ଜୀବନ ଜିଜୀବିଷା ଖୋଜୁଥାଏ ଅହର୍ନିଶ ଭଲ ପାଇବାର ଦରୋଟି ଭାଷା ପ୍ରେମରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ହିଁ ଜାଗ୍ରତ କରେ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଆସ୍ଥା ନୂତନ ସମ୍ଭାବନାର ଆଶା । ବାସନା ଭରା ପ୍ରେମ ଅବା ଲୋଲୁପତାର ଆୟୁଷ ବା କେତେ? ଅପଲକେ ଧରାଶାୟୀ ହୁଏ ଧୂମକେତୁ ପରି, ଅକ୍ଷମ ଆବେଗମାନେ ଛଟପଟ ହୁଅନ୍ତି ବାସି ବିଛଣାରେ… ପ୍ରତାରଣାର ଆଘାତରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏ ଆକାଶ ଉନ୍ମୁଖି ପ୍ରଲମ୍ବିତ ତିମିରତା । ଫଗୁଣର ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ଉର୍ବଶୀର ଗାଁରେ ପାଲଟି ଯାଆନ୍ତି…
ଲେଖିଥିଲି ଅନେକ ଚିଠି ଦେଇ ପାରି ନାହିଁ ଓଠ ଯାଏ ଆସିଥିଲା ନାଆଁ କହି ପାରି ନାହିଁ ଛାତି ତଳେ କେଉଁଠି ଲୁହର ନଈଟେ ଏ ଯାଏଁ ସାଇତା ବହି ପାରି ନାହିଁ ତୋ’ ପାପୁଲିର ଅତି ପାଖକୁ ଯାଇଛି ପାପୁଲି ଛୁଇଁ ପାରି ନାହିଁ ଦାଗ ପ୍ରତାରଣାର ଖୁବ୍ ପକ୍କା ଥିଲା ବୋଧେ କେତେ ଶ୍ରାବଣ ଆସିଲା, ଗଲା ଧୋଇ ପାରି ନାହିଁ ତତେ ଭଲ ପାଇବା ପରେ ବି ମୁଁ ଆହୁରି ଭଲ ପାଇଛି…
ଯେବେ ନୂଆ ବର୍ଷଟିଏ ଆସେ, ତତ୍ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପାଞ୍ଜି ବା କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର ବଦଳେ । ଯଦିଓ ଆମେ ସମସ୍ତେ ନିଜର କର୍ମମୟ ଜୀବନ ଭିତରେ ଗ୍ରେଗୋରି ପାଞ୍ଜିକୁ ଆପଣେଇ ନେଇଛେ, ତଥାପି ନିଜ ନିଜର ସଂସ୍କୃତି ଅନୁସାରେ ବର୍ଷରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସମୟରେ ନବବର୍ଷ ପାଳନ କରୁଛେ । ଯଦି ଖାଲି ଭାରତ ବର୍ଷ କଥା ଦେଖିବା, ତେବେ ଅଲଗା ଅଲଗା ରାଜ୍ୟର ଲୋକମାନେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଦିନରେ କେମିତି ନୂଆ ବର୍ଷ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି ତାହା…
ନ ଥିଲେ ନ ଥାଉ ବାସ ଲୋ ପଳାଶ ଅପୂର୍ବ ତୋ’ ଲାସ୍ୟରତା ରଙ୍ଗ ଫଗୁଣରେ ଆବାହନି ତୋ’ର କଳ୍ପନାର ତୁ କବିତା ॥ ସର୍ବାଙ୍ଗ ସୁଷମା ରୂପ ତିଲୋତ୍ତମା ବୋଲି ଅଛି ତୋ’ର ଅଙ୍ଗେ ନ ଗୁଞ୍ଜେ ଭଅଁର ସଦ୍ୟ ପୁଷ୍ପ ଗୁଚ୍ଛେ ନାହିଁ ବୋଲି ବାସ ସଙ୍ଗେ ॥ ଅନ୍ତ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଐଶ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ଭାର ଆକର୍ଷଣେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣା କୋଟି ଜନମନ ହରି ନେଉ ତୁହି ଭୁଖଣ୍ଡରେ ବହୁ ବର୍ଣ୍ଣା ॥ ଧରା ଉଦ୍ୟାନରେ ମାଖି…
ଧର୍ମ ଅଧର୍ମ, ପାପ ପୁଣ୍ୟ, ଭଲ ମନ୍ଦର ଝିମିଟି ଖେଳରେ ଜୀବନୋତ୍ତର ପରିଧି ଆମ ଖିଆଲି ଦିମାଗ୍ର ବହିର୍ଭୂତ ମନେହୁଏ । ଚିକିମିକି ସ୍ୱପ୍ନିଳ ଭବିଷ୍ୟତ ଓ ଉଲ୍ଲସିତ ବର୍ତ୍ତମାନର ଛାଇତଳେ ଜୀବନ କେତେବେଳେ କଡ଼ ଲେଉଟାଏ ଜଣାପଡ଼େ ନାହିଁ । ଉପନୀତ ହୁଏ ଜୀବନ ରାସ୍ତାର ଶେଷ ଦୋଛକି… ଗୋଟିଏ ଲମ୍ୱିଥାଏ ମାୟା ସଂସାରର ଅପୂରଣୀୟ ଭୋଗବିଳାସ ଆଡ଼କୁ ଏବଂ ଆରଟି ଅନ୍ତଃକରଣରୁ ନିଃସୃତ ଭଗବତ ପରାଣୟତାର ତୃଷ୍ଣା ସାଗର ଆଡ଼କୁ । ବିକଳ ହୋଇଉଠେ…
