କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଶୀତ ଆସିଲେ ଜୀବନ୍ତ ହୋଇଉଠେ ତୁମସ୍ମୃତି ତାଜା ହୋଇଯାଏ କାକର ଭିଜା ଗୋଲାପ ଯୋଉଟା ତୁମେ ଦେଇଥିଲ ମୋତେ ଅତି ସରାଗରେ ପହିଲି ଭେଟରେ । ଶୀତ ଆସିଲେ ମନେପଡ଼େ ତୁମ ଇଅରକଡ଼୍ ଦିଆ ଫୁସଫୁସ କଥା ଆଉ ମୋ ବାହାନାରେ ମିଛଯନ୍ତ୍ରଟାକୁ ତୁମ ସତସତିକା ଦେଉଥିବା ସହଶ୍ର ଚୁମା । ଶୀତ ଆସିଲେ ମନେ ପଡ଼େ ତୁମ ମିଠା ମିଠା ଗୀତ ଯାହା ଚାଲୁଥିଲା ରାତିଅଧ ଯାଏ ଶେଷ ହେଉଥିଲା ଫୋନର ଚାର୍ଜ ସାଥିରେ ।…
ତୁମ ବିନା, ଦୀପରେ ସେ ତେଜ ନାହିଁ, ତୁମ ବିନା, ବାଣରେ ସେ ରୋଷ ନାହିଁ, ତୁମେ ଯେବେ ପାଖେ ନାହଁ, ମନ କେମିତି ବା ମାନନ୍ତା ! ଯଦି କେହି କୁହନ୍ତା, କେମିତି ହୁଅନ୍ତା ! ନୂଆ ଡ୍ରେସ୍, ଅତର, କାନଫୁଲେ ସଜାସଜି, ଆଲୋକର ମେଘମାଳେ, ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଭିଜାଭିଜି ତୁମେ ଯେବେ ପାଖେ ନାହଁ, ଏ ସବୁରେ ପ୍ରୀତି କିବା ଆସନ୍ତା ! ଯଦି କେହି କୁହନ୍ତା, କେମିତି ହୁଅନ୍ତା ! କୋଳାହଳ ଭିଡ଼…
ସେଇ ମୋ ଅମାନିଆ ବର୍ଷା ଭାରି ଜିଦି କରେ ଅବେଳାରେ ତମତମ ହେଇ ଟପଟାପ ଝରେ…..!!!!(୧) ଗୁମସୁମ ରହେ ବାଦଲ ଭିତରେ ରିମଝିମ ଝରେ କେବେ ପାହାଡ଼ ଉପରେ….!!!!!!(୨) ଦୁମଦାମ ନାଚେ କେବେ ପ୍ରିୟା ଅଗଣାରେ ଟୁପଟୁପ ଝରେ କେବେ ତା’ ଘର ନୂଆଁଣିରେ….!!!!(୩) ଝିଲମିଲ ହୁଏ କେବେ ସବୁଜ ପତ୍ରରେ ପ୍ରିୟା ଖିଲିଖିଲି ହସେ ଫୁଲ ପାଖୁଡ଼ାରେ ତା’ ଗୁଲଗୁଲ କଥାରେ ଭିଜିଲା ଓଠରେ ବର୍ଷା ବରସି ଯାଏ ପ୍ରିୟାର ଲାଜୁଆ ଆଖିରେ ମୁଁ ଭିଜେ…
“ଯା’ ଆଉ କେବେ କଥା ହେବିନି, କେବେ କିଛି କହିବିନି…” ମୁହଁରେ ତାଲା ଦେଇ ଅପେକ୍ଷା କରେ, ତୁମ ଉତ୍ତରକୁ ଯୋଗାଡ଼ କରେ ପ୍ରତିଉତ୍ତର ତମେ ଏୟା କହିଲେ… ମୁଁ ସେୟା କହିବି, ତମେ ସେୟା କହିଲେ… ମୁଁ ଏୟା କହିବି, ନା ନା… ତମେ କାଳେ ପୁନର୍ବାର ଶାସ୍ତି ଦେବ, ଏକ ଲମ୍ବା ନୀରବତା ମୋ ମୁହଁରେ ଫୋପାଡ଼ି ଦେବ, ଥାଉ ! ସବୁ ଆବେଗ ଗୋଟା ଗୋଟି କରି ଛାତି ତଳେ ମାଡ଼ି ଦେବି,…
ବକ୍ଷ ଚିରି ଆସେ ମୋର ଲକ୍ଷ ଭେଦି ବାଣ ସାମାଜିକ ଦୁଷ୍କର୍ମକୁ ଦେବାକୁ ନିର୍ବାଣ । ଏଯୁଗର ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ହୁଅ ସାବଧାନ କୃଷ୍ଣ ଭିକ୍ଷା କରିବନି ଲଜ୍ୟା ନିବାରଣ । ଯଜ୍ଞସେନୀ କରୁଛି ମୁଁ ଜ୍ୱାଳା ଆମନ୍ତ୍ରଣ ଦୁରାଚାରୀ ପାପୀଙ୍କୁ ମୁଁ କରିବି ଦହନ । ଏ ନାରୀ ସାଜିଛି ଆଜି ଲେଲିହାନ ଜୁଇ ପିଶାଚର ଆଖିକୁ ସେ ଦେବାକୁ ଜଳାଇ । ଏଠି ନାହିଁ ବୃକୋଦର ପ୍ରେମର ଆହ୍ୱାନ ନାହିଁ ଏଠି ଫାଲଗୁନୀଙ୍କ ପ୍ରୀତି ନିବେଦନ…
