କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
କୋଇଲିର କୁହୁତାନରେ ବସନ୍ତର ଆମନ୍ତ୍ରଣ ନବପଲ୍ଲବିତ ତରୁ ଡାଳେ ପ୍ରଣୟର ପ୍ରୀତି ପତ୍ର ଫୁଲର ରଙ୍ଗରେ ଅଭୀକ ସମ୍ମୋହନ ବସନ୍ତର ମଳୟରେ ଭାସି ଆସେ ଅଭିସାର ପ୍ରେମର ଲଗନ ଭିଜିବାକୁ ମନ କୁହେ କଳ୍ପନାରେ ଲମ୍ବିଥିବା ଅକୁହା ଜୀବନ । ଭାସି ଆସେ ମନର ଦେହଳୀ ଡେଇଁ ଅସଂଯତ ଅନେକ ସପନ ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଲକ୍ଷରେ ମନ ହଜିଯାଏ ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ ହାତେଇ ନିଏ ଆବେଗସ୍ନାତ ଚଉଠେ ଜୀବନ ଅଧପାଏ ଖୁସିର ଫଗୁଣ । ଝରା ବଉଳର ଶେଯରେ…
ସେ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ, ଅଲୋଡ଼ା ତଥାପି ଫୁଟେ ପ୍ରତି ଫଗୁଣରେ ଜୀବନରେ ଟିକିଏ ରଙ୍ଗ ମାଖିବାକୁ । ଜାଣେ ସେ ଅଲୋଡ଼ା, ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ, କିନ୍ତୁ ସେ ଫୁଟେ ନିଜସ୍ୱ ଭଙ୍ଗୀରେ, ନିଜସ୍ୱ ଠାଣୀରେ, ଖୁବ ଉଲ୍ଲାସରେ ମାଦକତା ଭରି ଉଛ୍ୱାସରେ, ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ଇଙ୍ଗିତରେ, ଭରି ଦେବା ପାଇଁ ରଙ୍ଗ ତାଙ୍କରି ସୃଷ୍ଟିରେ । ଜୀବନ ଓ ଯୌବନର ପରିସୀମାର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ, ଚିନ୍ମୟ ସତ୍ତାର ପରିପ୍ରକାଶ ପାଇଁ ଚେତନା ଓ ଚିନ୍ତନ ସବୁଠି ଭରି ଦେବା ପାଇଁ ଚିନ୍ମୟତ୍ୱର ରଙ୍ଗ…
ସମୟ ବାଟରେ ମୁଁ ପଥସମ ଆଗେଇବା ଆଗରୁ ଭାବନା ବୁଡ଼େ ସ୍ୱପ୍ନ ତୁଠରେ !! ଦୁଇ ପାଦର ବାଟ ସାକ୍ଷୀ ମୁହିଁ ଛାଇ ଛଇଳକୁ ଦେଖି ପବନ ଭସେଇ ନିଏ !! ମୋ ମଧୁର ମହକ ରାଶି ମଉନ ମନ ମୋର ବସିଛି ଚାହିଁ ସମୟ ପଥ !! ସାଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗାତ କରି ଠେଲି ଦେଉଛି ମୋ ଅତୀତର ଅତୀତ ହସି ଦେଇ !! ପ୍ରାଣ ଅଛି ବୋଲି ଆଗକୁ ଚାଲେ ବଞ୍ଚିବା ନାଁରେ ଅଭିନୟ କରି…
ଗହଳ ନିଦରେ ହୃଦ୍ ସ୍ପନ୍ଦନରେ କରି ଦେଲ ନୂଆ ଘର ଖରା ଛାଇ ମିଶା ଆଲୋକ ଭିତରେ ସପନର ସୌଦାଗର । କେବେ ପାଶେ ଥାଅ କେବେ ଦୂରେ ଦୂରେ ତୁମକୁ କି ଭୁଲି ପାରେ ତୁମ ପାଇଁ ମୋର ହୃଦୟ କୋଣଟି ଭରେ ନିତି ସପନରେ । ତଥାପି କାହିଁକି ବୁଝେ ନାହିଁ ମନ ମନେ ପଡ଼ ବାର ବାର । ମିଛ ପ୍ରତାରଣା କରେ ବାଟ ବଣା ସ୍ମୃତି ସବୁ ଅପାଶୋରା ମଧୁ ଶୋଷି…
ତୁମେ ଦେଖାଇଥିଲ ସ୍ୱପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଦେଲ ଗୋଟିଏ କ୍ଷଣରେ ଯଦି ଭାଙ୍ଗିବାର ଥିଲା ତେବେ ଗଢ଼ିଥିଲ କାହିଁ ନା ମୋତେ ଭାଙ୍ଗିବା ଥିଲା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ତୁମର? ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ତୁମେ ମୋର ମୁଁ ତୁମର ତୁମେ ସବୁବେଳେ ଅଛ ମୋ ସହିତ ସୁଖରେ ଦୁଖରେ ଛାଇ ଆଲୁଅରେ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜାରେ ବି କେବେ ଛାଡ଼ିବନି ମୋ ହାତ । ସହଗାମି ଓ ମାର୍ଗଦର୍ଶୀ ହୋଇ ତୁମେ ନେବ ମୋତେ ଜୀବନର ପଥେ, ଚାଲୁଚାଲୁ ସେ ମାୟାଜାଲରେ ହେଲା ଅନୁଭୂତି ଜୀବନ…
