କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆଜି ଫେରିବାର ଅଛି ଆଉ ଥରେ ଆସିବି କି ନାହିଁ ଜଣା ନାହିଁ କ’ଣ ନେବି କ’ଣ ଛାଡ଼ି ଯିବି? ଅଳନ୍ଦୁ ଭିଡ଼ରେ ପରିଚୟର ଧସ୍ତାଧସ୍ତିରେ କିଛି ମୁହୁର୍ତ୍ତ ଝୁଲୁଛି କାଚ ବନ୍ଧେଇରେ, ସମୟକୁ ହରେଇଥିବା ସ୍ମୃତିର ଆଲବମ ଏବେ ଚାପି ହେଇଯାଇଛି ନୂଆ ଲୁଗାର ପରସ୍ତରେ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଅନ୍ଧାରରେ ହାତ ଛାଡ଼ିଦେଇଥିବା ଛାଇ ଏବେ ନିଜେ ପଥ ହରା କୁହୁଡ଼ି ଭରା ଜୀବନ ଦୋଛକିରେ କାହାକୁ କରିବି ସହଯାତ୍ରୀ? ହିସାବ ନିକାଶ ପରେ ଖୋଜି ପାଇଲି…
ଭାବରେ ଭକ୍ତିରେ ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମେ ବନ୍ଧା ଭକତର ଡୋରେ, ଜାଣେନା ମୁଁ ପ୍ରଭୁ ତୁମ ବିନା କିଛି ଶରଣ ତୁମ ପୟରେ । ସଖା ବନ୍ଧୁ ମୋର କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ ତୁମ ବିନା ଗତି ନାହିଁ, ମୋ ପ୍ରାଣ ରଥର ସାରଥିଟେ ହୋଇ ପାଖକୁ ନିଅ ଗଡ଼େଇ । ମହାପ୍ରଭୁ ମୋର ବଳିଆର ଭୂଜ ଏତିକି କରୁଣା କର, ଜୀବ ଗଲା ବେଳେ କରିବି ଦର୍ଶନ ତୁମ ସେ ଚକାଡୋଳାର । ମାଗୁ ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ ତୁମକୁ…
ବିଭାବରୀ ଅନ୍ତେ ଉଷା ପ୍ରବେଶିଲା ପଲ୍ଲବରେ ଶୁଭ ଆସିଲା ପଲ୍ଲବେ ନୀହାର ମୁକ୍ତା ପରି ଦିଶେ ରବି ରଶ୍ମି ଯେଣୁ ପଡ଼ିଲା । (୧) ମଧୁମୟ ବନେ ବିହଙ୍ଗ ସଙ୍ଗୀତ ସମୀରଣେ ଭାସି ଆସିଲା ମଧୁପର ମଧୁ ଗୁଞ୍ଜେ ଗୁଞ୍ଜରଣ ଝିଙ୍କାରି ଝଙ୍କାର ସରିଲା । (୨) ପ୍ରାଚୀ ଗଗନରେ କୁଆଁତାରା ଧୀରେ ଅଳପ ଅଳପ ଲୁଚିଲା ନବପଲ୍ଲବରେ ଶୁଭ ଆସିଗଲା ଫୁଲେ ଫୁଲେ ବାସ ଛୁଟିଲା । (୩) କଜଳପାତିଟି ନିଦରେ ଚମକେ ତରୁର ଗହଳ…
ମୃତ୍ତିକା କର୍ଷଣ ପରେ ବୀଜ ବୁଣାଯାଏ, ତହିଁ ବୀଜରୁ ଜନମ ବୃକ୍ଷ ହୋଇଥାଏ । ତା’ପରେ ଜନମ ହୁଏ ଶାଖା ଓ ପ୍ରଶାଖା, ନବୀନ ପଲ୍ଲବେ ଏହା ଦିଶଇ ଶୋଭିତା । କିଛିଦିନ ପରେ ଏହା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥାଏ, ବିରାଟ ତରୁର ରୂପେ ଇଏ ଉଭା ହୁଏ । ଶାଖା ଓ ପ୍ରଶାଖା ଆଦି ବିସ୍ତାରିତ ହୁଏ, ଯାତାୟାତ ପଥିକ ତହିଁ କ୍ଲାନ୍ତି ମେଣ୍ଟାଏ । ଶୀତଳ ଛାୟାରୁ ସିଏ ଆନନ୍ଦିତ ହୁଏ, ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ବଦନେ ଇଏ…
ଧଏନ୍ ଗେ ମାଁ ସରବ୍ ଜାନି ଇ ସଂସାର୍ ତୋର ଲିଲା ଖେଲା ସକାଲୁଁ ଓଦେଁ ଧର୍ମ୍ ଦେବତା ଡୁବି ଯାଉଛେ ସଂଜର୍ ବେଲା । ସଭଁକେ ସାହା ଭରସା ଦେସୁ ଦୁଃଖେ କହେସୁ ରହିଥଁ ଭଲେ ପତନ୍ ତଲେ ରଖସୁଁ ଢାଁକି ଭରସା ତୋର୍ ବାହା ର’ ତଲେ । ସମିଆଁ ଦେଖି ଶକତ୍ ହେସୁ ଇ ସଂସାର କେ ଘାଟୁଁ ନ୍ ଥିସୁ ଭଲ୍ ଲୁକକେ ରଖସୁ ଭଲେ ଦମନ୍ ଦୁଷ୍ଟ୍ ଲବାର୍ ନାସୁ…
