କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଶୀତ ପରେ ଯେବେ ଆସେ ବସନ୍ତ ଆନନ୍ଦରେ ଧରଣୀ ପାଗଳିନୀ ହୁଏ ହୁଏ ତା’ର ବୁକୁ ଉଲ୍ଲସିତ । ସରଳ କିଶୋରୀ ମନରେ ଯେତେବେଳେ ଦେଖାଦିଏ କଅଁଳ ଯୌବନ ସେ ବୁଝିପାରେ ସବୁ କଥାର ଅର୍ଥ ବୁଝିପାରେ ସବୁରି ଇଙ୍ଗିତ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ପହଞ୍ଚିଲି ଯୌବନର ପାଦଦେଶରେ ସବୁ ଖାଲି ଲାଗୁଥିଲା ନୂଆ ନୂଆ ସବୁତ ରଙ୍ଗୀନ । ବର୍ଷାର ଆଗମନେ କେକୀ ଯେହ୍ନେ ହୁଏ ଆତ୍ମହରା ସବୁଠାରୁ ଲାଗୁଥିଲା ଭଲ ଅତୀବ ତମର ସେ…
ବାଟ ତ ଅଛି ଅନେକ ଚାଲିବାକୁ ଆଦ୍ୟ-ପ୍ରାନ୍ତହୀନ ଲକ୍ଷ୍ୟ ନେଇ କେବେ ଜିତିହୁଏ ପୁଣି ପଡ଼େ ହାରିବାକୁ କିଛି ପାଇହୁଏ ତ, କିଛି ପଡ଼େ ହରେଇବାକୁ । ତଥାପି ସଭିଏଁ ବାଧ୍ୟ ସେଇ ବାଟେ ଚାଲିବାକୁ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ହେଉ କି ଅନିଚ୍ଛାରେ ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ହେଉ କି କାହା ସାହାରାରେ ସେଇ ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ହେବ ପହଞ୍ଚିବାକୁ । କିଏ କହିବ? କେତେ ଦିନ କେତେ ରାତି ଆଉ ଏମିତି ଚାଲିବାକୁ ହେବ? କେବେ ମିଳିବ ବିଶ୍ରାମଟିକେ…
କାଳିଆ ଆସୁଛି ଲଗାଇ ଟାହିଆ ସାଥେ ମା’ ସୁଭଦ୍ରା ଓ ପ୍ରଭୁ ବଳିଆ । ଦରଶନ ଦେବେ ସାରା ଜଗତକୁ ନୟନ ଚାହେଁ ଭୁଲି ସବୁ ଦୁଃଖକୁ । ଲୀଳାମୟ ଠାକୁର ଚକା ଡୋଳିଆ ତା’ ପରି କାହିଁ ଆଉ ବଡ଼ ଛଳିଆ । ବର୍ଷକୁ ଥରେ ଆସେ ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡକୁ ଦର୍ଶନ ଦେବ ସେ ସାରା ଜଗତକୁ । ଯାତ ମଧ୍ୟେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶ୍ରୀ ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ ଭକ୍ତ ଦେଖି ଖୁସି ତୋ’ ଯାତର ନେତ…
ସତ କହିବାରୁ ବଉଳା ଗାଈକୁ ବାଘ ଦେଲା ଯେବେ ଛାଡ଼ି ସେବେଠାରୁ ବାଘ ନାମ ପଛପଟେ ମାମୁଁ ଶବ୍ଦ ହେଲା ଯୋଡ଼ି ॥ ସୁରକ୍ଷା ସଭିଙ୍କୁ ଦିଅନ୍ତି ଆମର ଥାନାର ପୋଲିସ୍ ବାବୁ ତେଣୁ ପୋଲିସଙ୍କୁ ଥାନା ମାମୁଁ ବୋଲି ଡାକନ୍ତି ଖୁସିରେ ସବୁ ॥ ପିଲାବେଳେ ଆମେ ନଖାଇଲେ ମାଆ ଖୁଆନ୍ତି ଦେଖାଇ ଜହ୍ନ ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ଜହ୍ନମାମୁଁ ବୋଲି କରିଥାଉ ସମ୍ବୋଧନ ॥ ବିପଦେ ଆପଦେ ପାଖରେ ଥାଆନ୍ତି ମାଆଙ୍କର ନିଜ ଭାଈ ମାମୁଁ…
ଜନମ ଯେଉଁଠି ହୋଇଥିଲି ମୁହିଁ ଯାହାର ମାଟିକୁ ଆଗ ଛୁଇଁଲି ସେହି ମୋର ପ୍ରିୟ ଜନମ ଭୂଇଁ ଯେ ତାହାରି ଚରଣେ ମୁଣ୍ଡ ନଇଁଲି ॥୧॥ ମୋ ଗାଆଁ ଅଟେ ଗୋପଦାଣ୍ଡ ସତେ ସେଠି ଜଣାପଡ଼େ ସକାଳ ସଞ୍ଜ ସକାଳେ ସୁରୁଜ ମୁରୁଜ ବୁଣଇ ଗୋଧୂଳି ଲଗନେ ବୁଡ଼େ ସୁରୁଜ ॥୨॥ ଗାଆଁ ତୋଟା ମାଳେ କୋଇଲିର ସୁର ଫଗୁଣରେ ମନ ନିଅଇ କିଣି ସକାଳରେ ଶୁଭେ କୁଆ କାଆ କାଆ ରାତିରେ ପେଚାର ଗମ୍ଭୀର ଧ୍ୱନି…
