ସହରକୁ ଆସିଲା ପରେ ଶିଖିଗଲି କେମିତି ରାଜରାସ୍ତାର କଳା ଆସ୍ତରରେ ଗ୍ରାମ ପଥକୁ କବର ଦିଆଯାଏ ଅଣଓସାରିଆ ଧୂଳି ଧୂସର ରାସ୍ତାକୁ ଭୁଲି ମାର୍ବଲ ଚଟାଣରେ ପାଦ ରଖାଯାଏ । କେମିତି ସୁରମ୍ୟ ପ୍ରାସାଦର ଚିକ୍କଣ ପ୍ରାଚୀରକୁ ବିଦେଶୀ ରଙ୍ଗର ଚିତ୍ରରାଜି ଚମକାଏ । ବୋଉର ଝୁମ୍ପୁଡ଼ି କାନ୍ଥରେ ପିଠଉ ବଟା ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଝୋଟି ଚିତା ସବୁ କ୍ଷଣକ ଭିତରେ ଲିଭିଯାଏ । କେମିତି ସାହେବମାନଙ୍କ ନୈଶ୍ୟ ଭୋଜିରେ ଦାମୀ ବ୍ୟଞ୍ଜନକୁ ବିଲାତ ଢଙ୍ଗରେ ଫୋପାଡ଼ନ୍ତି, ବସ୍ତିର…
ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତ ଅତୀତର ପ୍ରେମ ବିଭୂଷିତ ଭବିଷ୍ୟତକୁ, ରଞ୍ଜାଇବାକୁ ରଙ୍ଗିନ ଶ୍ରାବଣରେ, ନଧୋଇ ଆତଙ୍କ ରୁଧିରେ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ଅର୍ଦ୍ଧଶୁଷ୍କ ନଦୀ ଧାରାର ଅମଳିନ ବୈଶାଖ ପରର ଅଷାଢ଼ୁଆ ବାରିଦକୁ, ସାଜି ତରଙ୍ଗାୟିତ ଉର୍ମି, ଲଙ୍ଘି ପଥ ମିଶିବାକୁ ସମୁଦ୍ର ବକ୍ଷରେ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ପଥର ନିର୍ଜନତାକୁ କରି ବେଖାତିର କ୍ଲାନ୍ତ ବଟୋଇର ପ୍ରାନ୍ତ ପଥିକକୁ, ଭେଟ ହେଲେ ପାଶୋରିବ କେତେଯୁଗର ପଥଶ୍ରମ, ସାଥୀ ହେବ ଶେଷଯାଏ ଚାଲିବାକୁ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ନିଶାର୍ଦ୍ଧରେ ଆତଙ୍କିତ ପ୍ରେୟାସୀର…
ତୁମର ସେ ଦୁର୍ବଳତା ଆଉ ନାହିଁ ଆଗ ଭଳି ମୋ ଶବ୍ଦ ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି, ତୁମର ସେ ବିହ୍ୱଳତା ଆଉ ନାହିଁ ବିତୃଷ୍ଣାରେ କଟେ ମୋର ରାତି । ତୁମର ଆଉ ସେ ଉଦ୍ଧାମତା ନାହିଁ ମୋ ନିରବତାର ମରୁଭୂମି ଉପରେ ଅସରାଏ ଧ୍ଵନି ହୋଇ ବର୍ଷିବାକୁ, ଆଉ ନାହିଁ ତୁମର ସେ ସଂଯମତା ଛିନ୍ନ କରି ମୋ ସଂଭ୍ରମତାର ଶିକୁଳୀ ଭେଟିବାକୁ ମୋ ନିନ୍ଦା ପରର ସତ୍ୟତା । ଆଉ କାହିଁ ଦେଖୁନି ତୁମଠି ସେ…
ନିର୍ଭୀକତାର ମୁଖା ପିନ୍ଧି ନିର୍ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ବିଚରଣ କରୁଥିବା ପାହାନ୍ତି ରାତ୍ରୀର ଅପରିପକ୍ଵ ସ୍ୱପ୍ନମାନେ, କିମ୍ପା ଭୟ ଦିନର ପ୍ରସ୍ତୁରିତ ଅବଧିକୁ? ଯଦି ବି ବିତିଯିବାକୁ ଚାହଁ ମୋ ଦରଭଙ୍ଗା ନିଦରେ ସର୍ତ୍ତୀଳ ଇଚ୍ଛାମାନଙ୍କର ଅଗଣାକୁ । ମନ ମୋର ଉତ୍ତରଳ ଅତି ପ୍ରଖର ତା’ ନିସ୍ତବ୍ଧର ଗତି । ତନ୍ମଧ୍ୟେ ବି ସତ୍ତାୟିତ ଅକପଟ ହୀନ କ୍ଷୀଣ ସ୍ୱପ୍ନର ପ୍ରସ୍ତୁତି । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ନୁହେଁ ନିଶ୍ଚେଷ୍ଟ, ନୀରବ ସ୍ନାୟୁମାନେ ସବୁ ସାଜି ଅସ୍ଥାଣୁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ନ୍ତି…
ନିଶିର ନିଷିଦ୍ଧ ଇଲାକାରେ ଅହରହ ସ୍ୱପ୍ନମାନଙ୍କର କପଟତା, ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ସାଉଁଟି ଭବିଷ୍ୟତର ଭୟାବହତାକୁ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିବାର ନିରନ୍ତର ପ୍ରୟାସ । ତନ୍ମଧ୍ୟରେ ତୁମର ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ, ସତେ କେଉଁ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ମଧ୍ୟାନ୍ତରରେ ତମ୍ବାଖୁ ବିଜ୍ଞାପନ ପରି । ଅତିକ୍ରମ କରେ ଅତୀତ ମଧ୍ୟରାତ୍ରୀର ନିର୍ଜନତାରେ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନର ଅପନ୍ତରା ଗଳି ଦେଇ । ଏପଟେ ଆଖିଠାରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପାହାନ୍ତିଆ ଉଷ୍ମତାରେ ଅତିଷ୍ଠ ମଶା ଧୂଆଁ ପିଇ ପିଇ । ଇତି ମଧ୍ୟେ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ସ୍ୱପ୍ନ…
