କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଅଛିଣ୍ଡା ସମିକରଣର ସରଳ ସମାଧାନ ମୁଁ, ମୁଁ ଅତୀତ ଇତିହାସର ଏକମାତ୍ର ମୂକସାକ୍ଷୀ । ସାରା ବିଶ୍ୱର ଭୌଗଳିକ ପରିଧିର ମାପକାଠି ମୁଁ, ମୁଁ ଅର୍ଥନୀତିର ମାନଦଣ୍ଡରେ ଠିଆ ହେଇଥିବା ସମୀକ୍ଷା । ବିଭିନ୍ନ ଭାଷାର ସମାହାର ମୁଁ, ମୁଁ ରାଜନୀତିର ରାଜତନ୍ତ୍ର, ବେଦ ମୁଁ, ଶାସ୍ତ୍ର ମୁଁ, ପୁରାଣ ସାହିତ୍ୟ ମୁଁ, ମୁଁ ବ୍ୟାକରଣର ବର୍ଣ୍ଣବିଦ୍ୱେଷ, ହାସ୍ୟରସର ଗନ୍ତାଘର । କାବ୍ୟ ମୁଁ, ଔପନ୍ୟାସିକର ସର୍ଜନା ମୁଁ, ମୁଁ ଅନନ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର ସର୍ବଜନଙ୍କର ପ୍ରିୟ…
ନୂଆ ବରଷ ଗୋ.. ନୂଆ ବରଷ.. ଲେଖି ରଖ ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ଏହି ସନ୍ଦେଶ, ହସ ବା ଲୁହର ଗତ ଦିନ ସବୁ କେମିତି ବିତିଲା ମୋତେ ଲେଖିବ ପତ୍ର । ଆଜି କଥା କାଲିକି ବି ହୋଇଯାଏ ସ୍ମୃତି କେତେ ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟିଛି ମୋ’ ପ୍ରାଣ ପ୍ରେୟସୀ ଦେବି ଉପହାର ନୂଆ ବରଷର ମନାସିଛି ତା’ ଓଠରେ ହସ.. ସିଏ ସିନା ପ୍ରେମ ଦେବୀ ମୋ’ ହୃଦ ମନ୍ଦିରେ ସାଇତା ରହିଛି ସଦା ମନ ଇଲାକାରେ…
ସାମାଜିକ ବହିର ଚିତ୍ରକୁ ଦେଖି ଝିଅ ପଚାରିଲା ବାପାଙ୍କୁ “ଏଇ ଦେଖ ବାପା, କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଏ ଗାଁ । ଚାରିପଟେ ତୋଟା ମାଳ, ଗାଁ ପଛପଟେ ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ପାହାଡ଼ ପାହାଡ଼ ପଛରେ ଲୁଚି ଯାଉଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟ, ସୁନାର ସୋରିଷ କ୍ଷେତ, ଗାଁ ଦାଣ୍ଡର ଦି’ପଟେ ଘର କେଉଁଠି କେମିତି କୂଅ, ତୁଳସୀ ଚଉରା ଦି ପଟେ ପହରାଦାର ପରି ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି ନଡ଼ିଆ ଗଛ । କି ପରିଷ୍କାର ଏ ରାସ୍ତା ସବୁ !…
ଆସିଛି ଯେ ଆଜି ନୂଆ ବରଷ, ସଙ୍ଗେ ଆଣିଅଛି କେତେ ହରସ; ଭରିଯାଉ ମନେ ହର୍ସ ଉଲ୍ଲାସ, ହୋଇଯାଉ ଆଜି ହିଂସା ବିନାଶ; ଆଲୋକମାଳାରେ ହୋଇ ସଜ୍ଜିତ, ନୂଆବର୍ଷ ଗାଉ ଉଲ୍ଲାସ ଗୀତ; ହୋଇ ନୂଆବର୍ଷ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ପରୀ, ଆଣିଦେଉ କେତେ ସୁନାମ ଶିରୀ; ପ୍ରତି ମନେ ଆସୁ ଭକ୍ତି ଓ ନିଷ୍ଠା, ଦେଖାଇବାକୁ ଶକ୍ତି ପରକାଷ୍ଠା; ଉଡ଼ୁ ଗଗନରେ ଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା, ଖୋଲିଯାଉ ଆଜି ପ୍ରେମର ରାସ୍ତା; ନୂଆବର୍ଷ ଆଣୁ ଶାନ୍ତି ସୌଭାଗ୍ୟ, ଗଢ଼ିଉଠୁ ଧରାରେ…
ଶୀତ ଆସେ ଦୀପାବଳୀ ଝିଲି ମିଲି ରୋଷଣୀରେ ଗୋଲାପ କଢ଼ିକୁ ଛୁଇଁ ରଜନୀ ଗନ୍ଧାର ବାସ୍ନା ଦେହରେ ପକାଇ, ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ତୁଷାରରେ ସତେ ଅବା ଦୁବ ଘାସ ଯାଆନ୍ତି ଲାଜେଇ । ଶୀତ ଆସେ ଲୁଚି ଲୁଚି ଶେଫାଳୀର ଓଠ ଛୁଇଁ, କୁଆଁରୀ ଜହ୍ନର ସାଥେ ଦୂର ଗାଆଁ ଖଳା ମେଢ଼ି ପାହାଡ଼ି ଝରଣା ଡେଇଁ । ହସି ହସି ଶୀତ ଆସେ ସୋରିଷ ଫୁଲର ସାଥେ ପାଖ ଚାଷ କ୍ଷେତ ଡେଇଁ, ଗର୍ଭଣୀ ଧାନର…
