କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଗୁଜୁରାଟରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିବା ଇଂରାଜୀ ମିଡିୟମର ସ୍କୁଲର ଷ୍ଟାଣ୍ଡାର୍ଡ-୨ରେ ପଢ଼ୁଥିବା ମୋ ପୁତୁରା ବାପି ଭାରତ ମାନଚିତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶାର ସୀମାରେ ହାତ ଲଗାଇ ମୋତେ ପଚାରିଲା, “ଦାଦା, ଏଇଟା ଓଡ଼ିଶା ନା ! ଆମ ମାତୃଭୂମି ପରା ଓଡ଼ିଶା ।” ନୀଳ ଚିହ୍ନିତ ଅଂଶକୁ ହାତ ଲଗାଇ କହିଲା, “ଏଇଟା ଚିଲିକା ଆଉ ପାଖରେ ଥିବା ମନ୍ଦିରକୁ ହାତ ଲଗାଇ କହିଲା ଏଇଟା ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ତ ଦାଦା ! ଜଗନ୍ନାଥ ପରା ଆମ ବଡ଼ଠାକୁର ଅନେକ ମହିମା…
ଅନୁରାଗ ଡା. ରୋଶନୀଙ୍କୁ ତୁରନ୍ତ ଉଡ଼ିଆସିବାକୁ ହେଲା ଜର୍ମାନୀରୁ । ଆମ୍ରିରେ ଶେଷସମୟ ଠାକୁରମାଆଙ୍କର । ଗୋଟାକିଆ ପକାଉଛନ୍ତି କହିଲେ ଚଳେ । ବିମାନବନ୍ଦରରୁ ତରବରହୋଇଯାଇ ହାସପାତାଳ କେବିନରେ ପାଦଦେଉଦେଉ ଡାକିଦେଲେ, “ଠାକୁ’ମା’!” ସେପଟୁ ଶୁଭିଲା, “ଆ’ଲୋ ଚଣ୍ଡୀ ।” ବାସ୍ ଆଖିଦୁଇଟି ସେତିକିରେ ଚିର ସ୍ଥିରହୋଇଗଲା । ପ୍ରେରଣା ଡା. ମାନସଙ୍କର ନିଶାହେଉଛି ସଙ୍ଗୀତ । ବେଶ କିଛି ଅର୍ଥ, ବହୁଶ୍ରମ ଓ କଷ୍ଟ ସ୍ୱୀକାର କରି ମାତୃଭାଷାର ଏକ ନିରୁତା ଗୀତ ତିଆରି କଲେ…
ମଣିଷ ଶବକୁ ଛୁଇଁଦେଲେ ନର ହୋଇଯାଏ ଅପବିତ୍ର । ଅନ୍ୟ ଶବ ମାଂସ ରାନ୍ଧି ଖାଇଥାଏ ଏ ବିଧାନ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର ॥ ମଣିଷ ମରିଲେ ଶବ ହେଲା ବୋଲି ଘରୁ କରନ୍ତି ବାହାର । ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଶବ ନିଜ ଘରେ ଆଣି ରାନ୍ଧି କରନ୍ତି ଆହାର ॥ ଶୁଖୁଆ ମାଛଟି କେବେ ମରିଥାଏ କେହି କହି ନପାରନ୍ତି । ବଡ଼ ଶରଧାରେ ତା’କୁ କିଣି ଆଣି ଘରେ ରୋଷେଇ କରନ୍ତି ॥ ଶରୀର ନଥାଏ,…
ଏକା ଏକା ଲାଗେ ମୋ ହ୍ଠଦୟଟା ତୁମେ ଛାଡ଼ି ଗଲା ଦିନୁ ତୁମରି ସେଇ ଆଭିମାନକୁ ଗୋ ଭୁଲି ପାରୁ ନି ଏ ମନୁ, କି ଭୁଲ କିରିଥିଲି ପ୍ରିୟା ଗୋ ମୁହିଁ ଛାଡ଼ି ଚାଲି ଗଲ ମତେ ତୁମରି ପ୍ରେମ, ରାଗ ଆଭିମାନ ଗୋ ମନେ ପଡ଼େ ଆଜି ସତେ, ଅଭୁଲା ମୁହୁର୍ତ୍ତକୁ ଭୁଲି ପାରୁ ନାହିଁ ମୁଁ କେମିତି ଭୁଲିବି ଗୋ କୁହ ସେ ଦିନର ସମୟ କେତେ ଯେ ଆନନ୍ଦ କେମିତି ଗୋ…
ହେ ମୋ ଉତ୍କଳ ମାତା, ହେ ମୋ ଜନନୀ ତେଜସ୍ଵୀ, ଯଶସ୍ୱୀ ବୀରଙ୍କ ଗର୍ଭଧାରିଣୀ ପୂଜନୀୟା, ବନ୍ଦନୀୟା ହେ ଉତ୍କଳ ଭୂମି ସମଗ୍ର ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ତୁ ମଉଡ଼ମଣି । ବକ୍ଷରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ଚିର ସବୁଜିମା, ତଟିନୀ ରତ୍ନାକର ସଜାଏ ନୀଳ ଲହରୀରେ ଯା’ ପାଦ ବଢ଼ାଇ ଶୋଭା ମମତା ଭରା ପଣତ କାନି ପୂଜନୀୟା, ବନ୍ଦନୀୟା ହେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ । ବକ୍ସି ଜଗବନ୍ଧୁ, ଜୟୀ ରାଜଗୁରୁ ଭଳି ବୀରପୁତ୍ର ଜନ୍ମି ତୋ’ କୋଳେ ତୋ’…
