ଜହ୍ନରେ ନାଁ ଲେଖିବାକୁ ହେଲେ ଦମ୍ଭର ପାହାଚ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ପାହାଡ ଚଢ଼ି ବିବେକାଶ ମାର୍ଗରେ ବାନ୍ଧିବାକୁ ପଡ଼େ ଭରସାର ସେତୁବନ୍ଧଟେ । ଏମିତି ସେମିତି କଥା ନୁହେଁ ଜହ୍ନକୁ ପହଞ୍ଚି ପାରେ ସିଏ ଯିଏ ଆବୋରି ପାରେ ସ୍ୱତଃସ୍ଫୁର୍ତ୍ତ ଭାବୋଛ୍ୱାସମାନଙ୍କୁ ଚୁମ୍ବକୀୟ ପୁଲକରେ… ଖାତିର କରେନା ଛୋଟ ଛୋଟ ଝଡ଼ ଗୁଳି ବୋମା ମାଡ଼ ସିଗାରେଟ୍ ଧୁଆଁ ପରି ଗୋଟିଏ ଫୁଙ୍କରେ ଉଡ଼େଇ ପାରେ ଖୁଚୁରା ଯନ୍ତ୍ରଣାମାନଙ୍କୁ । ଏଠି ଦଳି ହେବୁ ଯାହା ମାୟାର ଉଖାଳେ…

ଜୀମୂତମାଳାରୁ ଜନ୍ମି ଟୋପାଏ ଅମୃତ କିଛି ଦୂର ଆସିଲା ବଢ଼ି କିଛି କ୍ଷଣ ପରେ ଭାବିହେଲା କାହିଁକି ଆସିଲି ମୋ ଜନ୍ମଭୂମି ଛାଡ଼ି କ’ଣ ଲେଖା କପାଳେ ମିଶିଯିବି ମାଟିରେ ଅବା ଭାଗ୍ୟ ଯିବ ଫିଟିରେ ! ରହି ରହି ଗଲା ବହି ଉତ୍ତରା ପବନ ଜଳାଧିଶ ତନୁ ମନ କରିଲା ଚୁମ୍ବନ ଆନମନା ହେଲା ବାତାବରଣ ଚାତକ ଶାମୁକା ଏକ ଚାହିଁ ଥିଲା ଆକାଶ ଆଡ଼କୁ ତୃଷିତ ମୁଖ ମେଲାଇ ପଡ଼ିଲା ମୁହଁରେ ଯାଇ ଅମୃତ…

କେବେ ହେଲେ ତୁମ ମଥାର କୁଙ୍କୁମ କେବେ ଗଭାର ଗଜରା, ନୟନ ଅଞ୍ଜନ ହେଲେ କେତେବେଳେ ପୁଣି କେବେ ଗଳାହାରା । ନହୁଲି ଅଧରେ ନାଲି ଗାଢ଼ ରଙ୍ଗ ଲାଜରା ବଦନ ହସ, ଆଉ କେବେ ହେବି ପାଦର ନୁପୁର କେବେ ତୁମ ଝୀନବାସ । ଆଉ କେତେବେଳେ କେଶର ଚେପଣା ସରୁ ଆଙ୍ଗୁଳି ମୁଦ୍ରିକା, କେବେ ପୁଣି ହେବି ହସ୍ତ ଦ୍ୱୟ ଶଙ୍ଖା କେବେ କାନର ଝୁମକା । ଅତର ହୋଇଣ ଦେହରେ ଲାଖିଣ ମହକିବି…