କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
କ’ଣ ବା କରିବ ସିଏ? ଫୁରସତ୍ ନାହିଁ ଗଢ଼ିବାକୁ ବାଲିଘରଟିଏ, ତଥାପି ଆଉ ଏକ କୋଣାର୍କ ଗଢ଼ିବାର ଇଚ୍ଛା ॥ ହାତ ଥରୁଛି ଧରିବାକୁ ତୂଳୀଟିଏ, ତଥାପି ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁଟିଏ ଆଙ୍କିବାର ଆକାଂକ୍ଷା ॥ ପ୍ରୌଢ଼ତ୍ୱ କେବେଠୁ କଲାଣି କବଳିତ ଏ ଜଡ଼ ଶରୀରକୁ, ଅନୁଭବ ବିନା ବିତିଲା ଯୌବନ ॥ ମରି ମରି ସେଯାଏଁ ଜୀଇଁବ ଯେତେ ଦିନଯାଏ ଅଛି ଏ ଅନାକାଂକ୍ଷିତ ଜୀବନ ॥ ହସି ହସି ହସାଇ ଚାଲିଛି, କିଏ ବା…
ଫେରିଗଲା ମହାମାରୀ ମୃତ୍ୟୁର ତାଣ୍ଡବ କରି ଫେରିଲେ ନାହିଁ ଆମ ଡାକ୍ତର ବନ୍ଧୁ ଆଉ ପୋଲିସ ଭାଇ ଶିକ୍ଷକ କେତେ ଆଉ ଆସିଲେ ନାହିଁ ପରିବାର ଏବେ ବି ରହିଛି ଚାହିଁ ରୋଗକୁ ମଣିଷ ଜିତିଲା ମାନବିକତା ହଜିଗଲା ନା ଦୟା ରହିଲା ଅସଲ ରୂପ ସବୁ ଦିଶିଲା ଦୁର୍ବଳତାର ଲାଭ ଉଠିଲା ଠକାମୀ ବ୍ୟବସାୟ ଚାଲିଲା ଆଉ ଏମିତି ନ ହେଉ ମଣିଷପଣିଆ ରହିଥାଉ – ଲିପ୍ସା ଦାସ ଲିପ୍ସା ଦାସଲିପ୍ସା ଦାସ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ…
ସମୟ ଗଡ଼ିଚାଲେ ଅବିରତ ଅବିରାମ ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ଭଳି ଆମେ ହିସାବ ରଖୁ ଦିନ ପରେ ମାସ ମାସ ପରେ ବର୍ଷ ଶୁଭ ଅଶୁଭ ଭଲ ମନ୍ଦ ଏସବୁ ତ ଆମ ବିଚାର କିନ୍ତୁ… ସମୟ ତ ନିର୍ବିକାର ॥ ମୋର ଉପସ୍ଥିତି ହିଁ ସମୟକୁ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରେ କେବେ କେତେବେଳେ କ’ଣ କରିବା ନକରିବା ତା’ପରେ ବି ନୟତି ସ୍ଥିର କରେ କ’ଣ କିପରି କେମିତି ଘଟିବ ॥ ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ତ ଆମେ ଶୁଖିଲା ପତ୍ର…
ତୋ’ ସହିତ ସେହି ଦେଖା ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ କିଛି କଥା । ମନରେ ଯାଇଛି ରହି ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି ମୁଁ ଭୁଲି ପାରୁନାହଁ । ମନରେ ମୋର ଏତେ ଦ୍ୱନ୍ଦ କାହିଁ? ଯେତେବେଳେ ତୁ ଆଉ କାହାର ଯାଇଛୁ ହେଇ ! ତୁ ରହିବା ନ ରହିବାରେ ମୋତେ କିଛି ଲାଗେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ଏଇ ଦୂରତାରେ ମୁଁ ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ଯାଏ ହୋଇ । – ମୋନାଲିସା ଧଳ ମୋନାଲିସା…
ମାତୃଭାଷାକୁ ଭାବି ନ୍ୟୂନ ନ କଲେ ପଠନ ଲିଖନ କ’ଣ ହୁଏ ଯେ ଭାଷାବସ୍ଥା ଦେଖିଲେ ବି ପଶେନି ଚେତା ଏପରି ମନୋଭାବ ପୋଷି ଲେଖକମାନେ ଏଠି ଖୁସି ନ ବୁଝି ସ୍ୱଭାଷାର ସ୍ଥିତି ଚାହାଂତି ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ଖ୍ୟାତି ନିଜ ମାଟିର ବାସ୍ତବତା ନ ହେଲେ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା ହରାଇଥାଏ ବିଶେଷତା ଏହା ତ ଜଣାଶୁଣା କଥା ରଚନା ହେଲେ ମାଟିଲଗ୍ନ ଭାଷା ବି ହୁଏ ସୁସଂପନ୍ନ ତେଣୁ କରିବା ବିତରଣ ଅନୁଭୂତିରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ଜ୍ଞାନ…
