କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ବର୍ଷା ଝରେ ଟପ୍ଟାପ୍ ସୁରରେ ସୁ.. ସୁ.. ଶବ୍ଦରେ ଦୋଳି ଖେଳେ ପବନ ସାଥିରେ । ଉଲ୍ଲସିତ ହୁଏ ଚାଷୀ ବିଭୋର ହୁଏ କବି କୁରୁଳି ଉଠନ୍ତି ପ୍ରଣୟ-ପ୍ରଣୟୀ, ମାଟି ପ୍ରସବିଯାଏ ଅନାବନା କେତେ ଯେ ନବପଲ୍ଲବ ତା’ର ଠିକଣା ନଥାଏ । ବର୍ଷାର ସୁରେ ସୁରେ ମନେପଡ଼େ ପିଲାବେଳ ପାଣି ଫୋଟକା ସହ କାଗଜ ଡଙ୍ଗାର ଖେଳ, ଓଦା ଓଦା ସ୍କୁଲ ଫେରନ୍ତା ସମୟ । ବର୍ଷାର ସଙ୍ଗୀତ ଠିକ୍ ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ପରି, ବର୍ଷା…
ଆଜି ଫେରିବାର ଅଛି ଆଉ ଥରେ ଆସିବି କି ନାହିଁ ଜଣା ନାହିଁ କ’ଣ ନେବି କ’ଣ ଛାଡ଼ି ଯିବି? ଅଳନ୍ଦୁ ଭିଡ଼ରେ ପରିଚୟର ଧସ୍ତାଧସ୍ତିରେ କିଛି ମୁହୁର୍ତ୍ତ ଝୁଲୁଛି କାଚ ବନ୍ଧେଇରେ, ସମୟକୁ ହରେଇଥିବା ସ୍ମୃତିର ଆଲବମ ଏବେ ଚାପି ହେଇଯାଇଛି ନୂଆ ଲୁଗାର ପରସ୍ତରେ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଅନ୍ଧାରରେ ହାତ ଛାଡ଼ିଦେଇଥିବା ଛାଇ ଏବେ ନିଜେ ପଥ ହରା କୁହୁଡ଼ି ଭରା ଜୀବନ ଦୋଛକିରେ କାହାକୁ କରିବି ସହଯାତ୍ରୀ? ହିସାବ ନିକାଶ ପରେ ଖୋଜି ପାଇଲି…
ଭାବରେ ଭକ୍ତିରେ ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମେ ବନ୍ଧା ଭକତର ଡୋରେ, ଜାଣେନା ମୁଁ ପ୍ରଭୁ ତୁମ ବିନା କିଛି ଶରଣ ତୁମ ପୟରେ । ସଖା ବନ୍ଧୁ ମୋର କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ ତୁମ ବିନା ଗତି ନାହିଁ, ମୋ ପ୍ରାଣ ରଥର ସାରଥିଟେ ହୋଇ ପାଖକୁ ନିଅ ଗଡ଼େଇ । ମହାପ୍ରଭୁ ମୋର ବଳିଆର ଭୂଜ ଏତିକି କରୁଣା କର, ଜୀବ ଗଲା ବେଳେ କରିବି ଦର୍ଶନ ତୁମ ସେ ଚକାଡୋଳାର । ମାଗୁ ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ ତୁମକୁ…
ବିଭାବରୀ ଅନ୍ତେ ଉଷା ପ୍ରବେଶିଲା ପଲ୍ଲବରେ ଶୁଭ ଆସିଲା ପଲ୍ଲବେ ନୀହାର ମୁକ୍ତା ପରି ଦିଶେ ରବି ରଶ୍ମି ଯେଣୁ ପଡ଼ିଲା । (୧) ମଧୁମୟ ବନେ ବିହଙ୍ଗ ସଙ୍ଗୀତ ସମୀରଣେ ଭାସି ଆସିଲା ମଧୁପର ମଧୁ ଗୁଞ୍ଜେ ଗୁଞ୍ଜରଣ ଝିଙ୍କାରି ଝଙ୍କାର ସରିଲା । (୨) ପ୍ରାଚୀ ଗଗନରେ କୁଆଁତାରା ଧୀରେ ଅଳପ ଅଳପ ଲୁଚିଲା ନବପଲ୍ଲବରେ ଶୁଭ ଆସିଗଲା ଫୁଲେ ଫୁଲେ ବାସ ଛୁଟିଲା । (୩) କଜଳପାତିଟି ନିଦରେ ଚମକେ ତରୁର ଗହଳ…
ମୃତ୍ତିକା କର୍ଷଣ ପରେ ବୀଜ ବୁଣାଯାଏ, ତହିଁ ବୀଜରୁ ଜନମ ବୃକ୍ଷ ହୋଇଥାଏ । ତା’ପରେ ଜନମ ହୁଏ ଶାଖା ଓ ପ୍ରଶାଖା, ନବୀନ ପଲ୍ଲବେ ଏହା ଦିଶଇ ଶୋଭିତା । କିଛିଦିନ ପରେ ଏହା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥାଏ, ବିରାଟ ତରୁର ରୂପେ ଇଏ ଉଭା ହୁଏ । ଶାଖା ଓ ପ୍ରଶାଖା ଆଦି ବିସ୍ତାରିତ ହୁଏ, ଯାତାୟାତ ପଥିକ ତହିଁ କ୍ଲାନ୍ତି ମେଣ୍ଟାଏ । ଶୀତଳ ଛାୟାରୁ ସିଏ ଆନନ୍ଦିତ ହୁଏ, ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ବଦନେ ଇଏ…
