କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ସେ ଦଶ ଅବତାର ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଅବତାର ନେଲ ନାହିଁ କାହିଁ ନାରୀର? ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ ବୂଝିପାରୁନ କେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏ ନାରୀ ଜୀବନର । ନାରୀ ଦୂର୍ଗା ନାରୀ କାଳୀ କେବଳ ପୈାରାଣିକ କଥାବସ୍ତୁରେ ଆଜିବି ସୀତା, କୃଷ୍ଣା ଘୂରି ବୁଲୁଛନ୍ତି ତୁମଠାରୁ ନ୍ୟାୟ ଅପେକ୍ଷାରେ । ପୁରାଣର ଏତେ ଗଭୀରତାକୁ ନାହିଁ ମୋର ଜ୍ଞାନ ମୁଁ ତ ସାଧାରଣ ଝିଅଟିଏ ସାଧାରଣ ଏ ଜୀବନ । ନାଁ ଦେଇପାରିବି ମୁଁ ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷା ନାଁ…
ଶୀତ ସପନର ସାଇତା ସ୍ମୃତିରେ ଅବିର ରଙ୍ଗ ଭରି । ଫଗୁଣ ଫୁଲରେ ଚିଠି ଲେଖୁ ଲେଖୁ ଠିକଣା ହେଲା ମୋ ଚୋରି ॥ ଚୋରା ଚଇତିର ଚଗଲା ପବନ ଡକନା ଡକନା ଆଉ । ତୁମେ ଗଲା ପରେ ସହି ପାରିବିନି ନିଦାଘ ନିଆଁର ଦାଉ ॥ ଡହ ଡହ ଆଜି ବୈଶାଖୀ ମୁଁ ଯେ ନିଆଁରେ ତୋଲିଛି ଘର । ବୈଶାଖକୁ ମତେ ଡର ନାହିଁ । ହେଲେ ଶ୍ରାବଣକୁ ବେଶୀ ଡର ॥…
ପୁଣି ଫେରି ଆସନ୍ତାନି ପିଲାଦିନ ପୁଣି ଶୁଭନ୍ତାନି ଜେଜେମା’ର ଗୁଲୁରୁ ଗୁଲୁରୁ ଗପ, ଜେଜେଙ୍କ ବଙ୍କୁଲୀ ବାଡ଼ି ଶବ୍ଦ । ପୁଣି ଶୁଭନ୍ତାନି ଚାଟଶାଳୀ ପାଠ ଗୁରୁଙ୍କ ଛାଟ ମାଡ଼ । ଆଇ ହାତ ପୋଡ଼ ପିଠା ପାଟିକୁ କରେ ମୋ’ର ମିଠା । ମାଇଁଙ୍କ ପିଠା ଚକୁଳି ଭାଙ୍ଗେ ମୋ ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି । ମୋ ଗାଁ’ ମୋ ପାଇଁ ସରଗ ଭୂଇଁ । ଗାଁ’ରେ ସଞ୍ଜ ହୁଏ ଗାଈ ଗୋଠ ଫେରେ ହମ୍ବା ରଡ଼ି…
ଶୀତ ପରେ ଯେବେ ଆସେ ବସନ୍ତ ଆନନ୍ଦରେ ଧରଣୀ ପାଗଳିନୀ ହୁଏ ହୁଏ ତା’ର ବୁକୁ ଉଲ୍ଲସିତ । ସରଳ କିଶୋରୀ ମନରେ ଯେତେବେଳେ ଦେଖାଦିଏ କଅଁଳ ଯୌବନ ସେ ବୁଝିପାରେ ସବୁ କଥାର ଅର୍ଥ ବୁଝିପାରେ ସବୁରି ଇଙ୍ଗିତ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ପହଞ୍ଚିଲି ଯୌବନର ପାଦଦେଶରେ ସବୁ ଖାଲି ଲାଗୁଥିଲା ନୂଆ ନୂଆ ସବୁତ ରଙ୍ଗୀନ । ବର୍ଷାର ଆଗମନେ କେକୀ ଯେହ୍ନେ ହୁଏ ଆତ୍ମହରା ସବୁଠାରୁ ଲାଗୁଥିଲା ଭଲ ଅତୀବ ତମର ସେ…
ବାଟ ତ ଅଛି ଅନେକ ଚାଲିବାକୁ ଆଦ୍ୟ-ପ୍ରାନ୍ତହୀନ ଲକ୍ଷ୍ୟ ନେଇ କେବେ ଜିତିହୁଏ ପୁଣି ପଡ଼େ ହାରିବାକୁ କିଛି ପାଇହୁଏ ତ, କିଛି ପଡ଼େ ହରେଇବାକୁ । ତଥାପି ସଭିଏଁ ବାଧ୍ୟ ସେଇ ବାଟେ ଚାଲିବାକୁ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ହେଉ କି ଅନିଚ୍ଛାରେ ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ହେଉ କି କାହା ସାହାରାରେ ସେଇ ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ହେବ ପହଞ୍ଚିବାକୁ । କିଏ କହିବ? କେତେ ଦିନ କେତେ ରାତି ଆଉ ଏମିତି ଚାଲିବାକୁ ହେବ? କେବେ ମିଳିବ ବିଶ୍ରାମଟିକେ…
