ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ
ଆଇନା ଆଗରେ ନିଜକୁ ଅତି ସତର୍କତାର ସହ ଦେଖୁଥାନ୍ତି କଲ୍ୟାଣୀ । ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ କେଶରାଶିକୁ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ଶରୀରର ବସ୍ତ୍ର । ମନରେ ଅହରହ ଚାଲିଥାଏ ମାନସ ମନ୍ଥନ । ଠିକ୍ ଆଉ ଭୁଲ୍ର ଦୋଛକିରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ପ୍ରଶ୍ନ କରିଚାଲିଥାନ୍ତି ନିଜକୁ ନିଜେ । ଏପଟେ ଅମାନିଆ ଲୁହର ଉଛୁଳା ନଈଟା ବାରମ୍ବାର କୂଳଲଙ୍ଘି ମାଡ଼ିଯାଉଥାଏ କଲ୍ୟାଣୀଙ୍କର ବିନା ଅନୁମତିରେ । ସିନ୍ଥିରେ ଚହଟୁଥିବା ରକ୍ତ ସିନ୍ଦୂରଟାର ବିକଟାଳ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ବାରମ୍ବାର ବିବ୍ରତ କରିଚାଲିଥାଏ କଲ୍ୟାଣୀଙ୍କୁ । ଏବେଏବେ…