କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଛୋଟ କଳିକାଟି ଫୁଟିଥିଲା ଅଗଣା ବଗିଚାରେ ପବନରେ ଝୁଲି ଗାଉଥିଲା ସେ ଗୀତ ଆନନ୍ଦରେ ॥ (୧) ନିଷ୍କପଟ ହୃଦୟରେ ଧରି ମମତା ସ୍ନେହପ୍ରେମ ଅତୁଟ ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧିଥିଲା ସଭିଙ୍କର ଜୀବନ ॥ (୨) ଛନ୍ଦ କପଟ ହିଂସାଦ୍ୱେଷର ଭେଦଭାବ ଦୂରେଇ ଆପଣାର କରିଲା ସଭିଙ୍କୁ ସରଳ ମନନେଇ ॥ (୩) କାମୁକ ଭ୍ରମରଟିଏ ଦେଖି କମନୀୟ ରୂପକୁ ଆସିଥିଲା ହୋଇ ଆନମନା କଳିକାର ପାଖକୁ ॥ (୪) କରିବାକୁ ଚରିତାର୍ଥ ନିଜ କାମନା ବାସନାକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି…
ଚାଲନା ଆଜି, ସମୟଠୁ କିଛି ସମୟ ମାଗି ଖାଲି ଶାନ୍ତିରେ ଗପିବା ତମେ ଆଉ ମୁଁ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ଦିଶୁଥିବା ଫଗଣଠୁ କିଛି ଫଗୁ ଆଣି ନିଜ ନିଜ ନିଷ୍ପାପ ହୃଦୟ ଆଉ ମନେ ଗାଢ଼ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗେଇବା ତମେ ଆଉ ମୁଁ ସମ୍ପର୍କର ଅଭେଦ୍ୟ ଦୁର୍ଗକୁ ଶଇତାନୀ ସ୍ୱପ୍ନ ମହଲେ ଆପେକ୍ଷିକ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ବନ୍ଧକୁ ଭାଙ୍ଗି ଏକ ବିନ୍ଦୁରୁ ଦିବିନ୍ଦୁ ସାଜି ଏଇ ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରୀ ସୀମାହୀନ ନିଳାଭ ଆକାଶ ବୁକୁରେ ଡେଣା ଝାଡ଼ିଝାଡ଼ି ଉଡ଼ିବା ତମେ…
ଅଙ୍କ ଅବଧାନେ, କହନ୍ତି ପିଲାଏ… ପଢ଼ିବକି, ଜୀବନ ପାଠ… ଯୋଗ, ବିଯୋଗର, କାହାଣୀ ଶୁଣାଏ… ଗୁଣିତ, ବିଭକ୍ତର ସାଠ । ପହିଲି ପାଠଟି, ଶୁଣରେ ପିଲାଏ… ଯୋଗର ଗାରିମା କେତେ? ଜୀବନରେ ତା’ର ମହତ୍ୱ ବୁଝାଏ… ଖୁସି ବାଣ୍ଟିବାରେ ଯେତେ । ଦ୍ଵିତୀୟ ପାଠଟି, ବୁଝିଲ ବାଳକେ… ବିଯୋଗର ମୂଲ କେତେ? ଇର୍ଷା, ଦ୍ୱେଷ, ଛନ୍ଦ, କପଟ, ବିଯୋଗେ… ଜୀବନ ସୁନ୍ଦର ସତେ । ତୃତୀୟ ଶିକ୍ଷାଟି, ଜାଣରେ ପିଲାଏ… ଗୁଣିତ ମୂଲ୍ୟର ମୂଲ… ପ୍ରେମ ବିତରଣେ…
ମାଆ ମାଆ ବୋଲି ଡାକିଦେଲେ ଥରେ ଉଲ୍ଲସି ଉଠଇ ମନ, ମାଆ ଥିଲେ ପାଶେ ଲୋଡ଼ାନାହିଁ ଆମ କୋଟି କୋଟି ଧନ ଜନ ॥ ଅଳିକରି ଯଦି ତଳେ ଯାଅ ଗଡ଼ି ମାଆ ପୋଛିଦିଏ ଧୂଳି, କୋଳ କରିନେଇ ଭୁଲାଏ ମନକୁ ଗପ କହେ ଭଳି ଭଳି ॥ ଜ୍ୱର ବାନ୍ତି ହେଲେ ପାଶେ ଜଗି ବସେ ଗୋଡ ହାତ ଦିଏ ଆଉଁସି, ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସବୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଏ ଆଷିଶ ଦିଏ ବରଷି ॥ ମାଆର…
ମୁଁ ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧା ମହା ମୋକ୍ଷ ମନୁ ସ୍ମୃତି ମହାକାଶ ମୁଁ ମାଟି ମୋହ ମାୟା ମୃଗ ମୃଗତୃଷ୍ଣା ମେଘଦୂତ ମୁଁ ମରୁଭୂମି ମଲାଜହ୍ନ ମଶାଣୀର ମଲା ସ୍ଵପ୍ନ ମୁଁ ମସ୍ତିଷ୍କର ମାୟାଜାଲ ମୁହୁର୍ମୁହୁ ମତାନ୍ତର ଏଇ ମୁଁ ମୁଁତ୍ୱର ମହାଭାରତରେ ମୁଁ ମୂକ ସାକ୍ଷୀ ମହା ବୃକ୍ଷ – ପ୍ରଜ୍ଞା ଦଳାଇ ପ୍ରଜ୍ଞା ଦଳାଇପ୍ରଜ୍ଞା ଦଳାଇ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ରଚିତ ଗପ…
