କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ବୁଝି ଗଲିଣି ମୁଁ ଦୁନିଆଁ ହାଟରେ ବାଣ୍ଟିଦେଲି ଯେତେ ସେତିକି ମୋ ଭାଗେ ଆସିବ ନାହିଁ, ଦେଲାବେଳେ କେବେ ଭାବି ମୁଁ ନ ଥିଲି ପ୍ରତିଦାନ କିଛି ମିଳିବ ବୋଲି । ତଥାପି କେମିତି କହିଦେବି ଆଜି ମିଛ କଥାଟିଏ, ମୋହେ ବୁଡ଼ିରହି ନିଷ୍କାମ ଥିଲା ମନ, ମନ ଗହନରେ ଶୁପ୍ତ କାମନା ଜାଗି ନାହିଁ କେବେ ପାଇବାକୁ ପ୍ରତିଦାନ? ସେନେହ ଯତନ ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ଯେତେ ଯାହା କଲି ସେ ସବୁ ଯେ ମୋର ଧରମ…
କନ୍ୟା ଭୃଣଟେ ମୁଁ କି ଦୋଷ କରିଲି ପେଟରେ ପକାଅ ମାରି, ଦୁନିଆ ଦେଖିବା ଆଗରୁ କିମ୍ପାଇଁ ଦେଉଅଛ ହତ୍ୟା କରି !? ନିଷ୍ପାପ ଭୃଣ ମୁଁ କଲି କା’ର କ୍ଷତି ଦିଅ ଏତେ ବଡ଼ ସଜା, କଲବଲ ହୋଇ ଜୀବନ ମୋ ଯାଏ ତିଳେ ନାହିଁ ତୁମ ଦୟା । ଏଡ଼େ ନିରିଦୟ ହୁଅ କାହିଁ ପାଇଁ ଝିଅଟିଏ ବୋଲି ସତେ, ତୁମ ପରି ମୁହିଁ ଦୁନିଆ ଦେଖିବି ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଅ ମୋତେ । ବଡ଼ହୋଇ…
ଶୀତ ଋତୁ ନୁହେଁ ତ ବରଂ ଗୋଟେ ମିଠା ଆଶ୍ଳେଷଟେ, ଅଧାମରା ସମ୍ପର୍କକୁ ଯେ ନିଶ୍ୱାସଟେ ଫେରେଇଦିଏ, ଅଲୋଡ଼ା ଶବ୍ଦକୁ ଲୋଡ଼ିବାପଣର ଲୁହରେ ଭିଜେଇଦିଏ ଓଠରେ ନାଲି ବୋଳିବାକୁ ସାହସଦିଏ । ହଁ, ମୁଁ ରଙ୍ଗବୋଳେ ମୁହଁରେ ଆଉ ଗାଢ଼ ନାଲି ଓଠରେ ପଶୁତ୍ୱର ଦାଗକୁ ମୋ ଦେହରୁ ଲୁଚେଇଦବା ଚେଷ୍ଟାରେ, ଶୀତ ଲୁଚେଇଦିଏ ମୋ ଫଟା ଓଠ ପଛରେ ହିଂସ୍ରତାର ଗୋଟେ ନଗ୍ନ ରହସ୍ୟକୁ, ଆଉ ମୁଁ ପୁଣି ହଜିଯାଏ ରଙ୍ଗରେ, ନାଲିରେ ଫି ଦିନ…
ତିରସ୍କାର କା’ରେ କର ନାହିଁ ଭାଇ ଆମେ ତ ସରବେ ବିଭୂ ସନ୍ତାନ । ତିରସ୍କାର କଲେ ବଢ଼ିଯିବ କି ହେ ସମାଜରେ ଆମ ମାନ ସମ୍ମାନ ।୧। ଯେହ୍ନେ ଉପବନେ ନାନା ଜାତି ପୁଷ୍ପ ବିକଶିତ ହୋଇ ବିତରେ ବାସ । କେଉଁ କୁସୁମଟି କରେ ଅଭିମାନ ଦେଖିଛକି କେବେ ହୁଏ ବିଶ୍ୱାସ ।୨। ରୂପ ରଙ୍ଗ ସିନା ଅଲଗା ଫୁଲର ପରିଚୟ ପରା ଏକଇ ତା’ର । ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟପଥେ ଆଗେଇ ସେ ହସି…
ଆସ ! ହଜିଯିବା ନିବିଡ଼ତାର ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟରେ ଚାଲ ସଖୀ, ଲୀନ ହୋଇଯିବା ଯୌବନର ଉତ୍ତାଳ ଲହଡ଼ିରେ… । ଏବେ ତ ଯୌବନ ଜୁଆର ଚରମ ସୀମାରେ… ଏଥର ଲୀନ କରିଦିଅ ତୁମ ନିଥିର ଆବେଗକୁ ମୋ ଆୟୁଷ୍ମାନ ଯୌବନରେ । ଏଥର, ସମୟ ତ୍ୟାଗର ଜାଳିଦିଅ ବାଧା-ବନ୍ଧନ ସମାଜର ନୀତି-ନିୟମ ପ୍ରେମର ବହ୍ନିରେ… ଲାଜର ଓଢ଼ାଣା କାଢ଼ି, ସାଜିଯାଅ ଶୃଙ୍ଗାରିତ କୋଣାର୍କ, ନିଜେ ବୁଡ଼ିବା ସହ ମୋତେ ବି ବୁଡ଼େଇ ଦିଅ ପ୍ରେମର ସାଗରରେ ।…
