ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ଚି଼ହ୍ନି ନଥିଲେ ବି
ନିଜର ଲାଗିଲ ସତେ,
ଧୀରେ ଧୀରେ ପୁଣି କେମିତି କେଜାଣି
ଭଲ ପାଇଗଲ ମୋତେ ॥
ଜୀବନ ବାଟରେ ବାଟୋଇ ମୁଁ ଏକା
ସାଥୀ ମୋର କେହି ନାହିଁ,
ଅନ୍ଧଭଳି ପ୍ରେମ କରୁଥିଲି ଦିନେ
ସାଥୀ ମୋ ବୁଝିଲା ନାହିଁ ॥
ଦେଖା କରିବାକୁ ଭାବୁଥାଏ ସିନା
ଦେଖି ନିର୍ବାଚନ ରହେ,
କହିବାକୁ ଥିଲା ଯେତିକି ତୁମକୁ
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଭୁଲି ଯାଏ ॥
ଦୁନିଆଟା ପରା ଛଳନାରେ ଭରା
ପାରୁନିଗୋ ଯମା ସହି,
ଅଭୁଝା ଏ ମନ ମାନୁନି ମୋହର
ପ୍ରତିକ୍ଷାରେ ରହେ ଚାହିଁ ॥
ତୁମ ମିଛ ପ୍ରେମ ପାଖେ ପଡ଼େ ବଳି
ନିରୀହ ହୃଦୟ ମୋର,
ପ୍ରତାରଣା ଜ୍ୱାଳା ଜଳିଜଳି ମାରେ
ହୃଦ କରେ ହାହାକାର ॥
ତଥାପି ତୁମକୁ କରିଛି ଅପେକ୍ଷା
ଫେରିଆସ ପ୍ରିୟତମା,
ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ସାଇତି ରଖିବି
ନୀତି କରୁଥିବି ପୂଜା ॥
କଥା ଦେଲି ପ୍ରିୟା ମଥା ଛୁଇଁ ତୁମ
ସମ୍ପର୍କ ଏ ସିନ୍ଦୁରର ।
ଜୀଇଁ ଥିବା ଯାଏଁ ତୁମେ ଥିବ ସାଥେ
କରିବିନି କେବେ ପର।।
ନୁହେଁ ମୁଁ ଭାବୁକ ନୁହେଁ ମୁଁ ଲେଖକ
ନୁହେଁ ଅସ୍ତଗାମୀ ରବି ।
ହୃଦୟରୁ ପଦେ ଲେଖିଲି କାଗଜେ
ନଭାବିବ ମୋତେ କବି ॥
– ଶୁଭମ ବେହେରା