ଶୂନ୍ୟହସ୍ତେ ଆମେ ରଖିଥିଲୁ ପାଦ ଏଇ ଭବ୍ୟ ଦୁନିଆରେ ରିକ୍ତହସ୍ତେ ଦିନେ ଚାଲିଯିବୁ ସତ ବନ୍ଦୀ କାଳଯମ ଫାଶରେ ଶୋକମଗ୍ନ ବନ୍ଧୁ ପରିବାର ସବୁ ରହିଯିବେ ଆମ ପଛରେ ସମୟ ଛକରେ ଛନ୍ଦି ଆମେ ତ ରହିଯିବା ତାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଛାଡ଼ିଯିବା ନିଜ ଉପାର୍ଜିତ ସବୁ ଅନ୍ୟ କାହାର ଦାୟିତ୍ୱରେ ନେଇଯିବା ସଙ୍ଗେ ନିଜ କର୍ମଫଳ ପୂର୍ବ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ପଥରେ ମୋହମାୟା ଭରା ଦୁଃଖ କ୍ଳେଶର ସାଂସାରିକ ଜୀବନରେ ଏକମାତ୍ର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସୁମରି ପାରିହେବା ଅନ୍ଧକାର ସହଜରେ…
ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟିନି ସୁରୁଜ ଉଇଁନି ଚଣ୍ଡାଳ ପୁଙ୍ଗାଟା ବାଜି ଉଠିଲାଣି ଶୀତୁଆ ସକାଳ ନିଦଟି ଭାଙ୍ଗୁନି ନାହିଁ ଅନ୍ୟ ଗତି କାମ ଡାକିଲାଣି । ଆଜି ରହିଯାଅ କହିଲା ଭାରିଜା କାହିଁକି କେଜାଣି ମନଟା ଅବୁଝା ବେଳ ଗଡ଼ିଲାଣି ଥାଉ ସାଜସଜା ଗାଡ଼ି ଧରିବାକୁ ହେବ ଛକାପଞ୍ଝା । ମୁଠାଏ ଭୁଜାକୁ ପାଟିରେ ପକେଇ ବାହାରିଲା ଘରୁ ତରତର ହେଇ ସମୟ ହେଉଣୁ ହୁଟର ବାଜଇ ଭିତରେ ପଶିଲା ଲିଫ୍ଟରେ ଓହ୍ଲେଇ । କିଟିମିଟି ଘନ ଅନ୍ଧାର…
ଆମ୍ବ ସହିତ ବସନ୍ତ ଋତୁର ନିବିଡ଼ ସମ୍ପର୍କ, ନୁହେଁ କି? ଏମିତିରେ ଫଗୁଣରୁ ଆମ୍ବର ଆଭାସ ଆସିଯାଏ ଯେବେ ବଉଳ ଆସେ । ବଉଳର ସେ ମୃଦୁ ମୃଦୁ ମହକ ଅତି ମନମୁଗ୍ଧକର । ଯେବେ ବସନ୍ତରେ ମଳୟ ପବନ ବହେ, ଆମ୍ବ ଗଛର ଆନନ୍ଦ କହିଲେ ନସରେ ! ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ବିହଙ୍ଗମାନେ ଯେବେ ତୋଟାରୁ ତୋଟା, ଗଛରୁ ଗଛ ଉଡ଼ି ବୁଲନ୍ତି, ତା’ ମଧ୍ୟରୁ ମନେ ପଡ଼େ ହଳଦୀବସନ୍ତମାନଙ୍କ କଥା… ଆଃ !…
ଏକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ଲାଭକରି ସ୍ନାତୋକୋତ୍ତର ହେଇ ନିଜ ରାଜ୍ୟକୁ ଫେରିଲେ ପ୍ରଭାସ ! ସିଭିଲ୍ ଇଞ୍ଜିନିଅରିଂ ତାଙ୍କର ବିଶେଷତା ହେଇଥିବାରୁ ପ୍ରଥମ ପୋଷ୍ଟିଙ୍ଗ୍ ହେଲା ଗୋଟିଏ ଡ୍ୟାମ୍ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟରେ । କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ ଯୋଗଦେବା ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଭାସଙ୍କର ପରିବାର ଲୋକେ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଖି ତାଙ୍କର ଶୁଭପରିଣୟ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ କରେଇ ଦେଇଥିଲେ । ନୂଆନୂଆ ବିବାହିତାଙ୍କୁ ନେଇ ପ୍ରଭାସ ସେଇ ଅଜଣା ଜାଗାକୁ ଯିବାକୁ ଅପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲେ, ତେଣୁ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ସହରରେ ଛାଡ଼ି ସେ…
ନୀଳ ଗଗନର ଶୋଭା ମାଲ୍ୟମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗମ ଦିଗନ୍ତେ ଅସ୍ତମିତ ରବି ରଙ୍ଗେଇ ନଭ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ବସୁଧାର ଛତ୍ର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅତୀବ ମନୋରମ ନବୋଦିତ ଅଂଶୁମାଳିଙ୍କ ପ୍ରଚ୍ଛଦପଟ ଅପ୍ରତିମ ! ନୀଳ ପୟୋଧିରେ ଖେଳେ ଲହରୀ ପାରଙ୍ଗମ ହସେ ଉଦିତ ଭାସ୍କର ଦିଶେ କପାଳେ କୁଙ୍କୁମ ସାଗର ଗର୍ଭର ଦୁନିଆ ଯେ କେଡେ ଅନୁପମ ସତେ କି ବିଧାତା ଆଙ୍କିଛି ଧରିଣ ରଙ୍ଗ କଲମ ! ନୀଳାମ୍ବୁ ଜଳେ ରଙ୍ଗବିରଙ୍ଗ ଖଗଙ୍କ ପ୍ରତିଫଳନ ନଭଚରଙ୍କ ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରସାର କାହିଁ…
