(ଲକଡାଉନରେ ଘଟିଥିବା ଏକ ସତ କାହାଣୀ)
ଲକଡ଼ାଉନରେ ଗୋଟେ ସମାଜ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀ ଗତ କେତେଦିନ ଧରି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ସ୍ଥାନରେ ଖାଦ୍ୟ ବିତରଣ କରୁଥାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା ଯେ ପ୍ରତିଦିନ ଗୋଟେ କୁକୁର ଆସି ଯେକୌଣସି ଲୋକ ହାତରୁ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ ଝାମ୍ପିନେଇ ଦଉଡ଼ି ପଳାଏ । ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ଦେଖି ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀର ସଦସ୍ୟମାନେ ବଡ଼ ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଲେ । କିଛି ଉପାୟ ନପାଇ ଦିନେ ସେମାନେ ଜଣେ ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ଡିୟୁଟିରେ ଲଗାଇଲେ ।
ପ୍ରାୟଃ ଦିନ ୧୨ଟା ବାଜି ସାରିଥାଏ । ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ ଜଣେ ପରେ ଜଣେ ଲୋକଙ୍କୁ ବିତରଣ କରୁଥାନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଲାଇନରେ ଠିଆ ହୋଇ ପ୍ୟାକେଟ ନେଉଥାଆନ୍ତି । ହଠାତ କୁକୁରଟି କୋଉଠି ଥିଲା ଖୁବ ଜୋର ଧାଇଁଆସି ଜଣେ ଲୋକ ହତରୁ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ ଝାମ୍ପିନେଇ ଦୌଡ଼ିଲା । ହାଁ ହାଁ କହୁ କହୁ ଚମ୍ପଟ । ସମସ୍ତେ ତାଜୁବ । ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ ବି ଲାଠି ହସ୍ତେ ତା’ ପଛେ ପଛେ ଧାଇଁଥାଏ । କୁକୁରଟି ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି ଯାଇ ଗୋଟେ ଝୁମ୍ପୁଡ଼ି ଘରେ ପଶିଗଲା । ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ ମଧ୍ୟ ତା’ ପିଛା କରି ଝୁମ୍ପୁଡ଼ି ଘର ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ସାରିଥାଏ । କୁକୁର ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟକୁ ଝମ୍ପୁଡ଼ି ଭିତରେ ରଖି ଏଣେ ତେଣେ ଦେଖୁଥାଏ । ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ ଦେଖିଲା ଝୁମ୍ପୁଡ଼ି ଘରେ ଜଣେ ଲୋକ ଶୋଇଛି । ମୁହଁରେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦାଢ଼ି । ଛିଣ୍ଡା ମଇଳା ଲୁଗା ପିନ୍ଧିଥାଏ । ସେଥିରେ ପୁଣି ଗୋଟେ ଗୋଡ଼ ଛୋଟା । ସେ ଡାକମାରି ପଚାରିଲା, “ଭାଇ ଏ କୁକୁର କ’ଣ ତୁମର?”
“ମୋର କେହି କୁକୁର ନାହାନ୍ତି । କାଳିଆ ମୋ’ ପୁଅ, ତାକୁ କୁକୁର କୁହନାହିଁ ଭାଇ ।” ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଲୋକଟି କହିଲା ।
“ଆରେ ଭାଇ ଇଏ ପ୍ରତିଦିନ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ ଝାମ୍ପିନେଇ ପଳାଇ ଆସୁଛି । କାହାକୁ କାମୁଡ଼ି ଦେବତ ଲକଡାଉନରେ ଡାକ୍ତର କୋଉଠୁ ମିଳିବେ?” ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ କହିଲା ।
“ଦେଖ ଭାଇ ମୁଁ ତାକୁ ମନା କରିପାରିବିନି । ମୋ ଭାଷ ସେ ବୁଝି ପାରୁନି ସତ ହେଲେ ମୋ ଭୋକକୁ ବେଶ ବୁଝିଯାଇଛି । ଯେବେଠାରୁ ମୁଁ ଘରଦ୍ୱାର ଛାଡ଼ି ପଳାଇ ଆସିଛି ସେବେଠୁ ସେ ମୋ ସହିତ ଅଛି । ଏହାବି କହି ପାରିବିନି ମୁଁ ତାକୁ ପାଳିଛି ନା ସେ ମୋତେ ପାଳିଛି । ସେ ମୋ ପୁଅଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଆହୁରି ଅଧିକ ।” ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଲୋକ କହିଲା ।
ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଲୋକଠାରୁ ଏଭଳି କଥା ଶୁଣି ପୁରାପୁରି ମୌନ ହୋଇଯାଇଥାଏ । କୁକୁର ସହିତ ମଣିଷର ଏମିତି ସମ୍ପର୍କକୁ କିଛି ବୁଝିପାରୁ ନଥାଏ । ହଠାତ ଦିବ୍ୟଙ୍ଗ ଲୋକଟି ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ ଖୋଲି ଡାକ ମାରିଲା, “କାଳିଆ.. ! ଆରେ କୁଆଡ଼େ ଗଲୁ, ଆ ବାପା ଖାଇଦେ ।” ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କୁକୁରଟି ଦୌଡ଼ିଆସି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଲୋକର ମୁହଁକୁ ଚାଟି ପକାଇଲା । ତାକୁ ଦିଆ ହୋଇଥିବା ଖାଦ୍ୟକୁ ଦେଖିଲା ନାହିଁ କି ଶୁଙ୍ଘିଲା ନାହିଁ । ଲୋକଟି ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟରୁ ପ୍ରଥମେ କାଳିଆ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ କାଢ଼ିଦେଲା ପୁଣି ନିଜପାଇଁ ରଖିଲା ।
“ଖାଇଦେ ବାପା ! କ’ଣ ପାଇଁ ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁଛୁ? ନେ ଖାଇଦେ… ।” ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଲୋକ କାଳିଆକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ କହୁଥାଏ ହେଲେ ସେ ଆଖି ତରାଟି ତାକୁ ଚାହିଁଥାଏ । ସେ ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିବା ପରେ କାଳିଆ ତା’ ଅଂଶର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇଲା ।
କୁକୁର ଓ ମଣିଷର ଅତୁଟ ସମ୍ପର୍କ ଦେଖି ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ ହାତରୁ ଆପେ ଆପେ ଲାଠି ଖସି ପଡ଼ିଲା । ଦୁହିଁଙ୍କର ଖାଇବା ଶେଷ ହେବାଯାଏ ଅପଲକ ନୟନରେ ଦେଖୁଥାଏ ସେ । ଦୁହେଁ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ସେ କହିଲା, “ଭାଇ ତୁମେ ଗରିବ ନିଃସହାୟ ହୋଇପାର କିନ୍ତୁ ତୁମର ଏ ପୁଅ ଭଳି ଆଉ ଜଣେ ପୁଅ କାହା ପାଖରେ ନଥିବ ।” ଏହା କହୁ କହୁ ନିଜ ପକେଟରୁ କିଛି ଟଙ୍କା କାଢ଼ି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ହାତରେ ଧରେଇଦେଲା ।
ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ କହିଲା, “ଥାଉ ଆଜ୍ଞା ! ଆଉ କାହାପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇପାରେ, ମୋତେ ତ ମୋ ଯୋଗ୍ୟ ପୁଅ କାଳିଆ ସମ୍ଭାଳିଛି । ମୋ ପୁଅ ଥାଉ ଥାଉ ମୋ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟର କିଛି ଚିନ୍ତା ହେବନାହିଁ ।”
ପୋଲିସ କର୍ମଚାରୀ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉଥାଏ ଆଜି ମଣିଷ ମଣିଷଠାରୁ ଛଡ଼େଇ ନେବାକୁ ଆତୁର । କିନ୍ତୁ ଗୋଟେ କୁକୁର ତା’ ମାଲିକର ପ୍ରେମରେ ଏମିତି ବାନ୍ଧିହୋଇ ଯାଇଛି ଯେ ନିଜେ ନଖାଇବାଯାଏ କୁକୁର ବି ଖାଉନାହିଁ । ବାଃ ! କି ଚମତ୍କାର ଲୀଳା ଲୀଳାମୟଙ୍କର ! ! ତା’ପରେ ସେ କାଳିଆକୁ ସ୍ନେହର ପରଶ ଦେଇ ଆଉଁସି କହିଲା, “କାଳିଆ ତୁ କାଲିଠାରୁ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ ନେବାକୁ ଆସିବୁ । ମୁଁ ତୋତେ ଦୁଇଟି ଖାଦ୍ୟ ପ୍ୟାକେଟ ଦେବି । ଗୋଟେ ତୋ’ର ଆଉ ଗୋଟେ ତୋ’ ମାଲିକର । ହଁ ! କାହାଠାରୁ ଛଡ଼େଇ ଆଣିବୁନି, ସିଧା ମୋ’ଠାରୁ ନେବୁ ।”
– ସୁଧାଂଶୁ ଶେଖର ଦ୍ୱିବେଦୀ
Comments
ସୁଧାଂଶୁ ଶେଖର ଦ୍ୱିବେଦୀ
ସୁଧାଂଶୁ ଶେଖର ଦ୍ୱିବେଦୀ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ ଓ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇ ପାଠକୀୟ ଆଦୃତି ଲାଭ କରିଛି ।
