୁ କରୁଣା ଢାଳି ତୋ କରୁଣା ଢଳି କାଳେ ଯିବ ମିଳି ମୋ ସ୍ୱାର୍ଥପରତା ମଳି… ମନେ ତୋତେ ଭାଳି କରୁଛି ମୁଁ ଅଳି ଲିଭେଇଦେ ସ୍ୱାର୍ଥ କାଳି ଲିଭିଲେ ସେ କାଳି ସବୁ ଯିବ ଜଳି ହଟିବ ସଂସାରୁ କଳି……
ସଭିଙ୍କୁ ନିଜର କରୁଥିବା ହୃଦୟଟିଏ । ପ୍ରେମର ଦୀପ ଜାଳିଥିବା ନାରୀଟିଏ । ସମାଜକୁ ବୋଝ ଲାଗୁଥିବା ବସ୍ତୁଟିଏ । ମତବ୍ୟକ୍ତ କରିପାରୁନଥିବା ଶବ୍ଦଟିଏ । ଲିଙ୍ଗଗତ ସମସ୍ୟାକୁ ବୁଝିନପାରି ଯେବେ ସାମାନ୍ୟ ଅଝଟ କରିବସେ, ସେତେବେଳେ ସମାଜ ମୋତେ ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ତୁ କିଏ…?? ଆଗ୍ନେୟଗିରିରୁ ବାହାରିଥିବା ହୁଳାପିଣ୍ଡଟାଏ । କପଡ଼ା ଭିତରେ ଲୁଚିରହିଥିବା ଗାନ୍ଧାରୀର ଆଖିଟିଏ । ସାଗର ଆକର୍ଷିତ ହେଲାଭଳି ନଦୀଟିଏ । ପ୍ରତି ନାରୀର ହୃଦୟର କବାଟକୁ ଠକ୍ ଠକ୍ କଲାପରେ…
ଖିଆଲି ଚଇତି ତନୁ ଛୁଇଁ ଦେଲା ରୂପସୀ ତୋ’ ମନ ନେଇ ମାଗ୍ନୋଲିଆ ଲୋ’ ବସନ୍ତ ଆସିଛି ପାଖୁଡ଼ା ମେଲାଉ ତୁହି । ପହିଲି ପ୍ରେମିକ ଶୁଭ ଆଗମନେ ହସି ତୁ ଲୋଟୁଛୁ ଆଜି ମାଦକତା ଭରା ଯଉବନ ତୋ’ର ସରାଗେ ବସିଛୁ ସାଜି ।୧। ନରମ ମନେ ତୁ ସପନ ସଜାଉ ରୂପସୀ ଲାବନି କନ୍ୟା ଗୋଲାପୀ ମିଶା ତୋ’ ଶରୀରର ରଙ୍ଗ ଛୁଟାଏ ରୂପର ବନ୍ୟା ତପସ୍ୟାରେ ରତା ତପସ୍ଵିନୀ ତୁହି ନିଦାଘ ଜାଡ଼ରୁ…
