ହୃଦୟ

Odia poem Hrudaya (ହୃଦୟ) by Smita Panda

ସ୍ୱପ୍ନ ସେ ଯାଦୁ ନଗରର
ତାରା ଫୁଲ ସେ ଜହ୍ନ ରାଇଜର,
ରେଶମୀ ସୁତା ହୁଏ ଉଡ଼ା ଭାବନାର
ଛୋଟ ବିହଙ୍ଗଟି ସେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ।।

କେବେ ପୁଣି ସାଜେ କୋହ ପ୍ରତାରଣାର
ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ମନ ତା’ର ସ୍ନେହ ମମତାର
ଝୁରି ହୁଏ ସେ ଜୀବନ ଅତୀତର
ଲିଭେଇବାକୁ ଚାହେଁ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିର ଗ୍ରନ୍ଥାଗାର ।

ଏକାକୀ ଖୋଜି ବୁଲେ ସାହାରା ଖୁସିର
ଶୂନ୍ୟତାରେ ମିଳେ ତାକୁ ମରୀଚିକା ମରୁଭୂମିର
ପଥିକ ସାଜେ ସେ ଜନଶୂନ୍ୟ ପଥର
ସାଥି ହୋଇଯାଏ ସେହି ଚିକମିକ ରଜନୀର ।।

– ସ୍ମିତା ପଣ୍ଡା

Comments

comments

ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ସେୟାର କରନ୍ତୁ...