ତୁମେ ନୀଳାଭ ଚନ୍ଦ୍ରମା, ମୁଁ ମହୀତଳ ଧୂଳି ତୁମେ ସର୍ବପୁଜ୍ୟ ଦେବ, ମୁଁ ନିବେଦିତ ଶେଫାଳି ॥ ତୁମେ ଅନନ୍ତ ସାଗର, ମୁଁ ତଟର ଭଙ୍ଗୁର ବାଲିଘର ତୁମେ ସମୟହୀନ ନିନାଦ, ମୁଁ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରାଗ ॥ ତୁମେ ବିଶ୍ଵରୂପ କାୟା, ମୁଁ ମନୁଷ୍ୟରୂପୀ ଛାୟା ତୁମେ ବିଦ୍ୟାରୂପୀ ଜ୍ଞାନ, ମୁଁ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର ଅମା ॥ ତୁମେ ସର୍ବମୋକ୍ଷର ପୂଜା, ମୁଁ ତୁମ ଅକିଞ୍ଚନ ପୂଜାରୀ ତୁମେ ଅମରତ୍ୱର ଅମୃତ, ମୁଁ ତୁମ ତୃଷାତୁରା ପ୍ରେୟସୀ…
ଭାବନାରେ ବହିଯିବା ବୋଧେ ମୋ ଇତି କେବେ ନିରବିଛିନ୍ନ ପ୍ରବାହ ପୁଣି କେବେ ଶାନ୍ତ ମୂର୍ତ୍ତି । ବିଷପରି ପି’ ଚାଲିଛି ଏ ଜୀବନକୁ ସତେ କି ନୀଳକଣ୍ଠ ଅଭିଶପ୍ତ ଗନ୍ଧର୍ବ ଭଳି ଘୁରି ବୁଲୁଛି ହେଇ ସଂସାରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ । ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ମଦ୍ୟପ ପ୍ରାୟେ ଘୁରିବୁଲେ ଏ ପଥରୁ ସେ ପଥ ଖୋଜିଚାଲେ ମୋ ନିଜର ପରିଚୟ ଆଉ ପରିଚିତ । ଆଶାସବୁ ତ ଭାଙ୍ଗି ହିଁ ଗଲାଣି ହଜି ଗଲାଣି ସବୁ ରିଦ୍ଧି ପ୍ରଭୁହରା…
