ହେ ଗାନ୍ଧୀ ତୁମର ଗଢ଼ା ଏ ଭାରତ ହୁଏ ଆଜି ବିଖଣ୍ଡିତ ତୁମେ ଦେଖିଥିଲ ସୁନାର ଭାରତ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଜି କଳୁଷିତ ॥ ତୁମ ମନ୍ତ୍ର ଆଜି ଶକ୍ତିହୀନ ହୁଏ ପ୍ରତି କୋଣେ ହା ହା କାର ଭାରତ ମାଆର ବୁକୁ ଫଟା କାନ୍ଦ ବହିଯାଏ ନିରନ୍ତର ॥ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ଶୁଭଇ ଚିତ୍କାର ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଆଖିରେ ଲୁହ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆଜି ବିଷରିତ ହୁଏ ଛୁଟେ କୋଳାହଳ ସୁଅ ॥ ନାହିଁ ନିଷ୍ଠା ନମ୍ର ସତ୍ୟ ଧର୍ମ…
ଗୁରୁ ପିତା ମାତା ଗୁରୁ ଯେ ଦେବତା ନର ରୂପେ ନାରାୟଣ ଗୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ଗୁରୁ ମହେଶ୍ୱର ତାଙ୍କ ପାଦେ କୋଟି ପ୍ରଣାମ ॥ ଗୁରୁ ଆଲୋକିତ ଗୁରୁ ଯେ ପ୍ରଦୀପ ଅନ୍ଧାର ଦିଅନ୍ତି ଦୂରେଇ ଗୁରୁଙ୍କ ଆଷିଶ ସବୁଠୁ ବିଶ୍ୱାସ ଗୁରୁ ପରି କେହି ନାହିଁ ॥ ଧନ୍ୟ ହୁଏ ପ୍ରାଣ ପାଇ ଦରଶନ ଗୁରୁ ଶୀତଳର ଜହ୍ନ… ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର ଗୁରୁ ଏକା ଜାଣ ଜୀବନେ ଶିଖାନ୍ତି ସଂସ୍କାର ଗୁରୁହିଁ ତ ଆଶା…
ତୁମରି ଦାନର ସୀମା ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ଯେ ମଙ୍ଗଳମୟ । ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ କି ସବୁତ ଦେଇଛ କୃପାଳୁ ହେ ଦୟାମୟ ॥ ଚାଲିବା ପାଇଁ କି ଗୋଡ଼ ଦୁଇ ମୋର ଶୁଣିବା ପାଇଁ କି କାନ । ଶ୍ରମ କରିବାକୁ ଦେଲ ହାତ ଦୁଇ ଦେଖିବାକୁ ଏ ନୟନ ॥ ଖାଇବାକୁ ଗଣ୍ଡେ ଦେଲ ତୁଣ୍ଡ ମୋତେ ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସେ ନାକ । ଜଳ ସ୍ଥଳ ଗିରି ଆକାଶ ରଚିଲ ଆଉ କି ମାଗିବି…
