କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ନାହିଁ ତା’ର ରୂପ ଗନ୍ଧ ନାହିଁ ତା ଆକାର ତା ବିହୁନେ ସୃଷ୍ଟି ନାମ ଆଉ ସବୁ ନିମିତ୍ତ ମାତର । ସ୍ୱାଦହୀନ ହୋଇ ପୁଣି ସଭିଙ୍କର ପ୍ରିୟ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଆତଯାତ ଅଭାବରେ ହୋଇବ ବିଲୟ । ବିଚରଣ କରୁଥାଇ ସ୍ୱର୍ଗପୁରେ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ନଈ ନାଳ ଝରଣାରେ ଅବା ସାଗରରେ । ତା’ କୋଳରେ ପଦ୍ମ ହସେ ହସୁଥାଏ କଇଁ ମୀନ ଖେଳେ ସରାଗରେ ବଗ ଥାଏ ଚାହିଁ । ବାଦଲରେ ଭାଷୁଥାଏ ବରଷିଲେ…
ଏମିତି ରଙ୍ଗ ଲାଗିଛି ଦେହରେ କରି ପାରୁନାହିଁ କିଛି ସଞ୍ଜ ଆକାଶରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଚିନ୍ତା ତ କରୁଛି ବସି । ବୈଶାଖର ଖରା ଭଲ ଲାଗୁଛି କଣ୍ଟା ଲାଗେ ଫୁଲ ପରି ସରମ ଫରମ ହଜିତ ଯାଇଛି ବଞ୍ଚିଅଛି ମରି ମରି । ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷା ଆଘାତ ଦଉଛି ଦିନରେ ଶୋଉଛି ଘୋଡି ସ୍ୱର୍ଗ ପାରିଜାତ ଆଣିବାକୁ ଜିବି ସାଇକେଲ ମୋର ଚଢ଼ି । ପକ୍ଷୀ ପରି ଡେଣା ଲଗାଇ ବୁଲିବି ଭାବେ ମୁଁ…
ଆଖି ପଲକ ମୋ ଲାଖି ରହିଯାଏ ପ୍ରିୟା ତୋ ଗୋଲାପୀ ଓଠେ ତୋ ଓଠରୁ ମଧୁ ଶୋଷି ନେବାପାଇଁ ମନ ମୋ କୁରୁଳି ଉଠେ ଝରକା ଫାଙ୍କେ ତୋ କଣେଇ ଚାହାଣୀ ଖେଳେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ତୋ ମନର କଥା ଅଛପା ନାହିଁ ଲୋ ଆ’ କରିବା ଅନୁକୂଳ ଯୌବନ କାନନେ ମଧୂପ ବଖାଣେ ହୃଦ ବେଦନାର ଭାଷା ଧାଇଁ ଧାଇଁ ପ୍ରାଣ ବ୍ୟାକୁଳ ହେଲାଣି କେବେ ମେଣ୍ଟିବ ମୋ ତୃଷା ଅବୁଝା ମନ ମୋ ଉଡ଼ିବୁଲେ ଆଜି ଅନ୍ତରେ ସଞ୍ଚାରେ ପ୍ରଶ୍ନ ପ୍ରେମ ଚଢ଼େଇଟା କହେ ଆସି…
ଯେତେ ଯାହା କଲେ ହାଣିଲେ କାଟିଲେ ଗଛ କ’ଣ କିଛି କହିଛି ଖରା କି ବରଷା କାକର କୁହୁଡ଼ି ନୀରବରେ ସବୁ ସହିଛି ॥ ବିପଦ ଆପଦ ଜୀବନେ ଆସିଲେ ମଥା ପାତି ଆମେ ସହିବା; ଗଛ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ସହିବା ଗୁଣଟି ସଭିଙ୍କୁ ଏ କଥା କହିବା ॥ ଗଛ ଦାନ କରେ ଫଳ, ମୂଳ, କାଠ ମହୁ, ଲାଖ, ଝୁଣା, ଟସର କାହାର ଦାନରେ ମଣିଷ ବଞ୍ଚିଛି ନିଜକୁ ଏ ପ୍ରଶ୍ନ କର !!…
ତମ କୃଷ୍ଣ କବରୀର ଗୋଲାପ ପାଖୁଡ଼ା ମତୁଆଲା କରେ ମତେ । ସୁଗନ୍ଧରେ ତା’ର ମହକି ଉଠୁଛି ମୋ ପ୍ରେମ ଗମ୍ଭିରୀ ଭିତରେ ସାଇତା ସ୍ଥାନ ଯେତେ । ଚିର ଇପ୍ଷିତ ଚିର ଆକାଂକ୍ଷିତ ତମେ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନର ରାଜଜେମା । ରୋମାଞ୍ଚିତ ମନ ନିବିଡ଼ ସମ୍ପର୍କ ତମେ ପୁଣି ମୋର କଳ୍ପନାର ଅପ୍ସରା । ହୃଦୟରେ ମୋର ସାଇତା ହୋଇଛି ତମ ଦେହର ସେଇ ତାତି । ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟରେ ଭରା ମୋ ଦେହର ସେଇ…
