କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଜୀବନ କେବେ ଗୋଲାପର ଶେଯ ତ କେବେ ତତଲାବାଲିର କଣ୍ଟକିତ ଚଲାପଥ । ମିଠା ମିଠା ସପନେ ରଙ୍ଗମୟ ଦୁନିଆରେ ଖୋଜିବୁଲେ ନିଜକୁ ହେଇ କ୍ଷତବିକ୍ଷତ । ଜୀବନ ଶ୍ରାବଣର ଉଛୁଳା ନଈ ବସନ୍ତର ମହକିତ ବନ ଆଉ ଶରତ ସନ୍ଧ୍ୟାର ଫୁଲେଇ ରୂପା ଜହ୍ନ । ଏ ଜୀବନ କୁହୁଡ଼ିର ପ୍ରହେଳିକା ପ୍ରେମ ଗୀତି ଗାଇ ଧାଏଁ ପଥେ ପଥେ ଖୋଜି ନିଜ ପଦ ଚିହ୍ନ । – ଧିରେନ୍ ବାଗ୍ ଧୀରେନ ବାଗଧୀରେନ ବାଗ…
ଦେଖୁଥିଲେ କେବେ ସ୍ୱପ୍ନ ସରିବନି ତମେ ଥିଲେ ପାଖେ ସାଥି ସ୍ୱପ୍ନ ଝରୁଥିବ ଗହନ ନିଦରେ ଦିନ ଲାଗୁଥିବ ରାତି । ହସୁଥିଲେ କେବେ ହସ ସରିବନି ତମେ ଥିଲେ ପାଖେ ସାଥି ମହୁ ଝରୁଥିବ ଶୁଖିଲା ଓଠରେ ଲୁହ ଲାଗୁଥିବ ମୋତି । କହୁଥିଲେ କେବେ କଥା ସରିବନି ତମେ ଥିଲେ ପାଖେ ସାଥି ଖୁସି ଝରୁଥିବ ହୃଦୟ ଦୁଆରେ ଦୁଃଖ ଲାଗୁଥିବ ସ୍ମୃତି । ଚାଲୁଥିଲେ କେବେ ବାଟ ସରିବନି ତମେ ଥିଲେ ପାଖେ…
ଶରତ ଆଗମନରେ ଭୂଇଁରେ କାଶତଣ୍ଡୀ ସ୍ପର୍ଶ ମା’ ମହାମାୟାର ଆଗମନର ଦିଏ ସନ୍ଦେଶ । ମରୁ ପ୍ରାନ୍ତରକୁ ମନ୍ଦାକିନୀ ସ୍ପର୍ଶ, ଏ ଜଗତ ଲଭେ ମା ମହାମାୟାର ଆଶିଷ । ଶରତ ଅମ୍ବର କେଡ଼େ ନିରିମଳ ସତେ କି ନୀଳ ପାରାବାର, ପ୍ରକୃତି ସାଜଛି ରାଣୀର ବେଶ ଦିଶେ ଆହା କେତେ ମନୋହର । ଶରତସ୍ପର୍ଶ ସକାଳର କାକର ବେଳା, ମୋତି ସଦୃଶ ଦିଶେ ଘାସ ଉପରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ କାକର ବିନ୍ଦୁର ମେଳା । ପରମେଶ୍ୱରୀଙ୍କ କରୁଣାର…
କ୍ଲାନ୍ତ ଏକ ଅପରାହ୍ନ ଭଗ୍ନ ପାନ୍ଥଶାଳା ଆଉ ମୁଁ ଏକ ଅଦୃଶ୍ୟ ବୁଝାମଣା ଆମ ଭିତରେ । ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ତା’ ଶରୀର ଆଉ ଆତ୍ମଗ୍ଲାନିର ବହ୍ନିରେ ଲେଲିହାନ ମନ ମୋର । ସାଧନାର ପରିତୃପ୍ତି ନାହିଁ ଏଠି ନା ଅଛି ବିଚ୍ଛେଦର ଅବସାଦ । ଅନେକ ମିଳନର ମୁକସାକ୍ଷୀ ହୋଇବି ଆଜି ସେ ରାସ୍ତାକଡ଼ରେ ଏକା, ଏକ ଜାଗ୍ରତପ୍ରହରୀ ପରି । ଆଉ ମୁଁ !!! ଶୀତରାତି କାକରର ଆର୍ଦ୍ରତାରୁ ଶୋଷ ମେଣ୍ଟାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକରୁଥିବା ଏକ ତୃଷାର୍ତ୍ତ…
ଷ୍ଟେସନ ରାସ୍ତାରେ ତା’ର ବାର ବର୍ଷର ଝିଅକୁ ଧରି ଖାଲି ହାତ ବଢ଼ାଇ ଯିବା ଆସିବା କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଭିକ ମାଗୁଥିଲା ଦୁର୍ଗା । କେହି କେହି ସହୃଦୟ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଦୟାକରି ଟଙ୍କା ବଢ଼ାଇ ଦେଉଥିବାବେଳେ କେହି କେହି ତାକୁ ଦୂର୍ ଦୂର୍ ମାର୍ ମାର୍ କରୁଥାନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ କିଛି ଦେଉନଥିଲେ କି ତାକୁ ଦୂରେଇ ଯା କହୁନଥିଲେ, ସେମାନେ କାହିଁକି ତା’ର ଛୋଟ ଝିଅକୁ ଭିନ୍ନ ଏକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁ ଚାଲିଯାଉଥିଲେ ସେ ବିଷୟରେ…
